Alles aan jou

51

Matthyas POV

Wiebelend duw ik mijn fiets door het smalle gangetje naast mijn huis terwijl ik het andere hengsel van mijn tas nog over mijn schouder probeer te krijgen. Zodra ik de hoek om kom word ik begroet door een brede glimlach. Milo staat me met zijn armen over elkaar op het stuur geleund op te wachten. 'Goedemorgen schatje' zegt hij zacht. Ik grinnik en voel mezelf, ondanks de koude temperatuur, warm worden. 'Goedemorgen'. Milo pakt zijn stuur vast en zet af waarna hij de stoep af fietst. Ik volg hem en kom na even naast hem fietsen. 'Nog wat gedaan gisteravond?' Vraagt Milo direct. 'FIFA... met de anderen'. Milo knikt. 'Leuk'. 'En jij?' Ik kijk even naar hem. De bovenste plukjes van zijn haar wapperen in de wind en zijn ogen zijn een beetje samen geknepen. 'Niet echt. Film gekeken.' Ik slik. 'Zullen wij anders eens 's avonds samen FIFA spelen?' Milo kijkt me bedenkelijk aan. 'Maar je speelt toch altijd met die anderen?'. 'Klopt, maar daar ben ik ook wel eens zat van. Raoul is een grote tryharder, Koen geeft altijd iedereen behalve zichzelf de schuld en Robbie kan in het algemeen gewoon niet tegen zijn verlies.' Milo moet lachen. 'Klinkt gezellig.' 'Ja, vaak wel hoor, maar soms ben ik ze wel even zat'. Even is het stil. 'Dus... vanavond?' Milo kijkt me aan. 'Vanavond ga ik tennissen met mijn moeder'. Hij trekt een pijnlijk gezicht. 'Echt? Speel je tennis?' Enthousiast knikt hij. 'Al bijna heel m'n leven.' 'Fancy hoor' zeg ik overdreven. We moeten beide lachen. 'Maar ik kan wel als ik terug ben, ik zal je appen' zegt hij dan. Ik knik en zigzag vrolijk wat met mijn fiets heen en weer.

Het is weer even stil. 'Zeg Matt...'. Ik kijk hem weer aan. 'Hm?' 'Ik zat dus te denken... heb je misschien zin om...'. Even lijkt hij te twijfelen. 'Zullen we binnenkort samen naar de Efteling gaan? Als date?' Mijn hart begint sneller te kloppen. Een date? Hij vraagt me op een serieuze date? 'Euh, ik ben daar nog nooit geweest, maar dat lijkt me wel leuk'. 'Nog nooit geweest?' Milo remt af en kijkt me verbaast aan. 'Je bent nog nooit in de Efteling geweest?' De verbaasde gezichtsuitdrukkingen laten me lachen terwijl ik mijn hoofd schud. 'Nog nooit, ik hou eigenlijk niet zo van attractieparken. En m'n ouders vinden het te duur.'

'Oh Matt, de Efteling is zo leuk. Je gaat het vast leuk vinden, ook als je niet van attractieparken houdt. Ik ga je alles laten zien. En ik betaal, natuurlijk.' Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Jij betaalt? Zeker weten?' Ik wil niet dat hij al z'n geld aan mij uit gaat geven. Dat hij straks vindt dat het verspild is aan mij of dat ik hem teleurstel of niet aan zijn verwachting voldoe. 'Ja, ik neem jou mee he? Het wordt echt zo leuk Matt'. De twinkeling in Milo's ogen zorgt er voor dat ik niet anders kan dan akkoord gaan met zijn voorstel en de rest van de reis verteld Milo van alles en nog wat over dingen die hij heeft meegemaakt in de Efteling. Van zijn favoriete attractie tot zijn trauma die hij heeft aan de draak in het sprookjesbos. Ik geniet van zijn enthousiasme, zijn vrolijke stem en zijn schattige glimlach. Daar kan ik eeuwig naar luisteren.

Met Milo naast me wandel ik even later naar de ingang. Het voelde al de hele week vreemd, wetende dat deze plek nu niet langer een hel zou zijn, maar met Milo naast me is het gevoel nog sterker. Ik kijk even naar hem. Zijn ogen zijn gericht naar de grond en zijn handen zitten in zijn zakken. 'Wat is er trouwens met Milo ter Reegen gebeurd?' 'Ik hoorde dat hij gay is en zijn vrienden niet meer met hem om willen gaan'. 'Zal vast wel iets raars gebeurd zijn dan. Misschien wel met die Matthyas.' Mijn gezicht draait ook richting de grond en mijn looppas versneld als ik opmerkingen door de gang hoor galmen. 'Matt?' Ik sta stil en draai me om. 'Ik... zie je later oké?' Milo kijkt me aan. Ik draai me even terug en zie Robbie en Raoul bij onze kluisjes staan. Dan draai ik me terug. 'Is goed... weet je zeker-'. Milo knikt. 'Ik weet het zeker. Ga maar.' Hij glimlacht wat bedroefd. Ik zucht en kijk naar de grond. 'Ik probeer ze echt te overtuigen.' Even is er een stilte, waarin Milo zijn schoenzool wat over de grond schraapt. 'Dat hoeft echt niet Matt, heb het gewoon gezellig met ze. Ik red me wel'. Ik kijk weer op in zijn ogen. Milo kijkt me geruststellend aan, al weet ik niet of hij het wel echt meent. Toch knik ik. 'Goed, tot later' glimlach ik. Ik knijp heel snel en kort in zijn hand en loop dan naar de anderen toe.

'Hey Matt' zegt Raoul vrolijk. Ik glimlach naar beide jongens. 'Hey'. Robbie geeft me een knuffel, waarna Raoul volgt. 'Met Milo samen gefietst?' Vraagt Raoul dan. Ik knik en kijk even om. De plaats waar Milo stond is leeg. Hij zal vast weer naar buiten zijn gegaan, zoals hij al de hele week doet. 'Ja' zeg ik dan glimlachend. 'En nog niks vreemds gebeurd?' Vraagt Robbie. Ik zucht en schud mijn hoofd. 'Nee, ik zei toch dat hij is veranderd?' Robbie knikt oogrollend zijn hoofd. 'Ik kan me gewoon niet voorstellen dat Milo, degene die jou meer dan 2 jaar heeft gepest, ineens zomaar is veranderd en jou leuk vindt. In mijn herinnering pest je degene die je leuk vindt niet.' Ik zucht en leun tegen de kluisjes aan. Als ik ze toch kon uitleggen waarom. 'Kom op Robbie, je kent hem niet, wie weet is het logisch. Hij lijkt nu oprecht toch?' Probeert Raoul. 'Hm, dus we geven iedereen die veranderd zomaar even een nieuwe kans? Mooi niet.' Robbie slaat zijn tas op zijn rug en loopt voor ons uit naar de kantine. Ik ga naast Raoul lopen. 'Het komt vanzelf' zegt Raoul. Ik trek een pijnlijk gezicht naar hem. 'Denk je? Robbie is nogal overbeschermend en Koen...'. Ik stop mijn zin omdat een verdere uitleg over Koen niet nodig is, niet bij Raoul in ieder geval. 'Jullie zijn mijn vrienden en ik wil gewoon zo graag dat ik mijn blijdschap kan delen met jullie. Het voelt nu alsof ik tussen twee dingen in zit.' Raoul knikt zuchtend. 'Ik weet het Matt, ik hoop ook dat ze het snel zullen accepteren. Maar als je iets wil delen...'. Raoul spreidt zijn armen uit en kijkt me verwachtingsvol aan. Ik grinnik. 'Milo wil me meenemen op date... naar de Efteling.' 'Haatte jij attractieparken niet?' Fronst Raoul. Ik glimlach en knik. 'Jawel, maar Milo vertelde dat ik het alsnog leuk zou vinden. Hij wilde graag voor me betalen en eerlijk gezegd... als het met hem is, is het altijd leuk.' Raoul glimlacht en slaat zijn arm om me heen. 'Ik ben heel benieuwd'.