Alles aan jou

34

Ik open mijn slaapkamer deur en laat hem binnen. Milo scant met zijn ogen even de hele kamer en ik voel meteen een onzekerheid opzetten. Wat als hij het dom vindt? Ik bedoel, ik heb Justin Bieber posters op mijn muur hangen. 'Leuke kamer' zegt hij als enige. Ik grinnik zacht. 'Wil je wat drinken trouwens?' Vraag ik dan om maar meteen beleefd te zijn. Milo denkt even na. 'Euh ja, lekker' zegt hij dan. 'Wat wil je? Ik heb wel sap, of frisdrank, cola ofzo, of sinas, ik heb ook yoghurt-'. 'Matthyas' grinnikt Milo midden in mijn zin. 'Je bent geen ober, ik loop wel gewoon mee en dan laat je het me gewoon zien'. Ik kijk naar de grond en druk mijn lippen op elkaar. 'Oké, kom' zeg ik dan en ik neem het voortouw naar beneden.

Beneden zitten mijn broertjes nog op dezelfde plek voor de TV en ik laat ze daar ook lekker zitten. De plek van mijn moeder is leeg, die zou weg zijn vanmiddag. Ik loop door naar de keuken en trek de koelkast open. 'Zijn dat je broertjes?' Vraagt Milo die naast me komt staan. 'Hmh' mompel ik en ik kijk hem aan. Milo kijkt even richting de woonkamer. 'Wist niet dat je broertjes had' merkt hij op. Ik haal mijn schouders lachend op. 'Heb jij geen broertjes of zusjes?' Vraag ik dan. Milo schud zijn hoofd. 'Wel een zus, die is iets ouder dan ik ben'. Ik glimlach. 'Ook leuk'. Milo haalt zijn schouders op en werpt een blik de koelkast in. 'Oh, ik wil wel appelsap' zegt hij en hij pakt de fles uit de koelkast. 'Oké, dan neem ik dat ook wel'. Ik pak twee glazen uit de kast en zet ze neer, terwijl Milo de dop al van de fles heeft gedraaid en de glazen vol schenkt. Ik blijf even glimlachend kijken. Voor mij zijn dit soort simpele dingen al bijzonder. Gewoon, Milo die ergens rustig mee bezig is.

Milo kijkt op. 'Wat?' Vraagt hij lachend. Ik haal mijn schouders op. Hij hoeft in ieder geval niet te weten wat ik dacht. 'Wil je ook iets te eten?' Vraag ik dan. Bedenkelijk kijkt Milo me aan. 'Neem jij iets?' Vraagt hij. Ik knik en trek vrolijk een zak snoep uit de kast die ik nog had liggen. Milo schiet in de lach. Vragend kijk ik hem aan. 'Je kijkt leuk, alsof je echt heel blij bent'. Ik knik hevig. 'Dat ben ik ook, ik hou van snoep'. Milo trekt zijn wenkbrauwen op. 'Oké, goed om te weten'. Ik grinnik zacht en loop voor hem uit terug naar boven. 'Jij mag wel op de goede stoel' wijs ik terwijl ik mijn glas op mijn bureau zet. Milo schud zijn hoofd. 'Nee, hoeft niet, doe jij maar'. Ik schud mijn hoofd weer. 'Nee, jij bent te gast'. Milo zucht. 'Ja, en de gast zegt dat jij op die stoel mag'. Ik blijf hem even aankijken. Hij heeft echt mooie ogen eigenlijk. 'Samen?' Stel ik voor, voor ik nagedacht heb over of dat wel een goed idee is. Milo kijkt even naar de stoel. 'Wat jij wil' grinnikt hij. Hij gaat op de ene helft zitten en ik prop mezelf vervolgens aan de andere kant, wat net past. Of net niet, als je bedenkt dat ik schuin zit. Echter heb ik dat niet door. Mijn hele buik kriebelt van het feit dat ik zo dicht tegen hem aan zit.

Zonder hem aan te kijken pak ik een controller die ik hem aangeef en start mijn PlayStation op. 'Oh shit, PlayStation' merkt Milo op. 'Heb je Xbox?' Lach ik zacht. Ik hoor Milo een 'ja' mompelen. 'Komt goed, je hebt het zo door' zeg ik. Nu draai ik mijn hoofd wel naar hem. Hij kijkt mij ook aan, waardoor onze neuzen elkaar bijna raken. Even is er een stilte. Een stilte waarin ik meer voel dan ik zou willen of zou moeten. Shit, zo wordt mijn belofte om niet te ver te gaan wel heel moeilijk te houden. Snel kijk ik weer weg. Ik laat Milo het gast account kiezen en start FIFA op.

'Kutzooi, ja dat komt door die klote PlayStation' roept Milo als ik weer scoor. Ik kan niet anders dan keihard lachen om zijn teleurgestelde stem. Milo laat zich tegen de rugleuning aanvallen en slaat zijn handen voor zijn gezicht als de scheidsrechter fluit. Milo heeft al 3 potjes verloren. 'Of ben je gewoon slecht' grap ik. Milo trekt een pruillip. 'Ophouden hoor' mompelt hij somber. Toch zie ik iets van pret in zijn ogen. Ik duw de controller tegen zijn borst. 'Het volgende potje zal ik iets minder tryharden voor je' grinnik ik. Milo kijkt me aan en rolt zijn ogen. 'Nou, dankje'.

Ik start een nieuw potje en probeer iets minder mijn best te doen. Ondanks dat heb ik al snel de bal en ookal pass ik echt lang en veel over, Milo kan de bal niet krijgen. Ik doe een schot op doel, en onder het geschreeuw van Milo scoor ik. 'Tyfus, die kut keeper man' jammert hij en hij laat zich tegen mijn schouder aanvallen. 'Kut sorry' schrikt hij van zijn eigen actie en hij gaat snel rechtop zitten. Ik glimlach naar hem en schud mijn hoofd. 'Niet erg, ik vond het wel leuk' zeg in rustig. Ik ben alles behalve rustig. Mijn hart slaat denk ik twee keer zo hard als gezond is en mijn adem is maar half onder controle. Milo kijkt even naar mijn schouder en dan weer naar mij. Ik laat mezelf achteruit zakken, waarna Milo zijn hoofd voorzichtig op mijn schouder legt. Ik kan me moeilijk concentreren op het spel met hem zo tegen me aan en voor ik het weet heeft Milo gescoord. Hij springt bijna van de stoel en kijkt me trots aan. 'Yes, eindelijk' roept hij. Ik rol mijn ogen en blijf even kijken hoe hij zijn doelpunt viert met zichzelf. Hij is eigenlijk echt lief. Lief, grappig, zorgzaam. Ik snap niet dat hij vrienden is met zulke irritante rotjongens. Nog minder snap ik waarom hij zelf de grootste rotjongen van ze allemaal was.