Alles aan jou

29

'Hey jongens, hoe ging die' zegt mijn vader zodra hij uitstapt en naar de kofferbak loopt om die open te doen. Ik glimlach breed. 'Goed, gewonnen'. Koen is door het dolle heen om de winst en begint na mijn antwoord gelijk te ratelen over het doelpunt dat hij scoorde, en het doelpunt van mij. Intussen zet mijn vader de tassen in de kofferbak. Ik loop intussen naar de autodeur van de bijrijders kant en trek die open. Robbie en Raoul volgen mijn voorbeeld en stappen in op de achterbank. Koen praat vrolijk door terwijl hij achter mijn vader aan loopt en aan de andere kant op de achterbank instapt. 'Dus dat is heel Nice want nu staan we 3e in het klassement'. 'Lekker jongens, heel goed om te horen, en jij? Moe?' Hij kijkt mij even aan. Ik glimlach en knik. 'Beetje, maar dat komt wel goed' stel ik hem en de andere jongens gerust.

Raoul kwam kijken bij onze laatste wedstrijd voor de winterstop, waarna iedereen met mij mee zou gaan. Een idee dat gisteravond op was gekomen tijdens het gamen. Gelukkig mocht het van mijn ouders, we zouden dan vanavond patat eten en iedereen mocht ook blijven eten. En vanmiddag zouden we gewoon de hele middag bij mij thuis chillen. Iedereen had ook zijn controller mee, zodat we Co-op konden doen. 'Nee, Koen bek houden'. Ik kijk even naar Robbie die zijn hand voor de gierende mond van Koen houdt terwijl hij probeert te vertellen aan mijn vader hoe hij uitgleed en een vrouw van 40 omver hielp. Mijn vader grinnikt om het hele gebeuren terwijl hij de weg op draait en doet een beetje mee met Koen, die duidelijk vooral er op uit is om Robbie zoveel mogelijk voor lul te zetten. De enige vader in deze auto zit tussen hen in. Raoul kijkt van de ene naar de andere jongen naast hem en zorgt dat het niet volledig uit de hand loopt. Even kijkt hij me hulpeloos aan, met een blik die me zegt: 'waarom zit ik hier?'. Ik moet er wel om lachen en luister en kijk nog even hoe Koen bijkomt van het lachen terwijl Robbie bijna in een kruipt om het aanhoren van zijn domme actie, waar hij overigens niet zo veel aan kon doen. Het veld was gewoon glad door de regen.

'Thuis graag even schoenen uit jongens, die modder is zelfs op jullie normale schoenen gaan zitten en Mevrouw het Lam heeft net gedweild' zegt mijn vader terwijl we de straat van ons huis inrijden. Iedereen maakt instemmende geluiden. Mijn vader parkeert de auto voor het huis. Ik zucht en stap uit terwijl ik een beetje aanhoor hoe de andere drie een gesprek hebben. 'Maar dat is echt irritant want-', Robbie stopt halverwege zijn zin en kijkt naar iets achter mij. Zijn blik veranderd in een frons. 'Wat doet hij hier?' Verward draai ik me om, tot ik een lange blonde jongen naast zijn fiets zie staan. Hij ziet er heel kwetsbaar uit. Natgeregend, alsof hij hier al een half uur staat. 'Hey' zeg ik tegen hem. Robbie kijkt me vreemd aan. Dan kijk ik even naar Raoul die me een knikje geeft in Milo's richting. Ik glimlach. 'Ga maar vast' zeg ik. Raoul trekt Robbie mee en duwt ook Koen voor zich uit, die van plan was naar ons toe te lopen. Ik kijk ze even na tot ze in het steegje naast mijn huis, achter mijn vader aan, zijn verdwenen.

Dan loop ik naar Milo. 'Hey' zegt hij nu ook. Ietwat beduusd. 'Wat doe je hier?' Stel ik dezelfde vraag als Robbie, al is het wel op een hele andere toon. 'Ik- ik weet niet, het was eigenlijk ook dom, sorry' zegt hij en hij wil op zijn fiets stappen. 'Nee wacht' zeg ik snel en ik pak zijn arm. Ik schrik zelf van mijn actie en haal snel mijn hand weer weg. Het heeft wel effect want Milo blijft staan. Twijfelend druk ik mijn lippen op elkaar. 'Ik vind het eigenlijk wel leuk dat je er bent' breng ik dan toch uit. Milo's ogen klaren op. 'Echt?' Vraagt hij. 'Dat had ik niet verwacht om eerlijk te zijn'. Ik lach zachtjes. 'Ik ook niet'. Milo kijkt even naar de grond en beweegt zijn mond bedenkelijk. 'Ik wilde eigenlijk kijken of je thuis was, en misschien vragen of je zin had om...' hij haalt zijn schouders op en ik neem aan dat ik de rest van de zin zelf moet invullen. 'Maar je bent druk zag ik' zegt hij dan en hij kijkt even naar mijn huis. Ik draai me ook om en zie nog net het hoofd van Koen verdwijnen onder het raam. Die zijn uitgebreid aan het bekijken wat ik aan het doen ben.

Dan kijk ik Milo weer aan en knik kort. 'Maar maandag heb ik nog niks' zeg ik dan, doelend op het feit dat ik dan iets met hem wil doen. Milo begint te glimlachen. 'Oké, dus... je wil maandag wel iets doen?' Vraagt hij, voor de zekerheid denk ik. Ik knik lachend. 'Ja, dat was wel waar ik op doelde ja'. Milo moet ook lachen. 'Euhm... app je me dan nog? Je hebt m'n nummer toch?' Vraag ik. We zitten in dezelfde klassen app, dus mijn nummer heeft hij vast snel gevonden. Milo knikt. 'Die heb ik ja'. Ik knik tevreden. 'Oké, tot maandag dan...' zeg ik na een korte stilte. Milo stapt weer op zijn fiets. 'Tot maandag Matthyas' zegt hij nog op vrolijke toon voor hij weg fietst. Ik zwaai nog even en draai me dan om om naar binnen te lopen. Een blij gevoel welt zich op in mijn buik. Dit was alles behalve wat ik had verwacht, en daar ben ik heel blij mee.