Alles aan jou

28

Ik bijt op mijn wijsvinger nagel terwijl de pen in mijn andere hand rondjes draait tussen mijn vingers. Het laatste les uur voor de Herfstvakantie begint. Ik heb hier naar uitgekeken sinds de laatste dag van de zomervakantie. Toch zit ik daar helemaal niet mee in mijn hoofd op dit moment. Zijn onderarm leunt op de rugleuning van zijn stoel terwijl hij af en toe een stukje achterover wipt en dan weer terug. De hele dag heeft hij niets tegen me gezegd. Alleen af en toe een blik. Een niets zeggende blik. Alsof hij gewoon een klasgenoot was. Alsof hij me niet tot gister elke dag heeft gepest. Alsof hij niet tegen me heeft gezegd dat hij me leuk vindt. Alsof we elkaar amper kennen. In feite doen we dat ook. Tot gister was ik gewoon de gepeste en hij mijn pester. Meer dan dat wisten we niet van elkaar. Maar nu? Niets. Helemaal niets. Hij heeft niets gezegd of gedaan. En ik zou daarvan moeten genieten. Ik zou moeten juichen om het feit dat hij me met rust laat. Maar dat is totaal niet wat ik wil. Ik wil contact met hem. Ik wil dat hij naar me toe komt. Me weer optilt zoals die keer met gym. Me weer achterop zijn fiets laat zitten zodat ik mijn armen om hem heen kan slaan en mijn hoofd tegen zijn rug kan leggen. Al weet ik dat ik dat nu absoluut niet zou moeten verwachten van hem. Ik ben vrij duidelijk geweest gister. Hij zou zijn gedrag veranderen en dan pas wilde ik weer contact. En dat is ook precies wat hij nu doet. Me met rust laten. Maar dat wil ik helemaal niet.

'Ga je goed?' Raoul stoot me aan. Ik kijk op en draai mijn ogen van Milo naar hem. Even kijk ik hem aan, voor ik knik. Raoul glimlacht. 'Zeg me nou niet dat je voor hem begint te vallen.' Ik slik. Wat? Nee. Nee natuurlijk niet. Ik schud hevig mijn hoofd. 'Wat zeg jij nou?' Lach ik zacht. Raoul zegt niets, maar blijft me aankijken. Met die blik. Die irritante blik van hem die me zegt dat hij beter weet. Ik zucht en laat me tegen de rugleuning van mijn stoel aanvallen. 'Ik weet het gewoon niet. Ik ken hem amper...'. 'Maar...' dringt Raoul aan. Met mijn pen teken ik wat rondjes en streepjes in mijn schrift. 'Maar... misschien zou ik dat wel willen... ik- ik snap mezelf ook niet zo-'. 'Matthyas en Raoul, ik weet dat het bijna vakantie is, maar nog even aandacht er bij ja?' Mijn hoofd schiet omhoog als Meneer Veldstra ons aanspreekt. Snel knik ik en kijk ik terug naar het bord, waar een aantal wiskunde formules staan uitgeschreven. Niet heel boeiend. Een avondje leren en ik haal wel een 8. Maar nu moet ik doen of ik oplet, anders is de vakantie nog iets verder weg.

'Goed, de oplossing voor de vergelijking 2X in het kwadraat min 4X min 6 is 0 is dus voor de eerste X is 3 en de tweede X is -1.' Ik kijk even bij mijn antwoord. Goed natuurlijk. Moeilijk was het opzich ook niet. 'Vergeet bij het opschrijven niet om alle stappen duidelijk op te schrijven. Niet alleen om jezelf op fouten te controleren, maar ook omdat de berekening in de toets ook punten kan opleveren.' Even kijk ik opzij naar Koen, die verward naar Robbie kijkt, en Robbie dingen aanwijst in Koen zijn boek. 'Al kom je niet uit op het juiste antwoord, dan kan ik voor de berekening alsnog punten geven, omdat je die misschien wel goed hebt gedaan, Ja?' Raoul schrijft wat dingen in zijn schrift. Ik zucht en kijk even weer naar Milo, die fronsend naar het bord kijkt. Ik ga er van uit dat hij er niets van snapt.

'Goed, na de vakantie graag som 20 tot 26 uitgewerkt. Ik wil van iedereen graag even het schrift inkijken zodat het duidelijk is of alles is begrepen. De les duurt nog 10 minuten, dus jullie mogen alvast daar aan beginnen. Als er vragen zijn mag je even langs mijn bureau komen.' Meneer Veldstra gaat op zijn stoel zitten en gelijk ontstaat er een golf van gefluister. Raoul stoot me weer aan. 'Ik snap je wel Matt, het gaat allemaal zo plotseling, gun het tijd om er over na te denken. Al moet dat nog 20 keer.' Ik glimlach en knik. 'Doe ik' zeg ik zacht. 'Mooi, nu je toch hier bent, weet jij misschien hoe het zit met die discriminant? Ik snap de formule wel alleen hoe werkt dat?' Ik glimlach en buig me over het boek. 'Tuurlijk, de discriminant is het deel onder de wortel in de kwadratische formule. Als de discriminant positief is, dus boven 0, dan zijn er twee oplossingen. Als die 0 is, heb je een oplossing en als hij negatief is, heb je geen reeele oplossing' leg ik uit en ik wijs met de achterkant van mijn pen de verschillende voorbeeld sommen aan. 'En als er geen reeele oplossing is? Gebruik je dan die i?' Ik knik. 'Ja, dus dan schrijf je hem eerst als complex getal zodat je een complexe wortel krijgt, met dat i'tje dus, en dan zet je die terug in de formule'. Raoul knikt bedenkelijk. 'Goed, ik hoop dat ik er uit kom, anders app ik je nog wel' zegt hij terwijl hij moeilijk naar zijn boek blijft kijken. Ik schiet in de lach. 'Ah komt vast goed, ik ben wel op vakantie van dinsdag tot vrijdag dus ik weet niet wanneer ik tijd heb'. Raoul kijkt me verrast aan. 'Oh echt? Waar heen?' Ik glimlach. 'Duitsland, met papa en mama en m'n broertjes' zeg ik. Ik begin er steeds meer zin in te krijgen. Even weg van de realiteit van alle dag. Raoul glimlacht. 'Fucking leuk man' zegt hij blij. Ik knik. 'En jij?' Vraag ik dan. Raoul haalt zijn schouders op. 'Beetje werken, verder niet zoveel. Waarschijnlijk FIFA tot diep in de nacht' grinnikt hij. Ik moet lachen. 'Zal ook eens niet, verslaafde'. Raoul stoot me aan. 'Ben ik niet' lacht hij. We weten beide dat hij liegt.