Alles aan jou

35

'Nee, maar jij bent gewoon echt zo'n vieze tryharder' lacht Milo. 'Niet, ik speel echt amper' roep ik. Dat is niet helemaal waar, ik speel bijna elke avond. Maar niet zoveel als Raoul, die haalt wel eens hele nachten door met dat spel. Milo loopt achter me aan van de trap af. 'Is niet te merken, je bent veel te goed' lacht Milo en hij klopt even ik mijn schouder. Ik grinnik en duw de deur naar de woonkamer open. Vanaf daar zie ik mijn moeder al in de keuken staan. Ietwat zenuwachtig loop ik in die richting, met Milo achter me aan. Ik hoop dat hij het niet erg vindt om mijn moeder te ontmoeten.

'Hey Matt, alles goed gegaan?' Zegt mama zodra ze mij opmerkt. 'Ja hoor, niets bijzonders'. Ik trek een kastdeurtje open en pak er twee glazen uit om nog wat drinken in te schenken. Mijn moeder heeft zich nu helemaal omgedraaid en ook ik draai me om. Voor ik iets kan zeggen of Milo voor kan stellen, steekt mijn moeder haar hand al uit. 'Ah, jij bent die nieuwe vriend van Matthyas, Milo toch?' Milo glimlacht en knikt waarna hij haar hand vast pakt en schud. 'Ja, klopt. Leuk dat ik langs mocht komen'. Mama glimlacht breed. 'Natuurlijk, iedereen is welkom hier. Blijf je eten trouwens?' Ik kijk van mijn moeder naar Milo, die me vragend aan kijkt. Ik glimlach en geef een kort knikje als teken dat ik dat leuk zou vinden. 'Als het niet teveel moeite is' zegt Milo dan. 'Nee hoor, ik kook toch al voor 6, iemand extra kan geen kwaad'. Milo glimlacht even naar mij. 'Gezellig' zegt hij blij.

'Het eten is bijna klaar hoor' merkt mijn moeder op. Ik knik naar haar en kijk Milo dan weer aan. 'Even op de bank zitten dan?' Vraag ik. Milo trekt zijn lippen op en knikt. Voor hem is het allemaal wel prima geloof ik. Ik plof op de bank en Milo komt naast me zitten. Niet volledig tegen me aan, maar toch dichterbij dan je normaal zou doen bij 'gewone' vrienden. Mijn jongste broertje van 4 kijkt weg van de TV en begint te glimlachen als hij oogcontact met mij maakt. Hij klimt op de bank. 'Hey Matthy' zegt hij blij. 'Hey Ezzie' zeg ik op dezelfde toon. 'Matthy? Is dat je bijnaam?' Grinnikt Milo. Ik kijk hem even aan en knik zacht. 'Zo euh... zo noemt Ezra me altijd, en daarom noem ik hem Ezzie'. Milo grijnst. 'Ik vind het wel een leuke bijnaam, Matthy'. Ik giechel zachtjes. Ezra heeft Milo nu in het oog gekregen en blijft naar hem staren terwijl hij op mijn schoot zit. Langzaam buigt hij naar me toe en legt zijn kleine handje langs zijn mond. 'Wie is dat?' Fluistert hij theatraal alsof Milo dat niet allang zou horen. 'Dat is Milo, hij zit bij mij in de klas' fluister ik terug. Ezra kijkt me vreemd aan. 'Maar je ben toch al vriendjes met Koen en Roppie en Roel?' Ik knik. 'Maar vanaf nu ook met Milo, dat is toch wel leuk?' Ezra blijft Milo even aanstaren. Mijn blik gaan nu ook naar de lange blonde jongen die Ezra lief aankijkt en zijn hand even zwaait. Ezra kijkt mij weer aan. 'Ik denk het wel' zegt hij dan. Ik grinnik en kijk Milo weer aan. 'Ja, mag ik vriendjes zijn met Matthy?' Vraagt hij aan Ezra. Ezra knikt hevig en kruipt van mijn schoot af naar Milo. Hij ploft neer op Milo's schoot. Milo trekt het kleine jochie beter op zijn schoot. 'Heb je ook vakantie? Of ga je nog niet naar school?' Ezra kijkt Milo met grote ogen aan. 'Jawel, al naar groep 1' zegt hij en hij probeert 1 vinger op te steken, wat hem maar moeilijk lukt. Na even heeft hij het toch voor elkaar weten te krijgen. 'Echt? Wat goed, heb jij ook al vriendjes gemaakt in je klas?' Ezra knikt en begint een aantal namen op te sommen. 'Sem, en Kelsy, en Ramon, maar Ramon was eerst niet zo lief en niet mijn vriend maar...'. Ezra lijkt even zijn woorden kwijt te zijn. 'Toen ging ik hem vragen, want ik vond hem wel lief maar ook stom, maar toen... toen zei hij dat hij wel vriendjes wilde zijn en toen was hij wel lief, en toen was het goed'. Ik bijt op mijn onderlip. Dit verhaal is de kleuter versie van mij en Milo. Even gaan mijn ogen naar Milo, die daar geen aandacht aan schenkt en gewoon verder praat met Ezra. 'Oh, ja het is veel leuker om wel vriendjes te zijn hè? Gelukkig doet Ramon nu wel lief tegen je. Ben je nu ook blij dat je Ramon alsnog als je vriend wilde?' Ezra denkt even na en knikt dan. 'Ja, want eigenlijk is Ramon nu echt mijn beste vriend, en we spelen altijd samen in de zandbak.' Milo grinnikt en kijkt ditmaal wel naar me op. Ik zie een twinkeling in zijn ogen. Bijna alsof hij wil zeggen dat hij ook blij is dat ik hem een tweede kans heb gegeven. Ik glimlach naar hem en hoor het hele verdere gesprek over de zandbak dat Ezra aan Milo verteld aan. Ik leun mijn hoofd naar achter en kijk even naar het plaatje. Van Milo en mijn kleine broertje. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik dit niet vaker wil zien. In tegendeel, het past perfect. Hij past perfect hier. Hij zou echt Ezra's favoriet zijn. Mijn andere broertjes vinden hem vast ook geweldig. Met de minuut geloof ik meer in dit beeld. In deze toekomst. Fuck Matthyas, je bent nu al veel te verliefd op deze jongen.