Ya"R"üyamsa

Yüzük

(Medya:Asiye'nin saç uçuşma sahnesi)

*Tokat sesi*

Asiye kapıyı açtığında elinde çanta ve telefonla, karşıda sinirden patlıcana dönmüş Necla ile karşılaşmıştı. Asiye ve Baran kapının önünde belirince Necla hiç düşünmeden ablasının suratına küçük sayılmayacak bir sille yerleştirmişti.

"SEN! SEN BANA İHANET ETTİN. BARAN'LA BİRLİKTE OLDUN! ONU BENİM SAHİPLENMEM GEREKİYORDU. SENİN DEĞİL!!" Derken ablasının omzunu tiksinti ile parmağıyla itekliyordu.

Asiye sinirden gözü dönmüş Necla'nın kolunu zorla tutarak, Baran'ın odasına girmişti. Son anda Baran kızlar birbirini yemesin diye içeri girmiş kimse girmesin diye kapıyı kitlemişti.

"Ne kadarını duydun?"

Asiye, Necla'nın askine sakin ve çözüm odaklı davranırken, Necla odada volta atıyordu. Elinde ki çantayı Baran'ın yatağının üstüne hızla fırlatmış, ellerini sarı saçlarına geçirerek çekiştirmişti.

"Ne kadarını duyduğum önemli mi!? Baranla beraber olduğunu duydum! BİRBİRİNİZİ ARZULADIĞINIZI DUYDUM!" Dedikten sonra Necla bağırarak, Baran'ın aynalı konsolunun önünde ki parfümlerden birkaçını sinirle yere devirmiş ve kırmıştı.

Baran, Necla'yı kolundan tutup, yatağına oturtarak; "Rahat dur!"

Asiye, Baran'ın odasında ki tekli koltuklardan birinde oturuyor. Necla'nın ne tepkiler verdiğini analiz ediyordu.

Necla, Asiye'yi göstererek; "Bunun, bu rahat tavırlarını görürürken, nasıl sakin kalabilirim!?"

Asiye ayağı kalkıp, Necla'nın karşısına dikilerek; "Bana hesap soracak son insansın Necla. Yaptıklarını öğrendim. Baran'a iftira atmışken, bu sinir bu hiddet, sence de şu an dikkatleri üzerine çekmek için mantıklı bir zamanda mısın?"

Necla tedirgin bir şekilde ayağa kalkıp, Asiye'nin karşısına dikilerek; "Neyden bahsediyorsun!? Bunu Kürşat'a dediğim an her şey biter. Bütün hayatınız benim elimde!"

Asiye iki eli ile kardeşinin omzuna bastırıp, yatağa geri oturtarak; "Bende evlenmemek için Baran'la birlikte olduguna dair iftira attığını babama söylesem. Sence nasıl karşılar? Muhtemelen evlatlıktan rededilirsin. Ben bir şekilde kurtulurum. Baran'da öyle ama sen dımdızlak, tek başına yalnız ve sefil bir şekilde ortada kalırsın Necla seçimini iyi yap."

Asiye bu kelimeleri soluksuz bir şekilde dile getirirken, derin bir nefes alıp, cümlesine geri devam etmişti.

"Hayatın boyunca gezip tozdun. Onun koynundan bunun koynuna girdin. Bir şey dedim mi? Her zaman sana destek oldum. Yanında durdum. Şimdi kendi isteğimle bir kereliğine bir şey yaşadım. Onu da bana çok görüp, elimden almaya mı çalışıyorsun?"

Necla'nın kızarık gözlerinden hafif yaşlar gelirken; "Kendimi bildim bileli birini sevdim. O da seni sevdi. Yalvarırım babama bir şey söyleme. Yoksa her şey altüst olur."

"Kimseye bir şey söylemediğin sürece, sırrın bizimle güvende."

Necla ayağa kalkıp, ablasının karşısına geçerek; "Söylemeyeceğim."

Necla gözünde ki yaşları silerken, çantasını ve telefonunu alıp, kapıyı da açtıktan sonra dışarıya çıkmıştı. Necla'nın dışarı çıkması ile Baran ile yalnız kalan Asiye ortamın tuhaflığının farkındaydı. Biraz önce ki yaşanan olaylar, resmen bir kitaptan fırlamış, ek sahneler gibiydi.

Baran, kadının yatağa oturduğunu fark ettiğinde kendide kadının yanına oturmuş ve bu ölüm sessizliğine bir son vermek adına kadının gözlerinin içine bakarak konuşmuştu.