Ya"R"üyamsa

Kabulleniş

"Şu an o kadar sevimli gözüküyorsun ki-"

Baran Asiye'nin cümlesinin devamını tahmin etsede devamını getirememesi, adamın yüzünde hafif bir gülücük açmasına sebebiyet vermişti.

"Ee cümlenin devamı yok mu?"

Biraz önce ki soğuk ortamdan eser yoktu. Baran kahkaha ile kadına soru sormuş. Kadının da gülümsemesine sebep olmuştu.

Bazen kötü bildiğimiz olaylar, ardından hiç ummadığımız güzel sonuçlar doğurabiliyordu.

"Bir an seni yine öpmek istedim."

Asiye cüretkâr tavrını bir kenara bırakmış. Ne kadar utanabilirse, o kadar utanmış ve yanakları o kadar kızarmaya başlamıştı.

Adamın muzip gülümsemesi karşısında, kadın sahte kişiliğini bir köşeye bırakmış. Gerçek benliğini adama açmıştı.

İlk kez kartlarını açık hâle getirmişti.

İkisininde ruhu çırılçıplaktı.

"Ne duruyorsun?"

Baran yüzündeki muzip gülümsemeyi daha belirgin hale getirerek, kadına daha çok yaklaşmış ve kadının derin iç çekişlerini duymaya başlamıştı.

Adam ilk defa kadının bu kadar saydam olduğunun farkına varmıştı.

İlk defa bu kadar heyecanlı,

İlk defa karşısında bu kadar savunmasızdı.

Hislerini belli ediyordu. İstediğini. Arzuladığını. Umursadığını...

Bir geleceklerinin olduğunu hissediyordu.

Asiye heyecanla karışık istek duygusunu bastırmak yerine yavaşça adama yaklaşmış ve dudaklarının üzerine küçük bir öpücük kondurmuştu.

Aslında adam değişmemişti.

İntikam arzusu onu olmadığı birine çevirmişti.

Kadınsa sevgiyi kabul etmiş, adama teslim olmaya karar vermişti.

•••

"Savunma yapmayacağım."

Baran sinirden tırnaklarını derisine geçirmiş ve yanında ki sandalyede oturan kadına dönmüştü. Ellerini serbest bırakarak, masanın altında kalan elini kadının elininin üzerine götürerek, az da olsa sinirini yatıştırmayı başarmıştı.

Kürşat dikkattini karşısında oturan çiftten çekmemeye dikkat ederken, gözleri ile ikiliyi süzdükten sonra kısa bakışmalarına şahit olmuş ve Baran'ı incelemeye başlamıştı.

"Normalde burayı yakıp yıkman gerekirdi. Seni bu kadar sakin tutan ne kardeşim? Dur ben tahmin edeyim. Dudağından çıkarılmaya çalışılmış ama dikkatli bakıldığında fark edilebilen ruj izinin bununla bir ilgisi var mı?"

Baran hızle elini dudaklarına götürmüş ve sertçe dudaklarını silmişti.

Evet abisini sevmiyordu ama adam dikkatliydi.

Ve kendiyse bu evrende ki en dikkatsiz insan olabilirdi.

"Yararsız birine göre fazla özgüvenli konuşuyorsun."

Kürşat hafif yarım bir gülümseme takınarak; "Umrumda mı sanıyorsun? İntiharın eşiğindeydim. Kimseyi umursamamayı öğrendim. Geçmişte yaptıklarıma baktığımda, koskoca bir facia olduklarının farkındayım. Takıntılı bir psikopat gibi davranmışım. Asiye'yi de benden kıskanmana gerek yok. Onu sevmiyorum ve ayrılalı çok oluyor."