Ya"R"üyamsa

Karar

(MEDYA: MARİA)

Baran elinde ki defterle kadının arkasından baka kalmıştı. Adam defteri öyle sıkı tutuyordu ki, düşmesinden korkuyordu belki de...

Adam parmaklarını dudağının üzerine götürerek, hafifçe üzerinde gezindirdi.

Bu kadının veda öpücüğü müydü?

Geri gelmesini istiyordu. Burada olmasını, yanında kalmasını... Lakin kadın gelmeyeceğini apaçık bir şekilde söylemişti.

Kırılmış mıydı?

Baran, Asiye'yi kırmış mıydı?

Adam elinde ki defterin kalın kapağına dokundu. Dokunması ile içini bir titreme kapladı. Hafif bir sıtma tutmuştu. Ellerini ve ayaklarını...

İçi üşüyordu.

Asiye'siz soğuk kalmıştı.

Defterin kapağını açınca içinde kara karalamalar olduğunu fark etti. Sert çizgiler olsada dingin bir yapısı vardı.

Ama sadece bu kadardı.

Adam çevirdi ve çevirdi.

Son sayfalara yaklaştığında durdu.

Tarih bu yılı gösteriyordu.

Kadın iki yılın ardından çizmeye yeniden başlamıştı.

İki yıl sonra yeniden çizmesine ne sebep olabilirdi?

Her yaprakta adamı portrelemişti. Defalarca her yaprakta farklı pozuyla onu çizmişti.

Adam defteri karıştırdı. Kendisiyle karşılaşınca içinde bir duygu silsilesi oluştu. Onca yaptıklarına rağmen her gün buraya gelmiş ve onu mu resmetmişti? "Bir daha asla çizmeyeceğim." Demesine rağmen sadece onu mu çizmişti?

Adam ister istemez. Kadına ısınmaya başlıyor ve yaptıklarının fazla acımasız olduğunu düşünüyordu.

Pişmandı.

Bir zamanlar onu yaptıklarıyla yargılamasına rağmen aynı hataya kendiside düşmüştü. Yıllarca intikam arzusu ile yanıp tutuşmuştu lakin kadının bunca olanlardan sonra olgun davranıp, affetmeye meyilli olduğunu fark edince, kadının daha mantıklı hareket ettiğini düşünmüştü.

O affetmesede, kadın affetmişti.

Telefonunu eline aldı.

Asiye'yi aramak istiyordu. Geri gelmesini söylemek istiyordu. Hatta haykırmak bile geçiyordu içinden...

Adam telefonda ki "Asiye" yazısı ile bakışmaya devam ediyordu. Arama tuşuna basacak cesareti kendinde bulamıyordu.

Gözlerini yumdu.

Arama tuşuna basacakken, bir ses adama engel oldu.

"Kardeşim iyi misin?"

Baran karşısında ki adama göz gezdirmişti.

Tekdüze bir sesle; "Evet"

Murat gözlerini devirerek; "Pek iyi görünmüyorsun."

"İyiyim."

"Bir derdin varsa bana anlatabilir-"

Baran, Murat'ın sözünü kesmişti.

"Derdim olsa anlatırdım ama yok. Kendimi de mükemmel hissediyorum!"

Murat kaşlarını çatmış, sinirle kendisine bağıran adama göz gezdirmişti.

"Evet baya iyisin. Hatta mutluluk sıçıyorsun."