အခန်း ၃၅။ ချစ်သူနှစ်ယောက် ချိန်းတွေ့ခြင်း
တောင်တွေပတ်လည်ဝိုင်းနေတဲ့အလှဆုံးရှုခင်းနဲ့ ဒေစီပန်းခင်းကြီးအလယ်မှာ ရှိန်းနဲ့တူတူလှဲနေရသည်...။ လက်တွေ့ဘဝကဒီလိုဆိုတော့ အိမ်မက်ဆန်တာပဲ ။ ရှိန်းကိုငေးနေမိတဲ့အချိန်မှာ ရှိန်းကလည်းဇီဘက်ကိုလှည့်ကာကြည့်နေသည်။ တိမ်ထူထူကိုဖောက်ထွင်းလာတဲ့နေရောင်ကဇီတို့နှစ်ယောက်ပေါ်ဖြာကျလာသည်။
အေးနေရာကနေနည်းနည်းတော့နွေးလာသည်။ လှဲနေရာကနေထလိုက်ပြီးရှိန်းကပန်းတစ်ပွင့်ခူးပေးသည်။ ဇီပန်းပွင့်ကိုယူလိုက်ပြီး အနံတွေကုန်အောင်နမ်းလိုက်သည်။ ရှိန်းနားရွက်မှာအဖြူလေးတစ်ပွင့်ပန်ပေးလိုက်သည် ။ ဆံပင်ရှည်တွေနဲ့ဆိုပေမယ့်ရှိန်းကပန်းပွင့်နဲ့မလိုက်ဖက်ဘူး။
"ကြည့်ရဆိုးလိုက်တာ..."
"ဟာ! ! ဒီကောင်မလေး"
ရှိန်းကဇီ့ကိုဖမ်းဖို့ပြေးလာတော့ဇီသူ့ဆီကနေထွက်ပြေးသည် ။ ပြေးရင်းနဲ့စမ်းချောင်းလေးနားကိုရောက်လာသည် ။ ရေတိမ်ပိုင်းမို့ ကြည်လင်နေပြီးကြမ်းပြင်ကကျောက်ခဲလေးတွေကိုပါမြင်ရသည်။ ဇီအကွယ်တစ်ခုမှာပုန်းနေလိုက်ပြီးပြေးလာတဲ့ရှိန်းကိုရေစက်လေးတွေနဲ့ပက်ကာစလိုက်သည်။
ရှိန်းကဝတ်ထားတဲ့hoodieကိုချွတ်ပြီးဇီ့နားကိုဆက်ပြီးတိုးလာသည်။ သူကဇီ့ကိုစမ်းချောင်းထဲထိဆွဲခေါ်သွားပြီး ကြမ်းပြင်အောက်ကအညှိတတ်နေတဲ့ခဲလုံးတွေကြောင့်ဇီတို့နှစ်ယောက်လုံးချော်လဲသွားကြသည်။ အေးလွန်းလို့ထုံနေပြီး နာလို့နာရကောင်းမှန်းလဲမသိ၊ ဇီ့တို့ပါးစပ်ကအငွေ့တွေထွက်ကာရယ်လိုက်ရင်မေးချင်းရိုက်နေပြီ။
အဝေးကညို့မှိုင်းနေတဲ့တောင်တန်းကြီးနဲ့စမ်းချောင်းလေးကြောင်းတစ်လျှောက် ဇီတို့ရယ်သံတွေလွှမ်းသွားသည်...။
"ကိုယ်အေးလာပြီ..."
"ဇီလည်းတော်ပြီ! !"
နှစ်ယောက်လုံးအလံဖြူပြပြီးတစ်ယောက်နားတစ်ယောက်ကပ်လာလိုက်ကြသည်။ ရှိန်းကဇီ့ကိုရေနဲ့ထပ်ပြီးပက်လိုက်သေးသည်။
YOU ARE READING
DIARIES
Romanceအထက်တန်းကျောင်းသူလေးတစ်ယောက် နာမည်ကြီးကျောင်းတော်ကြီးတစ်ခုကိုပြောင်းလာခဲ့တယ်။ ကျောင်းတတ်တဲ့နေ့မှာပဲ ရန်ပွဲတစ်ခုထဲမှာဝင်ပါမိပြီး သူ့ရဲ့ဒိုင်ယာရီလေးထဲမှာ ကောင်လေးတစ်ယောက် ရောက်လာခဲ့ရာက....
