Chapter 40:: Dearest
"မောင်..."
အလုပ်စားပွဲနဲ့စာရွက်စာတမ်းတွေကြားကနေအသံလာရာကိုရှိန်းမော့ကြည့်လိုက်သည် ။ စားပွဲရှေ့ကအမျိုးသမီးအားမြင်လိုက်ရသည်နှင့် မျက်လုံးများကျယ်သွားပြီး ထိုင်ခုံနေရာကနေထလိုက်ရသည်။
"ချားလော့ထ်! ?"
မကြာခင်ရောက်လာမယ်လို့ထင်ထားပေမယ့် ဒီလောက်စောစောစီးစီးရောက်လာမယ်လို့တော့ ရှိန်းမထင်ထားခဲ့ဘူး။ ချားလော့ထ် ကအဖြူရောင်ရှပ်အကျႌကို ရင်ဘက်ကြယ်သီးနှစ်လုံးလောက်ဖြုတ်၀တ်ထားသည်။ ဝင်းမွတ်နေတဲ့အသားရည်ပေါ်က ရွှေအိုရောင်ပုလဲဆွဲကြိုးလေးက ကျက်သရေရှိလှတဲ့သူ့ရဲ့သကေင်္တလိုပဲ နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲနှင့်အမြင်မရိုင်းပဲ တင့်တယ်နေတာ သူသာရှိမည်ထင်သည် ။
“ထိုင်ပါ…”
“မောင့်ရုံးခန်းက ခန်းနားလိုက်တာ…မောင်ကဒီလိုနေရာနဲ့မှလိုက်တာ”
ရှိန်းသူ့ကိုထိုင်ခုံမှာထိုင်ဖို့ညွှန်လိုက်သည်။ကိုယ်တိုင်လည်းနေရာကထလာပြီးချားလော့်ထ်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ ချားလော့ထ်က သွယ်လျှတဲ့ခြေထောက်တွေကိုဟန်ပါပါချိတ်ကာထိုင်ရင်း ရှိန်းကိုကြည့်လာသည်။
"မောင်...ဆံပင်ရှည်နဲ့ ကြည့်မကောင်းဘူးကွာ.."
"ဟုတ်လား"
“ဆယ်ကျော်သက်ကလေးမှမဟုတ်တော့ပဲ ဆံပင်ကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေးညှပ်ပါဦး”
ချားလော့ထ် ကရှိန်းကိုပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေသည်။ ထိုမျက်ဝန်းတွေမှာ ဂုဏ်ယူနေသည့်အငွေ့အသက်များဖြင့်ပြည့်လျှမ်းနေသည်။
"မောင်က…သိပ်တော်တာပဲ။ မောင့်သတင်းတွေကို အမြဲစိတ်၀င်တစားစောင့်ကြည့်ဖြစ်တယ်…တနေ့နေ့ဒီလောကကို မောင်ကိုင်လှုပ်နိုင်မှာလို့ မ အတပ်သိနေတယ်လေ"
ရှိန်းကပြုံးကာခေါင်းခါသည်။
"မင်းပြောသလောက်လည်းကိုယ်ကအဖြစ်မရှိသေးပါဘူးချာလီရယ်"
YOU ARE READING
DIARIES
Romanceအထက်တန်းကျောင်းသူလေးတစ်ယောက် နာမည်ကြီးကျောင်းတော်ကြီးတစ်ခုကိုပြောင်းလာခဲ့တယ်။ ကျောင်းတတ်တဲ့နေ့မှာပဲ ရန်ပွဲတစ်ခုထဲမှာဝင်ပါမိပြီး သူ့ရဲ့ဒိုင်ယာရီလေးထဲမှာ ကောင်လေးတစ်ယောက် ရောက်လာခဲ့ရာက....
