BÖYLE SEVER

35.Bölüm

https://pin.it/N6mRuIt

https://pin.it/49D87XW

35.Bölüm
"İşte insan insanı böyle sever mi?"

...

Kerem'le koltukta oturmuştuk, sımsıkı sarılmıştı bana. Bende sarıldım sımsıkı boynuna tabiki. Bir bacağı bacağımın üzerineydi, şu anda mışıl mışıl uyuyordu. Bense saçlarını kokluyordum.

O an aklıma gelen şarkıyı sessizce söylemeye başladım. Bir yandan da saçlarını sevmeye başladım.
"Örttüm gecenin üstünü sen uyurken. Kokladım sabahı en saf yerinden."

"Bir sen miydin yoksa bana iyi gelen? Hala kapanmamış yaram."

Uzun uzun kokladım saçlarını. Nefes sesleri ne de güzel huzur veriyordu. Kerem Kara, bende senden ayrılmak istemiyorum. Benden hiç gitme.

Bir yandan korksam da senden ayrılmak istemiyorum.
Sensiz olamam, yaşayamam ki.
...

Gözlerimi açtığımda Kerem yoktu. Doğrulurken etrafıma bakındım. Mutfaktan sesler geliyordu. Kendime gelmeye çalıştım bir süre. Ayağa kalktığım gibi mutfağa ilerledim.

İçeriye girdiğimde Kerem'e kaydı hemen gözlerim. Yemek yapıyordu. Yavaş yavaş yanına ilerledim.
"Kerem."

Bana döndüğünde gülümsüyordu. Elindeki bıçağı tezgahın üzerine bırakıp tekrardan bana döndü. "Gülüm. Birşeyler hazırladım, birlikte yeriz diye."

"İyi yapmışsın," dedim gülümseyerek. Kafamı salladım hafifçe daha sonra. "Elimi yıkayıp geleyim ben."

Kafasıyla onayladı hemen. "Tamam. Bende içecekleri koyayım."
Gülümsedim hafifçe. Arkamı döndüğüm gibi hızla kapıya ilerledim. Olabildiğince hızla yürüdüm.

Dışarıya çıktığımda nefesimi verdim. Ne güzel bakıyordu bana öyle, ne güzel davranıyordu. Ne güzel bir histi bu, ne güzeldi.

Kendi kendime gülmeyi bırakarak ilerlemeye devam ettim. Elimi yüzümü yıkamalıyım.

...

Mutfağa geri döndüğümde Kerem beni bekliyordu. Yani masanın önüne geçmişti, bana bakıyordu.

Kafamı salladım hafifçe. Güzel gülümsemesi beni de gülümsetmişti. Birbirimize bakmaya devam ettik bir süre daha. Dudaklarını ıslattı. "Hadi gel, oturalım." dedi en sonunda sessizliği bölerek.

Hemen kafamla onayladım. Geçip masaya yerleştik. Kerem karşıma oturmuştu. İkide bir güzel dişlerini görüyordum.

Yemeğimize başladığımızda meyve suyumdan içtim. Kerem bana böyle bakmaya devam ettiği sürece aç kalacaktım ama.

"Afiyet olsun." dedi gülümserken. Yavaşça salladım kafamı. "Afiyet olsun." diye ekledim.

Sessizce yemeğimize başladık. Yemekleri Kerem yapmamıştı anlaşılan. Paketler vardı masanın kenarında.

Nefesimi verirken önümdeki salataya uzattım çatalımı. Herşey harika görünüyordu. Kerem'de öyle.

...

Yemeklerimizi yemiştik, sofrayı da birlikte toplamıştık. Kerem çok mutluydu. Ben ne yapacağımı bir an şaşırmıştım sanki.

Çok mutluyduk. Hemde fazlasıyla mutluyduk. Aramızdaki ilişkinin de tam olarak ne olduğunu bilmiyorum açıkçası. Sahte bir anlaşmayla başladı herşey. Karmaşık duygular arasında kalsam da mutluydum.