BÖYLE SEVER

30.Bölüm

Düzenlemeye devam ediyoruumm...

İyi okumalar...

30.Bölüm
"Korkacaksın ama ölmeyeceksin."
...

Kerem'in endişeli sesi Esin'i de endişelendiriyordu.
"Uyanmadı Esin, doktoru çağırın gelsin hemen!"
Hasan'ın soğuk sesiyle irkildim kısa bir ara. "Tamam abi."
Esin, "Uyanır şimdi," dedi. "Korkmuştur. Hep oluyor böyle. Doktorlar da birşey bulamıyor."
Kerem'in soğuk elleri yüzümdeydi. "Uyan Naz, hadi gülüm."
Daha fazla beklemeden yavaşça gözlerimi açtım. Yerde yatıyordum. Kerem hemen yanımdaydı. Tam karşımda da Esin'le Yağız duruyordu.
Yutkunmaya çalıştım. "İyisin gülüm." dedi Kerem sessizce gülümseyerek.
Gülümseyerek gözlerine baktım. "İyiyim. Sen yanımdasın ya."

...

Mutfakta oturuyorduk. Elimdeki su bardağıyla geçip Kerem'in yanına oturdum. Saat gece yarısıydı.
O ikiydi.
"Gördüm!" Bütün gördüklerimi anlatmıştım. Esin onaylıyordu beni, bir yandan da üzgündü.
Yağız ve Kerem anlayamayarak bakıyordu. Her zaman gülen Yağız gülmüyordu.
"Geldi Kerem," dedim acıyla. "Karşımdaydı!" Kerem gözlerimi incelerken nefesini verdi. "Tamam gülüm. Ben..."
"Birşey yapsanıza, evimize kadar girdi diyorum!"
"Cemil kim yenge?" dedi Yağız dik dik bakarken. Nefesimi verdim. Esin ayağa kalktı. "Yağız biz bir dışarı çıkalım, gel."
Yağız nefesini verdi ayağa kalkarken. Dışarıya çıktıklarında Kerem'e odaklıydım. Hala titiriyordum.
Birşey dememe fırsat vermeden ellerini yanaklarıma yerleştirdi sıkıca.
"Gülüm," dedi sessizce. Ve tekrardan, "Gülüm." dedi.
Bir süre sessizce bakıştık. Bakışında bile huzur buluyordum.
Bakışlarına kurban olduğum.

"Kameralara bakacağım ama sen hayal görmüşsün," dedi sessizce. "Kapının önünde yığınla adam var!"
Kafamı salladım hemen. "Gördüm ama, çok korkuyorum Kerem."
Dudaklarıma bastırdı dudaklarını. Gözlerimi kapadım yavaşça.
Yavaş yavaş öperken beni acımı hafifletmek istiyordu. Yaralarımı sarmak istiyordu.
Dudaklarımız yavaşça ayrıldığında gözlerimi açtım. Bu sefer ellerimi tutup öpmeye başladı.

Hala üzerimdeki elbise de duruyordu, titrediğim daha da belli oluyordu.
Gülümsedim acıyla. Gözlerimiz birleştiğinde gülümsedi. Ellerimi çekip boynuna sarıldım sımsıkı.
Sarılabildiğim kadar sarıldım. Elleri belimi sardığında sımsıkı tutuyordu.
"Yanındayım." dedi sessizce gülümseyerek.
"Biliyorum."

...

Mutfaktan çıktığımızda Kerem'in kucağındaydım. Kafamı boynuma gömdüm iyice.
"İyi geceler," dedi Kerem Esin'le Yağız'a. Hızla merdivenlerden çıkmaya başladık daha sonra.
Esin'in endişeli sesi gülümsetmişti beni, canım kardeşim.
"Terlerse hemen ılık bir duş alsın!"
Odaya çıktığımızda yavaşça yatağa bıraktı Kerem beni. Hemen geri doğruldum. Dizlerimin önünde durup diz çöktü.
Ellerim ayaklarım titriyordu hala, kendime hakim olamıyordum.
"Kerem." dedim sessizce. Ellerimi tuttu, öpmeye başladı. Nefesimi verdim.
"Titreme artık," dedi sessizce. Benim halime benden daha çok üzülüyordu.
Diğer elimi öpmeye başladı. "Titreme." Çok geçmeden sol bacağıma, dirseğimin üzerine bir öpücük bıraktı. Uzun bir öpücüktü.
Yutkundum. Titremem yavaş yavaş gidiyordu, onun yerini heyecan ve mutluluk dolduruyordu.
Diğer bacağıma bir öpücük daha bıraktı. Ve bir daha, bir kez daha. "Güçlü ol ne olur," dedi sessizce. "Titreme."

Kafamı salladım hafifçe. Nefeslerim daha da hızlanmıştı. Bir öpücük bıraktı, ve bir kez daha. O kadar şevhetliydi ki. Sesim de titrediği için konuşmak istemiyordum. Yataktan kalkıp bende dizlerimin üzerine çöktüm. Ellerimi yanaklarına yerleştirdim. Hala titiyordum arada bir.

Yutkundum. Kerem kısık gözlerle bakıyordu bana. "İyi ki varsın," dedim gülümseyerek sessizce. "İyi ki yanımdasın." Dudaklarımı dudaklarına bastırdım daha sonra. Elleri çoktan belimi sarmalamıştı.
"Sende iyi ki varsın," dedi dudaklarımız ayrıldığında. "İyi ki yanımdasın gülüm."
Tekrardan dudaklarımızı birleştirdi. Gözlerimi kapadım. Kerem sen ne kadar da iyi geliyorsun bana.
Kendime bile itiraf edemediğim şeyler var galiba. Bu adam, adam gibi adamdı.
~Aşıksın.