Adam, yüreği hırsla kavrulan vahşi bir aslandı, kadınsa onun inine habersizce girmiş körpe bir ceylan...
Kuzey'in oğlu ile Güney'in kızının dolu dizgin aşkı- macerası...
Bir komutu ile yüreğimi dize getiren sesi ağaçları yalayıp gökyüzüne peyderpey...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üç dört gün arayla bölüm attım. Lütfen yorumlarınızı esirgemeyiniz❤️ diğer birçok yazardan esirgemediğiniz gibi...🙈🙃
***
Hep sana çıkıyor bu yollar, inan kader diye bir şey var...
***
Teşkilattan ayrıldığımızdan bu yana üç saat geçmişti. Bolu sınırlarına yaklaşmıştık. Uzun sürmüştü çünkü devamlı midem bulandığı için sık sık mola vermek zorunda kalıyorduk.
Peşrev'in ve çocukların telefonlarına hala ulaşılamıyordu. Yalnızca Damian'a ulaşabilmiştik. Teşkilatta ve toplantıda olduğunu söylemişti. Ondan yeni kurulan kampın adresini almıştık. "Hala miden bulanıyor mu?" Soya başını arkaya uzatıp iyi olup olmadığımı kontrol etti.
Arabayı Vera kullanıyordu. Soya yanındaydı ve ben de arka koltukta uzanıyordum. "Şimdilik iyi. Zencefil tableti iyi geldi sanırım." Bu Vera'nın fikriydi. Şehirden çıkmadan önce almıştı. Hamilelikle ilgili bilgileri beni bir hayli şaşırtıyordu.
Şehir merkezini geçtiğimizde hava artık kararmaya yüz yutmuştu. Saatlerdir yolda olduğumuz için sıkılmıştım. Ondan haber alamadığım içinde oldukça huzursuzdum. İlçeden çıktıktan sonra birkaç köy geçmiş ve orman yoluna sapmıştık. Geçtiğimiz ağaçlarla çevrili dar yol oldukça karanlıktı.
Pencereden dışarı bakıp derin bir iç çektim. Ona nasıl söyleyeceğimi düşündüm önce. Vereceği tepkiyi düşününce dudaklarımda kocaman gülümseme peyda oldu. Vera dikiz aynasından bakıp gülümsedi. Önüne döndü ve ani bir frenle arabayı durdurdu.
Öne doğru öyle savrulmuştum ki kendimi güçlükle koltuğa bırakmıştım. Soya çığlık atmış ve Vera'ya bağırmıştı. Gözlerim iri iri önümüzde yüzü maskeli ve elinde silah tutan adama bakıyordum. Vera direksiyonu sıkı sıkı tutarken donmuş kalmıştı. Soya adamı fark edince, "Siktir," dedi. "Kızlar!"
Bize bakan adamın arkasından birkaç kişi daha çıktı ve bize doğru hızla gelmeye başladılar. Vera kendine gelip arabanın kapısını kilitledi lakin bu adamları kilitlerin durdurmayacağına emindim. "Vera! Soya!" Sesim ağlamaklı çıkıyordu. "Hakkınızı helal edin!" Böyle ıssız bir yerde bu adamlardan kurtuluşumuzun olmayacağını biliyordum.
