BOYFRIENDS NEXT DOOR

CHAPTER 43: I REMEMBER YOU...

*****CONTINUE FLASHBACK*****

*sa labas ng bahay nina Bensoy, habang paalis na sina Corinne, Zach at Abby...

Corinne: Naku. Maraming salamat po talaga at inalagaan nyo po ng maayos ang anak ko. At pasensya na din po kung naging makulit po ang anak ko ha? Naging pasakit oa sya sa inyo.

Lola ni Bensoy: Naku wag ka nang humingin ng tawad sa amin. Masaya nga kami at andito sya eh. At least may kaibigan dito ang apo namin. Bumisita kayo dito paminsan-misan ha? Para naman hindi kami mabalisa dito.

Corinne: Gagawin po namin yan. Makakaasa kayo.

Lola ni Bensoy: Buti naman kung ganun.

Bensoy: So ano? Magkikita pa ba tayo bukas?

Abby: You bet I will.

Zach: Hoy hoy hoy. Ngayon pa lang kayo nagkakilala eh tapos gaganyan na kayo?

Abby: Wag kang KJ kuya porke madami ka nang friends.

Lola ni Bensoy: KJ? KJ daw?

Lolo ni Bensoy: Bad words. Wag mo nang patulan. Sige, sige. Mag-iingat kayo.

Zach: Sige po. Mauna na po kami.

Corinne: Mauna na po kami. Maraming salamat po sa pagkain at sa pag-aalaga nyo po sa anak ko.

Lola ni Bensoy: Walang anuman. Balik kayo anytime.

Bensoy: Bye, Tabachoy.

Abby: Babye, Payat.

(BENSOY POV: Since then, doon na tayo palaging nagkikita sa school, palagi tayong magkasama. Magkasama sa lahat ng bagay, pag binubuyo magkasama pa din. But I realized that hindi naman gaanong masakit ang pambubuyo nila sa akin kapag magkasama tayo. And further I realized na hindi ko kaya na hindi ka makita kahit saglit lang. In our highschool days, 8th grade ata ako nun when I decided to confess my feelings for you. Pero naunahan na ako. Naunahan na ako ng France na yun. That's why I decided to forget all my feelings that I have for you. And in 9th grade, nung dadalhin na ako ni Mommy sa Amerika nun nang mamatay sina Lolo at Lola, hindi na ako nag-abala pa na magpaalam sa'yo dahil alan ko din naman na wala ka na ding pakialam sa akin dahil may France ka na. It's better to be forgotten than to keep the pain, right? Well, that's right for me...)

*****END OF FLASHBACK*****

*sa secret room, habang nakaupo nang magkatabi at nakasandal sa mesa sina Vincent at Abby...

Abby: So, my long-time childhood friend, which is seperated from me for a decade now, is someone like you?

Vincent: Not someone like me. Ako talaga yung tinutukoy mo.

Abby: And now you're telling me na matagal mo na akong gusto ever since?

Vincent: Wag mo nang ulitin please. Nakakahiya na eh.

Abby: Gosh, what a coincidence!

*nagulat naman si Vincent sa biglaang pagtayo ni Abby...

Abby: I can't believe na ikaw na talaga ang kausal ko ngayon...

Vincent: Is it a good thing or what?

Abby: Wait let me see? Uhm I believe it's a good ghing na nakulong tayo dito dahil kung hindi nangyari ang lahat ng ito, siguradong hinding-hindi kita makikilala ngayon.

Vincent: Sa bagay, may pungo ka din naman. But what does that mean? Ano ba ang reaksyon mo nang makilala mo ako? Hindi ka ba nagulat? Natuwa ka ba?

Abby: Uh hindi pa rin ako makapaniwala. You're all like this now, ang hirap nang tumbasan ng kababata mo. You're already a star, don't you get it?

Vincent: Yes, I...Teka paano mo nalaman na naging artista ako?

Abby: I accidentally knew that.

*saka naman tumayo si Vincent at napasapo ito sa kanyang ulo sa sobrang pagkadismaya nito...

Abby: Are you...perhaps mad at me?

Vincent: No. I was just disappointed. You already knew about us and you didn't even bother to tell any four of us?

Abby: It was just an accident. Ni hindi ko nga alam na tama ang hinala ko eh. Tsaka hindi pa naman talaga ako sure kung mga artista nga ba talaga kayo eh. That's why I never stopped finding proofs.

Vincent: Proofs? Proofs of what? Mga pruweba na artista nga talaga kami ha?

Abby: Uh-oh. Did I just make it worst?

Vincent: Yes, you did. Buti at alam mo.

Abby: Friend, sorry na. I knew that it's my fault na pinag-isipan ko kayo behind your back, and now that I have cleared my mind, eh ako na ang humihingi ng dispensa sa'yo, friend. Sorry na okay? Bensoy, sorry na...

Vincent: You dare to call me Bensoy?

Abby: Bakit? Eh yun naman talaga ang pangalan mo ah. Bensoy...

Vincent: Don't call me Bensoy. Vincent ang pangalan ko okay? Vincent...

Abby: Okay. If that's what you want, Master Vincent...

Vincent: Master Vincent amp...

*saka na sila ngumiti habang paupo sa sahig na inupuan nila. Pagkaupi nila...

Vincent: So, do you really want to know what happened to the artist that's us?

Abby: Oh. Can I?

Vincent: Oo naman. Pagbibigyan na kita ngayon at baka mamaya ay kung anu-ano pa ang isipin mo tungkol sa amin.

Abby: Aba. Bastos din ng bunganga nito eh.

*napangiti nalang si Vincent kay Abby at tuluyan nya nang isinalaysay ang kanilang kwento...

PS: The story is fictional and nothing of this happened in real life. If any of this happened in real life, this is unintentional and it was just a coincidence.