LAZ ÇAVUŞ (TAMAMLANDI)

YALANCININ MUMU(2)

 Yaşadığım yaşam hep mücadele ile geçtiğinden olsa gerek küçük yaşta tilki uykusuna alışmış askeriye de de bunun avantajlarını görmüştüm. Hatta bazı operasyonlardan sonra ki eğer de şehitlerimiz varsa uyku bana haram olan bir şey olmuştu. Ancak bu gece 30 yıllık hayatımda ilk defa uykunun ne demek olduğunu öğrenmiştim. Küçücük yatakta , benim kadar iri bir adamla , sarmaş dolaş uyuduğum halde gözümü bile kırpmamış hatta hatırlamasam da yüzümü güldüren bir rüya bile görmüştüm. Ama benim gibi gençliğinin başında asker olan birinin biyolojik saati her zaman ezana ayarlı olduğundan ezan başlar başlamaz gözlerim açılmıştı. Gözlerimi açtığımda görüş alanıma giren yeşil asker fanilası ile gülümsedim. Evet akşam birlikte uyumuştuk ve ben sanki yerim hep buraymış gibi yadırgamadan göğsünü yastığım yapmıştım. Hafif bedenimi geri çekerek başımı kaldırdım . Akın'ın yüzünü gördüğümde gülüşüm genişledi. Yakışıklı olduğu su götürmez bir gerçekti. Ne kadar yüzüne gölge düşürdüğünü söylese de sol alın hizasından başlayıp şakaklarını kaplayarak yanağının başlangıcına inen yanık izi bile onun yakışıklılığına gölge düşüremiyordu. Ben onu izlerken gözlerini araladığında hafifçe yutkundu. Oynayan adem elmasında takılı kaldı gözüm. Ama sesi ve ani hareketi ile kendime geldim. Elini yüzüne götürüp yara izini kapatarak:

" Bakma o çirkin şeye kendimi zavallı gibi hissettiriyor." dediğinde ise gülüşüm soldu. Bu yara onun her dem eksik hissetmesini sağlayan bir yaraydı ki bunu her fırsatta dile getiriyordu.

" Heç bir yara senu zavallu hissetturmasun. Her yaran ayru bir cesaret ve erdem temsulidur bence. Hem yaralarun da sen de cüzelsinuz."

 Güldü ve ben o gülüşte takılı kaldım. O gülünce bende gülüşüne yoldaş oldum. Ancak yatak küçük biz iriydik. Hafif kıpırdandığında rahatsız olduğunu anlayıp yerimde doğrularak yataktan kalktım. Oda yataktan doğrulup oturduğunda elini bana uzattı. Ben ne olduğunu anlamaz bir şekilde uzattığı eli tuttuğumda beni hızla çekip yanına oturtunca bir an afalladım. Akın ise sol kolunu belime sarıp boynuma yüzünü gömdü. Ben deli gibi atan kalbimle donup kalmışken o boynumu kokladıktan sonra derin bir öpücük bırakıp çekildi.

" Her sabaha seninle aymak isterdim. Çok güzelmiş." dediğinde ise yanaklarım hafiften yanmaya başladı. Dönüp yüzüne baktığımda hafif sırıtışını gördüm. Çok güzel gülüyordu imansız. 

" Ben idmana cideceğum, oradanda Emun albayumun yanuna geçup izin alarak Şırnak'a ciderum. "

 Başı ile beni onaylayıp elini belimden çekerek:

" Ben askerlerle idman yaparım. Oradan da göreve geçeceğim. Bu arada söylememe gerek yok ama çok dikkatli ol ürkek hamsim." dediğinde bu sefer onaylayan ben olmuştum. Yataktan kalkıp odadaki banyoya geçerek işlerimi hallettim. Geri döndüğümde Akın da üzerini giymiş beni bekliyordu. O banyoya geçtiğinde ise ben giyinip hazırlandım. İkimizde hazırdık tam çıkacağımız sırada kapı çalınınca Akın" Gir" komutu verdi. Açılan kapıdan ben boylarında kumral bir genç belirdi. İçeri girdi , selam durarak tekmil verdi.

" Eray Günyol Düzce komutanım"

" Ha Aras'ın ekibindeki askersin. Bak Eray önceki emir erimin yaşadıklarını biliyorsun. Bu yüzden görev yerinde çok dikkatli olman gerek . Anladın mı?"

" Bana güvenebilirsiniz komutanım."

 Eray elindeki silah ile dik bir şekilde selam durduğunda Akın ciddileşerek:

" Dikkatli ol asker bir kaç gün yokum ve odama kimsenin girmesine müsaade etme." dediğinde Eray " Emredersiniz komutanım" dedi. Akın omzuma dokunarak gidelim deyince odadan ayrıldık. Ben odama geçip üzerimi değiştirerek her zaman idman yaptığım parkura geçerken Akın da yol hazırlıklarını yapmaya gitti. İşimi bitirdiğimde Emin albayın kapısına yöneldim. Emir eri kapıda olmadığı için yerinde olup olmadığından emin olmasam da kapıyı tıklattığımda " Gir " komutunu alıp içeri adımladım. Selam durunca Emin albay: