LAZ ÇAVUŞ (TAMAMLANDI)

EV İZNİ

Hayatım boyunca çalıştım, yaralı iken , hasta iken hiç fark etmedi. Benim dinlendiğim tek yer askeriye olurken ilk defa kendimi askeriyeden daha rahat bir yerde hissediyordum. Gece sarılarak uyuduğum beden, sabah beni sarmış bir şekilde uyanmıştım. Gerçi ikimizde yaralı olduğumuz için Akın'a ne kadar söylensem de araya yastık koyup yatmıştık. Gerçi bir işe yaramamış çok geçmeden yastık aramızdan çıkınca kollarımız birbirini bulmuştu. Sabahın ilk ışıkları ile uyanıp kahvaltımızı yaptıktan sonra Akın kendine emir erinin çıkarken verdiği evrakları alarak çalışmaya başlamıştı. Boş durmaya alışık olmadığımdan etrafı topladıktan sonra ben de ona yardım etmiş , çalışırken saat onu bulmuştu bile.

" Akın yorulmadın mı? Hadi bir kahve içelim de biraz dinlen . Daha yaraların tamamen iyileşmedi."

 Akın oturduğu sandalyede sırtını gererek boynunu kütletti ve başı ile beni onayladı. Ben yerimden kalkarken o da ayaklandı.

" Sen dur yaran daha taze, ben yaparım kahveleri."

Akın'a göz devirsem de bana gülüp mutfağa geçti. Ben de salondaki üçlü koltuğa kendimi bıraktım. Dinlenmek benim lugatımda yoktu ama Akın yanımda iken kendimi dinlenmiş hissediyordum. Beş on dakika sonra Akın elinde kahveler olan tepsi ile gelip dibime yan bir şekilde oturarak kahve fincanını bana uzattı. Aldığım kahve fincanını önce burnuma götürüp çok sevdiğim Türk kahvesinin kokusunu içime çektim. Bu arada aklıma takılan bir soru ile bakışlarımı Akın'a yönelttim.

" Sefa nasıl askerlikten atılmadı? Yani cezası oldukça hafifti."

" Sefa'nın babası emekli bir albay ve hemen hemen hepimize öğretmenlik yapmış değerli bir komutan . İlk hatası olduğu için biraz yumuşak davrandık. Ama hata etmişiz."

 Derin bir iç çektim, aslında pek çok subayın  hatası eğer birinin canına mal olmadıysa ve telafisi mümkünse ilk defa yanlış yaptığında hafif cezalar alması bence de mantıklıydı . Anlamadığım ise Sefa'nın hatasından ders almak yerine bu kadar saçma şekilde davranmasıydı. Akın sanki düşüncelerimi duymuş gibi bana cevap verirken ona döndüm.

" Sefa'nın babası Hasan albayım çok sevilen ve sayılan bir komutandı. Sanıyorum Sefa ona karşı kendini kanıtlamaya çalışmak gibi bir toylukta bulundu."

" Ama Asaf pek sevmiyor gibi albayı"

 Akın güldü, gülüşü alay değilde biraz kırıklık içeriyordu.

" Asaf, askeriyede az görülen Kürt subaylardan. Önceleri albay ona karşı bir güvensizlik duymuş. Kendince haklı sebepleri var. Ama sonraları onun ne kadar yetenekli ve azimli olduğunu görüp daha da yüklenerek onun içindeki öfkeyi yeteneklerini açığa çıkarmak için kullanmış ki Asaf fark etmese de çoğumuza aynı yöntemi kullanmıştır."

 Kaşlarım çatılırken Sıla Teğmenin sözleri aklıma geldi. Asaf yüzbaşının babası öldüğünde albay gitmesine izin vermediğini söylemişti. Kahvemden bir yudum alıp :

" Ama albay Asaf yüzbaşının babası öldüğünde gitmesine izin vermemiş hatta hakaret etmiş dedi Sıla teğmen." dediğimde Akın bir kolunu koltuğun baş kısmına yaslarken yüzünde rahatsız olduğunu gösteren bir ifade vardı.

" Albay, bunu Asaf için yapmıştı. Babasının ölüm haberi geldikten kısa bir süre sonra bir istihbarat almıştık. Asaf asker olmak için ailesini karşısına almakla kalmamış, kendi için seçilen hayatı da elinin tersi ile itmişti. Asaf'ın işlerin başına geçip beşik kertmesi amca kızı ile evlenmesi gerekiyordu. Babası kardeşlerinin illegal işlerini bildiği için Asaf'ın isteğini kabul ederek oğlunu bu dünyadan kurtarmıştı. Tabi Asaf babası öldüğünde  üsteğmen ,bölgeyi çok iyi tanıdığı ve işinde çok iyi olduğu için terfi almak üzere önemli bir operasyon yürütüyor. Asaf'ın hazırlandığı operasyon amcasıgile yapılacak  bu yüzden cenazede Asaf'ı indirmeyi planlamışlar. Albay muhbirden haberi alır almaz Asaf'ı durdurmaya gidiyor . Ama Asaf ile baş edemeyince bir günlük de olsa zaman kazanmak için bizimkini kışkırtıyor.Tabi muhbir sayesinde suikast yapılmadan yapmaya çalışanlar durduruluyor.Bu işe yaramış olsa da o zamandan beridir Asaf albaya diş biler. Zaten albay da o olayların olduğu sene emekli olmuştu."