[Aaron's Point of View]
6 months passed but the feelings still there, still hurts and still painful.
I cant move forward. Why?
Anim buwan na ang nakakalipas simula ng pinatay ako ng sarili kong buhay.
Harap harapan, kitang kita ko.
"Ano bang gusto mong mangyari sa buhay mo Aaron? HINAYAAN KITANG MAG ENGINEERING DAHIL YON ANG GUSTO MO! Dahil sabi mo buhay mo yan. Pero ano to? Wag mo akong sinasagad bata ka!"
"Shut up Dad! Hindi niyo alam ang nararamdaman ko"
Tapos ay lumaklak na ulit ako ng alak na hawak ko. Hindi ako pumasok dahil tinatamad ako.
1 week nalang tapos na ko.
Naissue na din ang huling marka namin. Kaya yan ang kinagagalit ni Dad,
From flat 1 noong 1st sem, ngayon kung hindi 2 e, 3.
Anong magagawa ko? Sa yun ang lumabas e,
"Dont you dare talk to me like that! Ama mo ako, kung hindi mo aayusin yang pag aaral mo. Well then, mas okay pa na ikaw na ang bahala sa negosyo natin. Tutal hindi ka kumuha ng business administration. Hinayaan kita pero sinisira mo ang tiwala ko. Kaya ngayon ako ang sundin mo"
Oo nga naman. Ginusto ko ang course na ito pero pinabayaan ko lang.
Hindi na ako sumagot kaya umalis na si Dad
Hindi ko na alam kung ano ang nangyari kay Shyla, ayoko ng mapapag usapan siya ng barkada.
Sapat na ang lahat ng narinig at nakita ko.
BINABASA MO ANG
Player's Girlfriend
Teen FictionKapag ba sinabing Player, ano ang unang pumapasok sa isip mo? Ahh! alam ko, bago ka mabitter dyan . BASAHIN MO MUNA ITO Enjoy :)