HIS SEXYTARY (Montefalco's obsession)

CHAPTER 45: UNTITLED

"Drake! naririnig mo ba akong lalaki ka? halika nga rito!" napaismid nalang ako ng lumapit siya sa akin at tumingin na para bang walang ginawa.

"what's wrong?" lumapit ito sa akin ng humahangos at pawisan.

"anong what's wrong, what's wrong ka jan mag suot ka nga ng t-shirt! tingnan mo nga ang araw tirik na tirik at nagawa mopa talagang mag hubad! ano ka bold star?" sarcastic kung saad.

"chill ka lang love kung inaalala mo talaga ang tirik na araw wala kang dapat ipag alala dahil walang laban yan sa akin, but if your reason is different-" Hindi ko na siya pinatapos magsalita saka tinakpan ang bibig niya.

"mag hunos dili ka nga lalaki. dyan ka na nga bahala ka sa buhay mo!" nakakayamot talaga ang mukha ng lalaking yun.

"lex, wait! don't forget what i said last night, I'll wait for you." nakangiti nitong saad. inirapan ko nalang siya saka nagpatuloy sa paglalakad.

"tse! bahala ka sa buhay mo."

napaismid naman ako sa sinabi niya kanina. I knew to my self that I'm still inlove with him or so I thought but whenever I try to forget and forgive him I remember all the things that had happened to me. nabalik ako sa ulirat ng tapikin ako ni nanay.

"Anak okay ka lang ba?"

"Nay ano ka ba naman! ginulat mo ako." natatawa kong saad.

"Anak alam mo naman puwede kang mag sabi sa amin ng Tatay mo diba? kaya wag kang mag-alala at wag mong kimkimin yang nararamdaman mo." nakangiti at malumanay na saad ni nanay.

"Ano ka ba naman nay, Hindi mo ba ako Kilala? ako to ang napaka ganda mong anak at nag iisang maganda sa balat ng lupa." pabiro kung saad saka siya niyakap.

"Hay naku! puro ka biro." natatawang saad ni nanay. "Oh siya mauna mona ako sayo at maghahatid pa ako nitong pinaluto na bilo bilo ng kaibigan ko."

"Mabuti pa nga nay, ihatid monayan baka Hindi kana makakuha ng mga customer niyan. at late mo ng hinahatid ang order nila." pabiro kung saad. hinampas naman ako ni nanay sa braso.

"ikaw talagang bata ka! oh siya mauna na ako."

"Ingat ka po nay." nakangiti kung saad.

dahil Wala naman akong magawa naisipan ko nalang magluto ng tanghalian. ng matapos na ako napag isipan ko namanng maligo mona bago ko ihatid ang mga pagkain. ang sarap talagang mabuhay sa probensya walang toxic, wala pang pollution.

ng matapos ko na ang lahat hinanda kona ang pagkaing niluto ko kanina saka naglakad na paalis.

"Tay! tumigil mona po kayu diyan at handa na ang pananghalian." nakangiti kung saad. saka kumaway sa kanila.

Nakita ko naman ang pagngiti ni Tatay saka sabay sila ni drake na umahon sa putikan.

"Naku! mukhang masarap ang mga niluto anak ah!" nakangiti saad ni Tatay.

"Ako pa ba Tay, kailan ba ako nagluto ng Hindi masarap na pagkain?" pabiro koring saad.

bigla naman akong nailang ng mapansin ko so Drake, na tinititigan ako. napangiti nalang ako ng awkward dahil sa sitwasyon namin ngayon, habang si Tatay naman ay walang alam.

"Kumain kanarin dito toy, sigurado akong gutom kanarin lalo nat Hindi ka pa sanay sa gawaing bukid."

"Opo Tay!" nakangiti nitong saad. na para bang wala siyang sinabing kakaiba.

"anong tinawag mo sa Tatay ko?" nakataas kilay kung tanong.

"tay?" mapaglarong saad nito. "why what's wrong with that?" seryuso nitong saad. I can't tell if he's just bluffing or not.

"whatever, Tay babalik mo na po ako sa bahay at titingna ko kung nandun naba si nanay para makakain narin po yun."

"Oh sigi anak."

"I will go with her Tay." tiningnan ko naman ang reaksyun ni Tatay at parang wala lang din sa kanya ang pagtawag sa kanya ni drake.

"Oh siya mas mabuti pa nga at samahan mo na yang dalaga ko."

hinila ko naman si drake, papalayo kay itay saka siya pinagsabihan.

"Ano ka ba drake! Dito ka nalang wag ka ng sumama Hindi naman mapanganib dito sa probensya Hindi katulad sa maynila." Hindi ko na namalayan ang lumabas sa aking mga bibig ng nasambit koyun.

"I'm sorry Alexa, I know what happened to you back in manila is traumatizing, so I'm trying to make it up to you." mapagpaumanhing saad nito sa akin

"I don't care whats your reason is Drake, ang akin lang sana tantanan mona ako, cause you know what? I'm also trying to forgive you but everytime I'm trying I failed many times." napatingin ako sa kalangitan para itago ang  mga luhang gustong umagos sa mga mata ko.

"I don't know that your feeling this-" he didn't finish he's words when I cut him off.

"will you should! kasi alam mo ba sa tuwing natutulog ako sa gabi, I always have nightmares and I'm trying to get heald, diba alam mo naman ang rason kung bakit ako lumuwas ng maynila?"

"para sa nanay ko, dahil sa sakit niya kaya ako lumuwas ng maynila at nakikita mo din naman diba? na ako lang ang inaasahan nila wala ng iba at kung mabaliw man din ako kung sakali man Isa narin akong palamunin na walang silbi."

and this time I can't hold my tears anymore.

"I'm sorry Alexa, I should have known earlier. I should have realize what do you feel that time. I'm sorry if that's what you want, a peace of mind. I'll give it to you jud don't leave me, babalik muna ako ng maynila to fix things out but don't worry I will be back I will just give you a peace of mind." nakangiti nitong saad, but he can't hide he's true feelings he's eyes says it.

walang imikan kaming naglakad patungo sa bahay, I shouldn't have said that it's just that I cannot control my emotions. hangang sa nakarating kami sa bahay Wala talagang nagsalita ni Isa sa amin. nag mano lang siya kay nanay saka pumunta sa kwarto.

"Oh anak! anong nangyari  kay drake bakit parang malungkot yun? may ginawa ka na naman ba?" mapaghinalang tanong sa akin ni nanay.

"Nay naman bakit ako? Eh mukha ba akong masamang tao?" nakabusangot kung tanong.

"Hindi naman sa Ganon anak, pero parang Ganon na nga." sinabayan pa ng tawa ni nanay.

"Nay naman! ako po ang anak niyu dapat ako ang inaalala niyu." nakanguso kung saad.

"Hay naku! anak, kahit anak pa kita pero kapag ikaw ang nagkamali dapat ka talagang humingi ng tawad. hay naku! ito talagang batang to!"

sasagot pa sana ako ng lumabas na si Drake sa kwarto dala dala ang kanyang malita. Nakita ko naman ang nagugulohang mukha ni nanay.

"Oh drake anak! bakit may dala kang maleta?" malumanay na tanong ni nanay.

kinakabahan naman ako sa isasagot nito pero mabuti nalang talaga at Hindi ako nito binunyag.

"may emergency po kasi sa kompanya kailangan po ako, and I need to go." magalang nitong sagot.

"Ay ganuon ba oh siya mag ingat ka."

"Hindi na po ako makakapag paalam Kay tatay, kasi kailan ko na po talagang umalis pakisabi nalang po na emergency lang talaga. salamat po sa pagpapatuloy sa akin."

"Ay naku! Walang ano man ijo."

"sigi po mauna na po ako." nakangiti nitong paalam saka hinatak ang kanyang maleta.

ng makarating ito sa akin agad naman siyang bumulong.

"bye Alexa, sana maging Masaya kana."

what did I just did?