HIS SEXYTARY (Montefalco's obsession)

CHAPTER 41: CALL

Hindi parin ako makagalaw sa kinatatayuan ko kanina, napabuntong hininga nalang ako, I need to calm down it's just a call, a simple call so no need to be frustrated.

"Oh anak! Halika na, luto natong paborito mong adobo." Nabalik ako sa ulirat ng marinig ko ang boses ni nanay.

"Sigi po nay susunod po ako, magbibihis lang po ako sandali." Sagot ko sa kanya, saka nagmamadaling nagtaungo sa kwarto ko.

Dali-dali kung inoff ang location ko. Tinapon ko ang sim card ko, para hindi niya ako matuntun, bukas na bukas luluwas ako ng bicol. Bibisita muna ako sa iba ko pang kamag-anak at doon muna ako mag t-trabaho.

Kailangan ko ulit mag-ipon panigurado yan. Hindi dahil may na ipon na ako magpapakampante na ako. Hayst! Kailangan ko talagang takasan tong napasok kung gulo.

Lumabas na ako ng kwarto saka nagtungo sa kusina. Bumungad agad sa akin ang mabangong aroma ng adobo. Kahit maraming problema ngumiti parin ako.

"Wow! Ang bango naman niyan nay!  Kahit nasa bukana palang ako ng pinto, langhap ko na yung mabangong amoy." Nakangiti kung saad.

"Ay! Sus! yan ka na naman, bolera mo talaga, pero salamat alam kung magugustohan mo yan." Nakangiti sabi ni nanay.

"Uubusin ko talaga yung kanin natin nay, amoy palang nabubusog na ako. Pero syempre titikman ko muna to!" Exited kung saad. Saka tinikman ang adobo na nasa plato ko.

"Kain lang ng Kain anak, para pagbalik mo doon sa manila, hindi ka na buto buto. Naku! Napapabayaan mona yata ang sarili moo doon eh, baka nga na hospital ka na doon eh."

Nabitawan ko naman ang kutsara na hawak ko dahil sa narinig. Na hospital? Ako? I just let out a deep sight then countinue eating. I try to calm my self. Pero napa higpit lang yung hawak ko sa kutsara na hawak ko. That night he never answer my call, when I need him he never came out.

"Nay, wala po, okay? Hindi ko po napapabayaan ang sarili ko. Uso to no, yung diet para hindi ka timaba, tapos sabayan mo ng exercise. Healthy po ako nay!" Pilit ngiti kung saad. Kahit sa kaloob looban ko gusto ko ng umiyak at mag sumbong na parang bata sa nanay ko.

"Naku! Siguraduhin mo lang anak, na kumakain ka sa tamang oras at hindi ka nagpapalipas ng gutom, wag ka din labas ng labas lalo na pag gabi, balita ko pa naman sa mga kompare ko na naka punta ng manila, marami dawng rapies doon." Hindi ko na, namalayan na na dito na pala si Tatay.

Napabuntong hininga nalang ako atsaka nagpatuloy kumain.

"Wag po kayung mag-aalala nay, tay nag-iingat po ako." Nakangiti kung saad, saka tumingin sa platong nasa harap ko.

"Wag ng matigas ang ulo. Alexa, makinig ka sa amin. Nag-aalala lang kami sayu." Sabi pa ni Tatay.

Nginitian ko nalang sila. Mas lalo tuloy akong nagdadalawang isip kung sasabihin ko ba. Hayst!

                    Drake Montefalco

I almost throw my phone on the door when I heard on Alexa's friend that she go out to the hospital. And the worse she's not on her boarding house. And her friend is not answering me. She totally block me, which is understandable. I know it's my fault.

"Boss, hindi po Namin ma track yung location nung number."  I smashed all the things I see.

"I PAID ALL OF YOU! JUST FOR NOTHING? FIND HER! NOW!" I don't care is I scare them. If I scare the entire building.

"But Boss we try to find her, we search the entire building she's in, but we see nothing but empty boxes." Lakas loob na nagsalita ang lalaking to.

How dare him to defy my orders!

"How dare you! Get out of my office! Don't come back here not until you find her!" I angrily said.

I frustratedly comb my hair, this is so frustrating! I can't find her. But there's only one thing I know that maybe she'll go. Baguio.

I start  calling my private pilot. 

"Hello this is Captain Paulo, how may I help you?" Magalang na saad nung nasa kabilang linya.

"I'm going to have a flight on baguio, ready my jet." I firmly said.

"Good day. Sir Drake, as of now your mother is using your jet, and the other is in maintenance." He formally said.

"What the f*ck! I need it right now!" I angrily said. As I clenched my fist.

"I'm so sorry Sir Drake, but you can use it tomorrow."

I just close my eyes trying to calm my self. Yes! I can use it. tomorrow no need to be mad.  I put my phone back. Without saying good bye.

We will see each other tomorrow Alexa, I promise that.

                   Alexa Alejandro

I don't know why I feel this, it's so weird. Para akong kinakabahan na iwan. Hayst, kailangan ko na talagang umalis bukas.

"Oh anak! May tumatawag sayu. Sagutin mo muna to." Sabay abot ni nanay sa  cellphone ko. Pinahiram ko kasi sila. Gusto daw nilang tingnan kung anong meron sa youtube.

"Tapos na po ba kayung manood?" Magalang kung tanong. Saka kinuha ang cellphone ko.

Napahinga ako ng maluwag ng vedeo call ito, si Cassandra lang pala.

"Hoy! G@ga ka, bakit hindi ka na ma contact? Huh?" Bumungad agad sa akin ang mukha ni nanay.

"Cass, napatawag ka?" Mahinang sagot ko, dahil nandito parin si nanay sa harap ko. Kaya nginitian ko ito saka nag pa alam na lumabas.

"Aba! Alangan namang hindi ako tinawag hindi ka ma contact. Akala ko ano nang nangyari sa iyu. Naku!" Kahit nasa kabilang linya ako, rinig na rinig ko ang tinis ng boses nito.

"Kumalma kalang cass, walang nangyaring masama sa akin. Tinapon ko lang yung sim card ko." Mahinahong saad ko.

"Aba! Mayaman kana ngayun at pinagtatapon muna yang mga gamit mo." Para talagang si nanay kung manermon.

"Tumawag kasi siya." Malayo ang tingin ko. Dahil sa malalim na pag-iisip hindi ko na napansin ang boses ni cassandra.

"Anong sabi niya? Mabuti nalang tinangal mo ang sim card mo. Bigyan mo nalang ako ng bago mong number." Mahinahon na ang boses nito. Bakas ang pag-aalala.

"Hayaan muna." Nanghihinang saad ko.

A/N: hi guys! May pa raffle ako mga beh. Sinong sasali? 10 pesos na load lang naman yung price. Pero atleast may price diba. Poor kasi ako ehe.

Ganito kung sino makahula kung kailan yung last update ko. Complete ah? Month and day.

Comment niyu yung sagot niyu sa tweeter account ko akira_writes yan yung username ko sa tweeter see you there!!💛💛💛💛💛