«កុំសម្លាប់ប៉ាម៉ាក់អូនអី អ្ហឹក អត់ពីពួកគាត់ អូនគ្មានសល់
អ្នកណាទេ អ្ហឹក បងសម្លាប់អូនជំនួសទៅ អ្ហឺ...»
«អូនគិតថាបងជាស្អីហ្ហាស៎?បងជាស្អីទេីបអាចលេីកដៃ
សម្លាប់មនុស្សដែលបងស្រឡាញ់លេីសកែវភ្នែកបាន?»
«ជុង-»
«បងមិនមែនបិសាច! បងជាមនុស្ស! បងចេះស្រឡាញ់!
បងចេះខូចចិត្ត! ចេះឈឺចាប់! ទេីបបងធ្វេីមិនបាន!ឫអូនចង់ឲ្យ
អាម្នាក់នេះក្លាយជាបិសាចហ្ហាស៎!?»
«អត់ទេ អ្ហឹក មិនមែនទេ អូនគ្រាន់តែអាណិតបង អ្ហឺ អូន-
អូនគ្រាន់តែចង់ឲ្យបងបានស្ងប់ចិត្ត អ្ហឺ...»
«ស្ងប់ចិត្តដោយការសម្លាប់អូនឫ?»
«គឺ-គឺអូន»
«បាន! បេីអូនត្រូវការបែបនេះ បងនឹងសម្លាប់អូន រួចដេីរ
ចូលគុក! អូនពេញចិត្តទេ?»
«អត់ទេ! អូនមិនត្រូវការបែបនេះទេ អូនចង់ឲ្យបងរស់ឲ្យ
បានល្អបំផុតពេលដែលគ្មានអូន!»
«គ្មានអូន ជីវិតបងរស់ក៏គ្មានន័យ បេីអូនជ្រេីសរេីសឲ្យបង
សម្លាប់អូន ជម្រេីសរបស់បងគឺដេីរចូលគុក!»
—————————
ជម្រេីសមានតែបែបហ្នឹង!
