5. Bölüm

9.9K 456 40
                                    

Yazım yanlışlarını siktir edin okumaktan keyif almaya bakın.

Her oy yeni bir bölüm demek
Keyifli okumalar.
『♡』

"Keşke düşüncelerim de kapansa gözlerim kapanınca.

William Shakespeare.

Bölüm 5; Kaos ortamı
Hazar Saraçoğlu

Sabah erken uyanmış herkesten önce salona gelmiş boş boş oturuyordum.
Kahvaltı masası kurulmuştu bile herkesten önce gidip yerime kuruldum. İçeriye girip bana kısa bakışlar atan ev ahalisi tamamlanınca derin bir nefes aldım. Günaydın bile demediler görgüsüz aptallar neyse bunu da biz ögretiriz karan beye baktım.

"Karan!"

İşte istediğim şey oluyordu ölüm sessizliği olan masadaki herkes bana bakıyordu. Masada oturan insan demeye bin şahit isteyen tipsiz topluluğa kısa bir bakış atıp tekrar onun gözlerine baktım.

"Sana sormak istediğim bir şey var."

Abi tayfası pür dikkat beni dinliyordu. Onlardan hoşlanmadığı mı söylemiş miydim? Bu aile bana samimiyetsiz ve rahatsız edici hisetiriyordu.

"Sor bakalım."

Bence buna pişman olacaktı. Dilimi dişlerimin üzerinde gezdirdim.

"İkizler benimle yaşıt ilk kimin annesi hamile kaldı? İşte bunu gerçekten çok merak ediyorum."

Ve bir çatalın tabağa düşme sesi geldi kadın nefretle bana bakıyordu. Vala umrumda değildi bu sorunun cevabını gerçekten çok merak ediyordum. Şuan tam olarak öldürücü bakışları eşliğinde cevabı bekliyordum.

"Bunu bilmiyorum."

Dudaklarımı bükerek ona baktım. Kafamı çevirince bana babamın piçi diyen abiyle göz göze geldim. Adı neydi la bunun? Ca- Can evet bu ikinci abiydi. Sırıttıp göz kırptım ne var dercesine.

"Bunu merak edeceğine sevgili babanın sana ne zaman soy ismini vereceğini merak et."

Kaşlarım havalandı doğru ya bu mevzuyu tamamen unutmuşum.
Kaos ortamı görmek istiyorum ve bunu yapacak kişi Can dan başkası değildi.

"Hadi ama bence sizde merak ediyorsunuz babanız iki kadını birden hamile bırakmış bunu nasıl başara bildiğini merak ediyorum."

Birden ayağa kalkınca sandalye büyük bir gürültüyle yere düştü.

"Ne diyorsun lan sen?"

Omuz silkip önümdeki zeytini ağzıma atım. Onun sinirden kudurmuş halı bana büyük bir zevk veriyordu.

"Tavırla bak düzgün konuş lan ailemle."

Onun ailesi de benim değil sanki ite bak. Onu takmadan sandalyeye yaslanıp gözlerimi kısıp ona bakmaya devam ettim.

"Tch böyle iyi"

Üzerime atladı bir numaralı abi onu zar zor tuttu onu çekiştirerek götürmeye başladı bir iki tana vuraydı bari. İkizlerden biri bana nefretle bakıp babasına baktı.

"Abim haklıydı bu piçi ailemize sokarak büyük bir hata yapıyorsun baba."

Oturduğu yerden kalkıp odayı terk etti ikizi de peşinden koşarak çıktı.
Karan bey arkasından bağırdı ama o durmadı.

HazarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin