Hazar

24. Bölüm

Silip tekrar tekrar yazdığım bir bölüm oldu bölümler geç geliyor çünkü ne yazacağımı bilemiyorum atıp silmekte istemediğim için bölümler geç geliyor.

Her oy yeni bir bölüm demek bu yüzden oy atmayı ve yorum yapmayı unutmayın keyifli okumalar.
『♡』

Katilini affedersen seni bir kez daha öldürür...

Bölüm 24; Kafa karışıklığı
Hazar Saraçoğlu

Oturduğum yerden kalkıp ondan uzaklaşmak istedim ama karnıma yediğim tekmeyle sendeleyip koltuğa takılıp yere düştüm. Yere düşünce tozlar havaya kalktı piç kurusu. "Ne işler çeviriyorsun lan sen?" Bana tekrar tekme atmasına fırsat vermeden ayağını tutup çektim. Dengesini kaybederek yan şekilde yere düştü sırıttıp yerden kalktım.
"Asıl sen ne işler çeviriyorsun? Takip etmeler falan hayırdır?" Sinirle yerden kalkıp bir yumruk savurdu kenara çekilip darbeden kurtuldum.

"Sakin ol amk bir şey çevirdiğim yok."
Bana öfke ve kin ile bakıyordu ne yapmış ola bilirim de benden bu kadar nefret ediyordu? Bana tekrar hamle yapınca bileğini tutup ona kafa attım. Sendeleyip nerdeyse yere düşüyordu kafam acımıştı sanki duvara kafa attım anasını satayım.
Bu seferki yumruktan kurtulamadım.
Yüzüme yediğim yumruk ile gözlerim karardı oha lan! o nasıl bir güçtür?
"Yalan söyleme Hazar Saraçoğlu."

Gözlerimi kırpıştırdım. "Beni takip ettiğine göre burada ne işim olduğunu da biliyor olmalısın." Aldığım darbeyle neye uğradığım şaşırdım. Ben
sersem lediğim için kendimi savunamadım piç kurusu ard arda vurmaya başladı ağzımdaki kanı yere tükürdüm, zar zor ayağa kalka bildim onun yanında benim gücüm sıfırdı adamda deli gücü vardı şeref yoksunu it bana atılmak üzere olan adamın karnına bir tekme atıp, gözlerimi kısarak yüzüne botumun sivri ucuyla vurdum. Ani darbeler ile yere yığılırken, ben nefesimi kontrol altına almaya çalışıyordum. "Piç kurusu konuşmak varken ne demeye vuruyorsun?" Sinirle karnına tekme attım acılı bir ses çıkardı.

Ağzı kanla kaplanmıştı iyi vurmuştum şerefsize yerde uzanıyor ken kahkaha atmaya başladı ruh hastası manyak herif. "Seni öldürmek zevkli olacak Hazar." Yok arkadaş bu herif beni öldürmeyi kafasına takmıştı o yerden kalkmaya uğraşırken büyük bir gürültü sesi geldi ardından içeriye telaşla bir koruma girdi bizi görünce önce şaşırdı. "Efendim hastanede olay çıkmış oraya gitmeliyiz." Oha karan öldü mü yoksa? Asrın yerden kalkıp yürümeye başladı. "Babam iyimi?"
"Evet babanız iyi bir kaç koruma yara almış." Bana kısa bir bakış atı.
"Seninle sonra konuşacağım Hazar."
Onlar evden dışarı çıkıp gittiler.

Eve göz gezdirdim bu ev birinin mezarı olmuştu başkasının olmasına gerek yok cebimdeki sigara paketini çıkarıp bir dal alarak dudaklarıma götürüp ateşledim sigara dumanını içime çektim. Dumanı üfledim elimdeki yanan çakmağı koltuğun üzerine fırlattım. Örtüler alev alınca arkamı dönüp yürümeye başladım evden dışarı çıkıp beni bekleyen arabaya bindim. "Nereye gidiyoruz?"
Kibarcığa kötü bir şekilde baktım. Beni koruması gerektiği yerde arabada beklemesi ne kadar mantıklıydı? "Hastaneye sür." Kafasını salladı.

Araba durunca arabadan indim. Hastaneye girip ilerlemeye başladım merdivenlerden yukarı tırmanıp koridorda girdim. Karan'nın kaldığı odanın önünde büyük bir kargaşa olduğunu gördüm ne oluyordu lan burada?

Safir Kızıltuğ onun kaldığı odanın kapısı açıktı korumaları ite ite Karan'nın kaldığı odaya girince gördüğüm şeyle gözlerim kısıldı.
Safir Kızıltuğ onun kafasına silah dayamıştı Asrın'nı birkaç koruma tutuyordu bizim korumalar yerde öylece uzanıyordu işe yaramaz herifler.

"Oğlunu buldun Karan şimdi söyle kardeşim nerede?" Söyledikleri kafamın içinde defalarca kez yankılandı. "Ben oğlumu sokaklarda it gibi yaşıyorken buldum kim bilir senin piç kardeşin nerelerde sürünüyor dur."
Safir ona yumruk attı ellerimi yumruk haline getirdim. Karan konuşmaya devam etti. "Belki de piç kardeşin çoktan ölmüştür." Safir ona tekrar vuruna yere yığılıp kalmıştı duvara yaslandım Asrın bağırıp tehdit ediyordu onu bir koruma silahın kabzasını onun ensesine vurunca oda yere yığılıp kalmıştı ne yapacağımı artık bilemiyorum.

Safir arkasına dönünce göz göze geldik gözleri alev alev yanıyordu resmen sesizce yutkundum sakin ol kim olduğunu bilmiyor. Yanıma yaklaşıp yumruk haline getirdiğim elimi kaldırıp elinde tuttuğu fotoğrafı zorla elime tutuşturdu. "Sana it muamelesi yapan bir adamın yanında daha fazla kalma eğer biraz gururun varsa tabi." O çekip gidince adamları da peşinden gitti zorlukla elimdeki fotoğrafa baktım. Annem kameraya gülümsüyordu kucağında beni tutuyordu ve hamile olduğunu beli eden göbeğine bir kolunu sarmıştı kucağındaki bebeğin ben olduğumu kimse anlayamazdı çok değişmiştim.

Değişmek zorunda kaldım...

Odadan nasıl çıktım hastaneden nasıl ayrıldığımı bilmiyorum yada şuan terk edilmiş bir otelin çatı katına nasıl geldiğimi bile bilmiyorum. Karan piç kurusu onu kolay kolay öldürmek istemiyorum. Çünkü ben yaşarken öldüm oda yaşarken ölsün istiyorum.

Safir ona kızmak istiyorum ama bu hadime değildi adam zaten yılardır kardeşini arıyordu. Çakır ailesi ile işim daha bitmemişti ve o adam yoluma çıkıp duruyordu.
"Kimi öldüreceksin?" Her taşın altından çıkıp durması sinir bozucuydu. "Seni öldürmeyi."
Güldü yanıma yaklaşıp benim gibi binadan aşağıya baktı. "Katilini affedersen seni bir kez daha öldürür evlat kimseyi affetme."

"Benim çocukluğumun katili sensin senide affetmem o zaman." Bir kaç dakika boyunca sessiz kaldı düşünmek bana iyi gelmiyordu ne zaman derin düşüncelere dalsam intihara karar veriyordum. "Safir Kızıltuğ onu yolundan çek yoksa zarar görecek." Onun zarar görmesini istemiyorum. Sadece intikam almak istiyorum benden ona kardeş olmazdı iyi biri değilim benim ellerimden belki de masum insanların kanı var titrek bir nefes aldım. "Kardeşini yurt dışında aramasını sağlıyacak delileri ona ulaştırdım bile artık endişe etmeye gerek yok." Herşey bitince senin mezarına çiçek ekeceğim dede.

"Onları sen mi vurdun?" Güneş batıyordu geç olmadan eve gitmem gerekiyordu yoksa Asrın kim bilir neler düşünecekti Safir haklıydı ama o evde yaşamaya devam etmem gerekiyordu isteyip istememek önemli değildi. "Hayır bunu ben yapmadım." Onunla birlikte biraz sohbet ettikten sonra oradan ayrıldım. Eve geldiğimde kimseyle muhatap olmadan odama geçtim banyoya girip işlerimi hallettikten sonra odaya geri döndüm.

Yaralara merhem sürüp odadan çıktım merdivenlerden aşağı inmeye başladım salona girince ev ahalisini salonda oturuyor olduğunu gördüm tekli koltuğa geçip oturdum. Asrın ve Karan yoktu ortalıkta. "Yüzüne ne oldu?"(Erdeniz) dönüp ona baktım.
"Asır yaptı abinin eserini beğenmedin mi?" Kimseyle konuşmak istemiyorum televizyona bakıp film izlemeye başladım. Akşam yemeğinde de kimseyle muhatap olmadan yemek yemiştim. Şimdide odamda yerde oturuyordum Safir'in ve Karan'nın söyledikleri kafamın içinde dönüp duruyordu fotoğrafı ortadan kaldırmak istemiştim ama bunun yerine yaşlı bunağa vermiştim onun yanında güvende olurdu.

Evin zili çalınca oturduğum yerden kalkıp odayı terk ettim. Salona girince Asrın'nı ve babasını gördüm çocuklarına sarılarak bir koltuğa geçip oturdu bende tekli koltuğa oturdum. Onlar sohbet ediyordu ama üzerimdeki gözlerin farkındayım. Dönüp gözlerinin içine baktım o yeşil gözleri sevmediğimi söylemiş miydim? "Hastahaneden neden ayrıldın?" Ellerimle dizlerimin üzerinde ritim tutmaya başladım.
"Safir Kızıltuğ onun söyledikleri yüzünden şoka girdim o hastahane de daha fazla kalamazdım." Ve onun sesini duydum.

"Bu kadar şaşırmana gerek yoktu nede olsa sana bir abin olduğunu söylemiştim." Senden tüm benliğimle nefret ediyorum. "Safir hala bulamadı yani kardeşini?" Cevabını biliyordum.
"O salak herif asla bulamaz o çocuğu ben bile bulamadım o mu bulacak?"
Merak etme o çocuk seni buldu ve hayatını mahvetmek istiyor Karan Çakır. Bu ailenin karabasanı ben olacaktım bir şeyler yapmaya başlamak gerekiyordu ve ilk hedefim.
Bana bakıyordu onu doğduğuna pişman edecektim.