Hazar

26. Bölüm

Evet yeni bir bölüm ile karşınızdayım.
Bu bölümde Çakır ailesine veda ediyoruz şunu diye bilirsiniz oldu bitti ye gelmiş ama artık Hazar'ın intikamını alması gerekiyordu sonu istediğim gibi olmadı ama yinede iyi oldu gibi yazarken duygudan duyguya girdim umarım hisetirmek istediğim duyguları anlarsınız.

Her oy yeni bir bölüm demek bu yüzden oy atmayı ve yorum yapmayı unutmayın keyifli okumalar.

『♡』

Kalbi atan ölü bedenlerdi hepsi...

Bölüm 26;Hayat ölerek yaşanır.
Hazar Saraçoğlu

Bir haftadır Can'nın fotoğrafları gündemdeydi. Ve yanağında ki tokat izi hala duruyordu kız artık nasıl bir
hırsla vurduysa iz geçecek gibi durmuyordu yüzünü gördükçe keyfim yerine geliyordu güldüm.
"Daha hiçbir şey olmadı deli gibi gülüp durma." Onu takmadan önüme bakmaya devam ettim. İleride içi dolu tırlar ve depo vardı burada ne kadar çok para vardı tahmin bile edemezsiniz sayılmayacak kadar çok sıfırdan bahsediyorum. Burada masa üyelerinin maları vardı buraya zarar gelirse Karan'nın ölümü kesinleşirdi.

Burayı bulmak aylar sürmüştü iyi bir yerdi burası ve sonunda tırlar büyük bir gürültüyle havaya uçtu depoda bulunan bombalar da patlamaya başlamıştı tüh gitti onca para sırıtma ya başladım. "Herşey bitiyor evlat dediğini yaptım." Kafamı salladım bugün herşey bitecekti. "Beni intikam almam için yetiştirdin ve bugün herşey bitiyor yollarımız ayrılıyor." Bana sarıldı kollarımı ona doladım. Benim katilim oydu bende başkalarının katiliyim beni bu hale getirdiği için ondan nefret ediyorum. "Topraktan geldik toprağa gideceğiz evlat bunu unutma."

Ben böyle biri değildim beni o yaratı ondan nefret ediyorum özellikle kendimden zehirli bir sarmaşık gibi beni sardı yıllarca nefretle büyütü beni ellerimde kanlar vardı hepsi onun yüzündendi.

Beni orada bırakarak arabaya yaklaştı. "Elveda yaşlı bunak." O arabaya biner binmez bomba patladı onun yaşamasına izin vermezdim.
Çünkü o benim yaşamama izin vermemişti. Artık onun kuklası olarak yaşamak istemiyorum. Bu yüzden elimdeki bıçakla o ipleri kestim bugün bir damla yaş düştü gözlerimden. Alev alev yanan arabadan gözlerimi çekip yürümeye başladım arabanın kapısını açıp arabaya binip aracı çalıştırdım.

Ve Asrın bir haftadır tuhaf davranıyordu iki kere sinir krizi geçirmişti annesinin sesini duyduğunu bile söylemişti. 'senin gibi.' kafamı iki yana salladım. Karan çok endişeli görünüyordu adam çöküyordu. Bunu kendi gözlerimle görmek farklıydı onun çöküşü benim için bir zafer demekti. Asrın hala hastahane de tutuluyordu gecenin bir yarısı bağıra çağıra odasını kırıp dökmeye başlamıştı bu yüzden ruh sağlığı ve hastalıkları hastanesine kaldırıldı onunla işim hala bitmemişti.

Onu öldürmek gibi bir planım yoktu onu öldürmekten de beter hale getirmek istiyorum. Sonunda evin önünde durup arabadan inip eve doğru yürümeye başladım. Kapıyı açıp içeri girip merdivenlerden yukarıya tırmanmaya başladım odanın kapısını açıp içeri girdim.
Üzerimdekileri çıkarıp pijama takımı giyip yatağa yaklaşıp yorganı kaldırıp içine girdim. Artık herşey sabah beli olacaktı gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım.

Sabah saatlerinde erkenden kalkıp kahvaltı yapmış salonda oturuyordum birden konuşma sesleri yükseldi ev ahalisi salona girdi. "Ne demek tırlar ve depo havaya uçmuş?" Can'a dokunsam ağlayacak gibi görünüyordu. "Baba bitik biz herşey mahvoldu abim hastahanede annem öldü şimdi de masanın malları havaya uçtu bizi yaşatmazlar." Masa üyesinin çocukları koruma altına alınırdı sadece varis ve babası ölürdü. "Bunu kim yapmış olabilir?"(Eflatun)
"Şimdi ne olacak ölmeyi mi bekliyorsunuz?"(Eren)
"Sakin olun mantıklı düşünelim."(Erdeniz)
Artık bu aileden kurtulmak istiyorum. Herkes tedirgin olmuştu Karan çocuklarına bakıp konuşmaya başladı. "Can kardeşlerini alarak yurt dışına çık burada işler karışıyor." Vay vay Karan beye de bakın zeka küpü gibi adam.