Hazar

14. Bölüm

Canı ortadan kaldırmak istemiyor değilim ama kötü karakterler lazım bize.

Her oy yeni bir bölüm demek bu yüzden oy atmayı unutmayın
Keyifli okumalar.
『♡』

Ne gereksiz insanlar tanıdık

Bölüm 14; İş yemeği
Hazar Saraçoğlu

Dediği gibi olmuştu Karan beni arayıp evine çağırmıştı bende cevap olarak telefonu yüzüne kapattım. Ve herşeye rağmen yine o eve gittim artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.

Günler geçtikçe onlardan daha da nefret ediyorum özellikle Karan ondan daha çok nefret ediyorum boynumdaki kıravtı çekip aldım.
Gömleğin iki üç düğmesini açıp saçımı karıştırdım. Boynuma ve el bileğime parfüm sıkıp ceketi alarak odadan çıktım.

Bugün iş ortakları ile akşam yemeğine katılacak tık bunu istememiştim ama Asrın kibarca isteyince red edemedim dağ kaçkınları bileğimin üzerinde beş parmak izi vardı Merdivenlerden aşağı inmeye başladım.

Kapının önünde onları beklemeye başladım. Hepsi aşağıya inince bizi bekleyen arabaya bindim. Ellerim dizlerime vurarak ritim tutmaya başladım. Asrın, Erdeniz ve ben aynı arabaya binmiştik Asrın dikiz aynasından bana baktı.

"Orada saygısızlık istemiyorum o dilini tut."

Alaycı bir tavırla elimi kaldırıp kalbimin üzerine bastırdım.

"Kalbimi kırıyor sun ben ne zaman saygısızlık yaptım?"

Hiçbir şey söylemeden yola baktı.

"Onlar yılardır babamla ortaklar o yüzden bugün onlara saygısızlık yapma."

Erdeniz beni kibarca uyarıp geri dışarıya bakmaya başladı 'Hedef üç'
Kara listeye ekledim birini daha görecek ve onun hakkında iyi bir karar verecektim. O sözde iş ortağı Çakır ailesinin bütün kötü işlerinin ortağı ve Karan ile çocukluk arkadaşı pislik herifler.

Arabalar durunca derin bir nefes alarak arabadan indim Karan bana bakınca yüzünü buruşturup yürümeye başladı haspam ben bu serseri tipim ile senden daha yakışıklı gözüküyorum.

Lüks otelin içine girip cam kenarında bulunan masaya doğru yürümeye başladık ve unutmadan mekanı kapatmıştılar bunu duyunca bi şoka girip çıkmıştım sonunda masaya yaklaşıp selamlaşma ya başladılar görende yılardır bir birlerini görmüyorlar sanacak göz devirdim.

Adam ,kızı ve karısı bana bakıyordu kadın gülümseyerek yanıma geldi.

"Sen Hazar olmalısın bende Didem Seçkin."

Bende gülümseyerek elini tutup sıktım.

"Hazar Saraçoğlu tanıştığıma memnun oldum."

Kızları bana hülyalı hülyalı bakıyordu.

"Menekşe Seçkin."

Onunla kısaca tokalaşıp babasına baktım.

"Şeref Seçkin."

Şerefsiz şeref onunla da tokalaşıp yerime geçip oturdum. Yemek yerken sohbet ediyordular mutlu mutlu bu görüntüyü dayanamayıp konuşmaya dahil oldum.

"Şeref bey bildiğim kadarıyla Karan ile çocukluk arkadaşı olmalısınız öyle değil mi?"

Dikkatler üzerime çekilmişti adamın koyu mavi gözleri gözlerimde durdu.