- සියතු පියාපත් - [▪︎COMPLETED▪︎]

25

"ඒ කියන්නේ... ඔයාගේ මල්ලිද? "

මම ඇහුවෙ සෂේන් අයියා මුගෙ මල්ලි වෙන්නෙ කොහොමද කියලා හිතින් තර්ක කර කර. ඒ දෙන්නා එක වගේ නැහැ.. සෂේන් අයියා චුටියි..මන්සිලු අයියා හෙන උසයි. අනිත් එක දෙන්නාගෙ පෙනුමත් වෙනස්.

"මල්ලි? මල්ලි නම් තමා. හැබැයි උන්ගෙ සහෝදර බැඳීමට මට තනි ඇහැට ඇඬිලා ඉන්නෙ. වරෙන් කොල්ලෝ ඇස් අපිරිසිදු කරගන්න.."

විකුම් අයියා රෙස්ටුරන්ට් එකේම මේසයක් අල්ල ගත්තෙ ගෙනාපු කෑමත් අරන්. අපේ බ්‍රේක් පැයට රෙස්ටුරන්ට් එක ක්ලොස්ඩ්.අපිට කරීස් මේකෙන් ගන්න පුළුවන් වුනත් කෑම එකම මේකෙන් ගන්නවා නම් බාගයක් ගෙවන්න ඕනි. ඉතින් හැමෝම කෑම ගෙනත් මදි පාඩුවට කරීස් ගත්තා විතරයි. මේකෙ කෑම එකකින් බාගෙකට ගෙවනවා කියන්නෙත් හෙනම ගේමක්.

අර සහෝදර ප්‍රේමය ගැන මට විකුම් අයියා කිව්ව දේ තේරුණේ නෑ. ඒත් ඉතින් මට උන්ගෙන් වැඩක් නැති නිසා ආයෙ අහන්න ගියෙ නෑ. මායි විකුම් අයියයි මන්සිලු අයියයි බලන් හිටියෙ අරුන් දෙන්නා එක්කන්. බඩගිනියි. ඊයෙ වුන දෙයින් පස්සෙ තාමත් ඉෂේක් හරියට කතා කරන්නෙ නැති හින්දා මම අද උදේට කෑවෙ නෑ. ඒත් යන්න හදද්දි ඒකා බත් එකක් මගෙ දුන්නා.

"මගෙ සිලුවෝ....... "

සෂේන් අයියා දුවන් ඇවිත් මන්සිළු අයියගෙ ඇඟේ එල්ලුනා. මම ඇස් ලොකු කරන් බලන් ඉද්දිම සෂේන් අයියා ඉඳගත්තෙ මන්සිළු අයියගෙ ඔඩොක්කුවේ. දුවන් ඇවිත් පැන්න විදිහට ඒකා පිටිපස්සට වැටෙන්න ගියත් මන්සිළු අයියා වැටෙන්න නොදී අල්ලගත්තෙ ඉණ වටේ අත දාලා. ඒත් එක විදිහක ඉන්නෙ නෑ නටනවා.

"බබා වැටෙනවා හොඳේ දඟලලා.

"මහන්සියි සිලූ.."

කන එක පැත්තකින් තියලා සෂේන් අයියා මන්සිළු අයියගෙ පපුවට ඔලුව තියාගත්තෙ අපි බලන් ඉන්නවා කියලත් ගාණක් නැතුව. නෑ ඇත්තටම මම විතරයි යකා දැකලා වගේ බලන් ඉන්නෙ. අනිත් උන් හිනා වෙවී බත් දිග අරිනවා.

"මේ පොඩි එකා බය කරන්නෙ නැතුව වෙළෙන්නෙ නැතුව හිටපල්ලා පිඹුරො වගේ..." අනුල අයියා මං දිහා බලලා බෙරිහන් දෙද්දි මට ඇත්තටම කියන්න දෙයක් තිබුනෙ නෑ. මම තාමත් වෙන දේ හිතනවා.