- සියතු පියාපත් - [▪︎COMPLETED▪︎]

27

එළියෙත් බලලා ගේ පුරාම ඇවිද ඇවිද මම ඉෂේක්ව හෙව්වා.. රෑ කෑම හදලා මට බෙදලා වහලත් එක්ක මේකා.ඒත් මට කන්න කතා කලේ නෑ. පරිප්පු එක්ක එකම එක බිත්තරයක් තම්බලා ඒක මට බෙදලා. වළනුත් හෝදලා. එතකොට කෝ මුගෙ බත් එක? පිඟානත් මෙතනනෙ.

හිත මොකද්දෝ නොසන්සුකමකින් පිරිලා යද්දි එක තත්පරෙන් මම ඕනි මගුලක් කියලා උඩ තට්ටුවේ පඩිපෙල නගින්න ගත්තෙ අඩියට දෙකට. මෙහෙ හිටිය දවස් ගාණට පඩිපෙල යටම පඩි දෙකෙන් එහාට ගිහින් නැති මම උඩම පඩියට දිව්වා. පුස් ගඳ පිරුණ කලුවර උඩ තට්ටුවෙ මෙලෝ මගුලක් පේන්නෙ නෑ.. යන්තම් අහම්බෙන් දැක්ක ස්විච් ටික නිසා මම සේරම එකපාර දැම්මා. ඒත් මම දැක්ක දේට ඔලුව ඇතුළෙන් ගිනි කන්දක් පිපුරුවා වගේ.

"ඉෂේක්!! "

ඉෂේක් නැගන් හිටියෙ පුටුවකට. මගෙ ඇඟම හීතල වුනේ ඌ කරන්න යන වැඩේ දැක්කම. සාලේ වගේ කොටසේ මේකා යට ලීයට දිග කඹයක් දාගෙන. මම කෑ ගහද්දි ඒකා මං දිහා බැලුවත් මම දැක්කෙ ටිකකට කලින් හිටිය ඉෂේක් නෙවෙයි.. ඒ ඇස්....දැනටමත් මැරිලා ගිහින් තිබුනා. ඒ වගේම එයාත් මැරෙන්න තීරණය කරලා තිබුනා..

"යකෝ නවත්තපන්! මොකද්ද උබ ඔය කරන්නේ! ඉෂේක්...! "

තොණ්ඩුවක් විදිහට ගැටගහන් තිබුන කඹය ඔලුවට දාගන්නවත් එක්කම පුටුවෙන් මේකා පනින්න ගියත් මාව එතනට දිව වුනා! ඒක හිතාගන්න බැරි වේගෙන් වුනේ. මම තාමත් කල්පනා කරනවා මම දිව්වද පියෑඹුවද කියලා.

"නැහැ..! උබ - උබ ඔය කරගන්න යන්නෙ - යකෝ ඉෂේක්! උබ.....නවත්තපන්! "

කටට වචන ආවෙත් නෑ.. මම බෙල්ල තද වෙන්න නැති වෙන්න ඒකව කකුල් වලින් උස්සලා වඩාගෙන උස්සන්ම හිටියා.. ඒ අස්සෙ ඒකා දඟලනවා.මාව තල්ලු කරනවා. ඒ ගැටේ තද වෙලා නෑ තාම! හැබැයි මූ හදන්නෙ මාව තල්ලු කරලා දාලා ඒක හිර කරගන්න..

නෑ! මම මළත් උබට ඕක කරගන්න දෙන්නෙ නෑ!

"ඉෂේක්.. නවත්තපන්. සන්සුන් වෙයන් යකෝ. දඟලන්න එපා! ඉෂේක් අහනවා..."

"නැහැ එපා.. ඉෂේක් අහන්න ප්ලීස් මෙහෙම කරන්න එපා.. නවත්තන්න... "

මගෙ ඇස් වලට බයටමයි කඳුලු ඇවිත් දාඩිය නළලෙන් බෙල්ලෙන් බේරෙනවා. මම කල්පනා කරන්නෙ ඉෂේක්ගෙ බෙල්ලෙන් ඒක ගලවන්න විදිහක්. ඒත් ඒක ලේසි නෑ. ඒකා එක වචනයක්වත් කිව්වෙ නෑ.. දඟලනවා විතරයි. ජීවිතේ මම බයම වුන විනාඩි පහක් ඒ වගේ ගෙවිලා ගියා. මාව වෙව්ලනවා... ඒකායි මායි දෙන්නම සීතල වෙලා. ඇඬෙනවා මට. මොකද්ද මේ වෙන්න ගියෙ.. මොකද්ද ඒකා මේ කරගන්න ගියේ..

විනාඩි පහකට පස්සෙ ඉෂේක් දඟලන එක අඩු කලා. ඒ වෙලාවෙ ඒකාව මට තද කරන් වඩාගෙනම මම නැගලා ඉඳලා පනින්න ගිය පුටුවට නැගගත්තා. ඉෂේක් බර එකෙක් නෙවෙයි. මම දැක්කා කලින් දවස් වල කාපු හැටි. ඒක මට ඒ වෙලාවෙ එච්චර ගාණක් නොවුනට දැන් තේරෙනවා ඌ කෑවෙම නැති තරම්. ඒ හින්දා බරක් තිබුනෙ නෑ ඌ හරි සැහැල්ලුයි..

අන්තිමට මට පුලුවන් වුනා බෙල්ලට දාගෙන හිටියට කඹෙ අයින් කරලා දාන්න.. ඒත් තාමත් මම ඌව තුරුලු කරන් හිටියෙ.. ඒකා හයියෙන් හුස්ම ගන්නවා.. මගෙ පපුව උඩ ඉෂේක් වේගෙන් හුස්ම ගන්න ගමන් හිටියා.පුටුව උඩ හිටියොත් දෙන්නම වෙව්ළන විදිහට බිමට වැටෙනවා. මම අත් වලට වාරුව අරන් ඉෂේක්ව වඩාගන්න ගමන් බිමට බැස්සෙ පුළුවන් කමකට නෙවෙයි. හිතේ හයියට. මොකද මගෙ තිබුන සේරම ශක්තිය දිය වෙලා ගියා වගේ.. ඒකා හරි පොඩියට හිටියෙ මගෙ අත් අතරෙ. ඒත් ඒ ඇස් තිබුනෙ මං දිහා බලාගෙන නෙවෙයි.. ඒ ඇස් ඔහේ එකම තැන දිහා බලන් ඉන්නවා.. හරියට හිස් වෙලා වගේ.

ගහන්න හිතුනා උගෙ කම්මුල පුපුරන්න. ඒත් ඒ ඇස් දිහා බලන් මට අතක් තියා ඇඟිල්ලක් හොලවන්න බැරි වුනා.. මම බය වුනා. මම තරහින් වචනයක් හරි කිව්වොත් ඌ ආයෙත් මේකම කර ගනී කියලා මම බය වුනා..

"ඉෂේක්.. කතා කරපන්.. මාව බය කරන්න එපා යකෝ ඔහොම..."

කොල්ලෝ අඬන්න ඕනි හොරෙන් කිව්ව මම ම ඉෂේක් ඉස්සරහා ඇඬුවා. නැහැ මට ඇඬුනා. තවත් දරාගන්න හයියක් නැති වෙද්දි මම ඌවත් අත් වල තියාගෙනම බිත්තියකට පිට දීලා රූටලා ගිහින් ඉඳගත්තෙ හයියෙන් හුස්ම ගන්න ගමන්. ඒකා හිටියෙ මගෙ කකුල් උඩ. මගෙ පපුවට හේත්තු වෙලා..

අන්තිමට ඌ කතා කලා.. ඒත් මට හිතුන එකම දේ ඌ ඒ ටිකත් කතා නොකලා නම් කියලා.. මොකද මාව සම්පූර්ණයෙන්ම කඩන් වැටෙන්න ඒ හොඳටම ඇති..

"මට ජීවත් වුනා ඇති රශ් ර.. තවත් මට බැ - හැ.. මං ජීවත් වෙන්නෙ ඇයි.මං - මට.. - මැරෙන්න දෙන්න..."

ඒ වචන වලට මං හුස්ම ගන්න වේගේ වැඩි වුනාට.... මගෙ පපුව ගැහෙන වේගෙ වැඩි වුනාට....
උගේ පපුව වතුර නොසෙල්වෙන්න තරම් හෙමින් ගලන ගඟක් වගේ. දන්නවද වතුර නොසෙල්වෙන ගංඟා හරි ගැඹුරුයි බං...

___________________________________