- සියතු පියාපත් - [▪︎COMPLETED▪︎]

51

"එකොළහ වසරට පංති කඩද්දි අපි දෙන්නම එක පංතියකට වැටුනා. මොන දේ වුනත් ඔයා දිහා බලන් ඉන්න පුලුවන් වෙන එකට මගෙ හිත නුවර පෙරහැර වගේ. ඔයා කවදා හරි මාව අඳුනගන්නකන් මම බලන් හිටියා. අපි එක පංතියෙ හිටියත් මම ඉස්සරහම පොළිමේ ඉද්දි ඔයා හිටියෙ අන්තිම එකේ. කාණ්ඩ විෂයන් වල විතරයි අපි හම්බුනෙ. මට ඒ තරම් සිංදු කියන්න බෑ. ඒත් මම තෝරගත්තෙත් ඔයා නිසාම සංගීත...

මතකද ඔයා එදා ඊළඟ පීරියඩ් එක කට් කරලා ගිහින් සංගීත කාමරේ නිදාගත්ත දවස..? එදා ඔයාට අමාරු දවසක්. එදා මම ඔයා එක්ක හිටියා..ඔයා නොදැන හරි තුරුලු වුනේ මගෙ බඩට. ඔයා ඔලුව තියන් හිටියේ මගෙ උකුලේ.. මගෙ ඇඟිලි පලවෙනි වතාවට අමුතු හැඟීමකින් ඔය කොණ්ඩෙ අතරින් ගියා. එදා මම ඔයාට කිව්වා..

'දන්නවද නෙආන්... මම ඔයාගෙ සඳ' කියලා.. ඒත් ඔයා හිටියෙ තද නින්දෙ.."

ඉෂේක් මුලු කතාවක් කිව්වා එයාගෙ පැත්තෙන් කියන්න තියෙන. ඒ වෙද්දි මම ලුණු රස මුහුදටම තවත් ලුණු රස කඳුලු බිංදු එකතු කරලා තිබුනා.. ඔව් මට දුක හිතුනා. ඇඬුනා. තවත් අහන් ඉන්න බැරි තැන මගෙ ලඟම හිටිය එයාව තුරුලු කර ගත්තා..

"ඇති වස්තුව. ඔච්චර රිද්දන්න එපා බන්.. මම දන්නවා මං වැරදියි.. මගෙන් හොයපු පරිස්සම ආදරේ මට දෙන්න බැරි වුනා එදා.."

මම කැඩුණු වචන එකට එකතු කර කර කියද්දි එයාගෙ සිනිඳු අත් මගෙ උරහිස් වල තද වුනේ කම්මුලක් බර හුස්මක් මගෙ පපුවට අතෑරලා.

"ඒත් මට දැන් සැනසීමක් දැනෙනවා. අන්තිමට මගෙ ආදරෙත් නිකන්ම මුහුදට වැටෙන ගඟක් නොවී කුඹුරක් අස්වද්දන්න පුලුවන් ගඟක් වුනා.. අන්තිමට මට ඔයාට තුරුලු වෙලා ඉන්න පුළුවන් වුනා.. මගෙ හිත පිස්සු නටන්න තරම් සතුටුයි. ඒකට පිං රශ්‍ර.. "

ඉෂේක් මුමුණනවා ඇහෙනවා මට. ඒ ඇස් මගෙ පපුව උඩ සැනසීමෙන් පිය වෙලා ගිහින්. මම එයාගෙ උරහිස් වලින් ඈත් කරලා ඒ නිකටට අතක් තියලා මගෙ දිහාට හරවගත්තෙ මම කියන්න යන දේත් එක්ක ඒ ඇස් වල පිරෙන හැඟීම් කියවන උවමනාවෙන්. සතුට සැනසීම දොරේ යන ඒ අහිංසක ඇස් ඉම්බට ඇති වීමක් නෑ..

"මං දන්නවා වැරදි කරලා සමාවගන්න එක වැඩකට ඇති දෙයක් නෙවෙයි කියලා.ඒත් මේ බර යන්තමින් හරි මට බිමින් තියන්න දෙන්න ඉෂූ... ඒ හැමදේටම සමාවෙන්න කියන වැඩකට නැති වචනෙ මට කියන්න දෙන්න.."