- සියතු පියාපත් - [▪︎COMPLETED▪︎]

47

" ඉෂේක් සඳනෙත්ම කාරියවංශ! "

මම ඒ නම ආයෙත් කියෙව්වා..ඒත් ඊටපස්සේ මට කියවුන එකම නම 'සඳනෙත්ම' විතරයි. මගෙ තොල් අතරෙ ඒක පිස්සුවෙන් වගේ මිමිණුණා ඒ අකුරු දිහා බලාගෙන..

'සඳනෙත්ම..'

'සඳනෙත්ම..'

'සඳනෙත්ම..'

අවුරුදු 13 කට කලින් එක වසරට ඉස්සෙල්ලම ඉස්කෝලෙ ගිය කාලේ අම්මා අරන් දුන්න අලුත්ම පැන්සල් පෙට්ටියේ පාට පැන්සල් එකින් එක උල් කරපු පැත්ත එක පැත්තට හදන ගමන් හිටිය මගෙ ලඟට එක ළමෙක් ඇවිත් ඇහුවා ප්‍රශ්නයක්.

"යාලුගෙ නම මොකක්ද...? "

"රශ්‍ර නේහාන්.."

"රස්ස්ස්ර? රස්ස්ස්ස්ර ද? "

එයා ඇහුවෙ එහෙම වෙන්න ඇති. මම උත්තර දෙන්න ඇත්තෙත් එහෙම. මට හරියටම මතක නෑ. කොහොම හරි ඇවිත් ඇහුවෙ මගෙ නම. පුදුමද එක වසරෙ දේවල් මතකද කියලා. අමතක වෙන්නෙ කොහොමද මම ඒ උල් කරපු පැන්සලකින් ඒ ළමයාගෙ අතට ඇන්නා ලේ එන්න..එයාට මගේ නම කියවගන්න බැරුව කෙළ පිඹින්න ගිහින් මගෙ මූණට විසි වෙලා තිබුනලු. ඒකට තරහ ගිහින් මම එහෙම කරලා තිබුනා. අපේ අම්මා කිව්වෙ.

කොහොම හරි අපි දෙන්නගෙම අම්මලා ඇවිත් අපිව එක්ක ගිහින් තිබුනා.. මම පොඩි කාලේ නපුරු ළමෙක් කියලා තමා අම්මා කියන්නෙ. හරි දැන් කියලත් වෙනසක් නෑ තමා. ඒ වුන දෙයින් පස්සෙ කොහොමත් මම පංතියෙ දඟ නපුරු ළමෙක් කියලා ටීචලත් කියලා. කවුරුත් යාලුවො හිටියෙත් නැහැලු. ඒත් මට ඊළඟ මතකෙ තියෙන්නෙත් මම තුවාල කරපු ළමයා ගැනමයි.

"මම ඔයාගෙ නම නේආන් කියලා කියන්නද? මට අනිත් නම කියාගන්න බෑනෙ.."

මට ඒ මූණ මතකයි. හරිම පොඩි සුදු කොල්ලෙක් එයා. හරි පණ්ඩිත කටක් තිබුනා. අපේ ටීචලා කිව්වෙ චීන බබා කියලා. එච්චරට සුදුයි. මට ඔය වගේ පොඩි පොඩි මතක තියෙනවා එයා ගැන.මට මතකයි මම නම අහනවා එයාගෙන්.

"ඔයාගෙ නම මොකද්ද? "

"තඳනෙත්ම.."

කාලයක් ටීච නම කියද්දි මම දැනගත්තෙ එයාගෙ නම සඳනෙත්ම කියලා. එයාට සමහර අකුරු කියවෙන්නෙ නෑ. ගොත ගහනවා. මම එයාගෙ සඳනෙත් කියද්දි එයා මට කතා කලේ නේආන් කියලා. නහයෙන් හුරතල් විදිහට කතා කරනවා මට ඇහෙනවා ඇහෙනවා වගේ....