İSMİ LAZIM DEĞİL

26. Bölüm DELİRME

Ateş'in ağzından...

Ada'sız 7 ayım geçti. Nefesim, yaşama sebebim beni terketmişti. Kendince haklı sebepleri vardı ama beni dinlememesi bana karşı güven sorununun olduğunu gösteriyordu.

Nerede olduğunu biliyordum, hatta onu uzaktan takip ettiriyordum ama benim minik küçüğüm fazla zeki olduğundan onu takip ettirdiğimi anlarsa evi başıma yıkardı. Kafasını toplaması için ona vakit tanımak istedim.

Belki bir kaç hafta sonra gelir diye düşünüyordum ama öyle olmadı. 7 ay geçti ve Ada'm hala bana gelmemişti. Bu süre zarfı içerisinde etrafımda kim varsa eskisine nazaran daha sert ve sinirliydim. Daha fazla katliam çıkartıp, yeraltında adımı daha da çok duyurmuştum. Liderlerinin kim olduğunu onlara bir kere daha hatırlatmıştım.

Ada benden şüphelenmesin diye Pelin adında bir kızı tutmuştum. Onlarla arkadaş olacak ve neler yaptığını bana gizlice haber verecekti. O şerefsiz Berk ve Kerem'e hiç güvenmiyordum. Özellikle de Berk'e. Benim küçüğümden hoşlanıyordu.

Onları biraz araştırdıktan sonra yurtdışın'da babalarının ortak olduğu bir şirketlerinin varlığını öğrendim. Bu şerefsizleri kızların etrafından uzak tutmam gerekiyordu. Şirketlerine onları uzun bir süre boyunca yurtdışında kalmaları gereken bir şekilde zarar verdim.

Bu süre zarfı içerisinde içerisinde işlerimi daha da ilerletmiştim. Benim adıma bir davet düzenlemişlerdi. Davet bu akşam saat 10'da olacaktı. Hazırlanıp davete gitmiştim.

Herkes tebrik için yanıma gelip duruyordu. Ada ile ayrıldığımızı düşünen kızlar ise peşime eskisinden daha fazla takılmıştı. Gözüm Ada'm dan başka kimseyi görmüyordu, göremezdi de. O benim varlığımdı, canımdı, küçüğümdü...
Yanıma gelen bir adamla düşüncelerim dağıldı.

"Tebrik ederim Ateş KARAHANLI. Her zaman ki gibi yine bir başarıyla ortak oldun."

Ağzımı açıp adama cevap vereceğim sırada herkesin gözü kapıya doğru bakmaya başladı. Kimdi bukadar dikkat çeken kişi? Kafamı herkesin baktığı tarafa çevirdiğim de ise yutkunamadım.

Bu Ada'ydı, benim Ada'm. Çok güzeldi, göz kamaştırıcı derecede güzeldi. O yanında ki Aras piçiyle ne işi vardı? Ya o orosbu çocuğuyla birlikteliği varsa? Eğer öyle bir şey varsa o piçin burdan ancak ölüsü çıkardı. Bir şey yapmadan önce Ada'dan bir açıklama beklemeliydim. Onu tek gördüğüm fırsatta kenara çekip hesap sormalıydım! Ama o şerefsiz küçüğümün yanından bir türlü ayrılmıyordu.

Ne olursa olsun Ada'nın yanına gideceğim! Ucunda ölüm dahi olsa umrumda değil, gerçeği öğrenmem gerek! Masalarına doğru gitmeye hazırlanırken beni bir el durdurdu. Hay sikeyim! Ödül alacağım için klasik tebrikler sohbeti yapmaya başladı. Lafı kısa kesmeye çalışırken omzumda bir el hissettim.

Arkamı döndüğümde ise bu elin sahibinin Aras olduğunu gördüm. Ada'ya bakmamaya gayret gösterdim. Eğer ona bakarsam, elini tutar burdan götürürdüm.

Aras; "Bu da nişanlım Ada"

Diyerek benim 'nişanlımı' bana tanıttı. Belki de eski nişanlımdı. Ona doğru baktığımda ise içim titredi. O gözleri, dudakları, yüz hatları hâlâ aynıydı. İşin aslını öğrenene kadar tepki vermemeliydim. Tüm soğukluğumla birlikte elimi tanışma vasıtasıyla ona uzattım. O minik ellerini belki de son kez tutuyordum.

Elini elimden çekerken kaş göz yapmaya başladı. Çektiği eline baktığımda ise tehdit edilen veya zorla tutulan kadınların el işaretini bana yaptı. Vücudum buz kesildi. O benim küçüğümü tehdit ederek mi yanında tutuyordu!

Aras'a döndüğüm gibi yumruk attım. Yumruğumu bayağı sert atmış olacağım ki bir süre baygın şekilde yerde yattı. Küçüğüme baktığımda heybetli cüssemin arkasına saklanıp ağlıyordu. Elini tuttuğum gibi bir hışımla çıkışa doğru yürüyordum. Sonunda küçüğüm bana gelmişti. Her şeyi düzeltecektim ve tuttuğum elini asla bırakmayacaktım!

Silah sesi geldi. Arkamı dönmeden bir kaç saniye boyunca yüzüm kapıya dönük şekilde dondum. Tek dileğim o kurşunun küçüğüme isabet etmemesiydi. Elimi tuttuğu eli gevşemeye başladı. İşte o an bir şeylerin ters döndüğünü anladım.

Hızla arkamı dönüp Ada'ya baktım. Göz gözeydik, vurulduğunun farkında değildi. Önce o narin ellerini vurulduğu yere götürdü, ardından kanlı ellerine baktı. Sendelemeye başladı.

"ADAAA"

Onu tuttuğum gibi narin bedenini kollarıma bıraktı. Yüzüme gülerek bakıyordu.

"ADA, ADA'M SAKIN KAPATMA GÖZLERİNİ NE OLURSUN SAKIN KAPATMA!"

Tek elini kaldırıp yüzüme koydu. Yanağımı okşamaya başladı.

"DAHA ÇOK GÜZEL GÜNLERİMİZ OLACAK BENİ BÖYLE BIRAKAMAZSIN! AHMET ARABAYI HAZIRLA ÇABUK OL!"

Eli yanağımdan yavaşça düşmeye başladı. Yavaşça gözleri kapanırken, gözünden bir damla yaş aktı ve gözlerini tamamen kapattı.

"ADA HAYIR, HAYIR ADA BENİ BIRAKAMAZSIN! HADİ KALK GÜZELİM KULUN KÖLEN OLAYIM KALK!"

Ada'yı kucaklayıp direk hastaneye götürdük.

"HIZLI SÜR LAN HIZLI SÜR!"

Kısa süre sonra hastaneme gelmiştik. Doktorlar direk Ada'mı sedyeye alıp ameliyathaneye soktular.

"BANA BAKIN LAN! O ÖLÜRSE, SİZİDE SÜLALENİZİDE ÖLDÜRÜRÜM DUYDUNUZ MU LAN! ÖLMESİNE İZİN VERMEYECEKSİNİZ"

7 saat sonra..

Aklımı yitirmek üzereydim. 7 saat olmuş ama Ada'm hâlâ ameliyathaneden çıkmamıştı. Bu 7 saat içerisinde kırmadığım, dökmediğim bir yer kalmadı. Yıllar boyu tuttuğum tüm göz yaşlarımı bu ameliyathane kapısının önüne akıtmıştım.

Bir süre sonra ameliyathane kapısı açıldı. 4 doktor asık suratlarıyla yanımıza gelmeye başladılar. Hayır, hayır hayır hayır düşündüğüm şey olmasın HAYIR! Doktoru yakasından tuttuğum gibi sertçe duvara yapıştırdım.

"BANA İYİ HABERLERLE GELDİĞİNİ SÖYLE!"

"A-ateş bey sakin olun. Hastanın kalbi ameliyathanede 2 kez durdu ama çok şükür onu geri getirebildik. Kurşun riskli bir yerdeydi ancak Ada hanım fazla güçlü biri olacak ki yaşama tekrar tutuldu. Şuan yoğun bakımda uyanmasını beklemekten başka çaremiz yok"

Küçüğüm...biliyordum beni bırakmayacağını! Bu güzel haberi duyduğum gibi yere çömelip ağlamaya başladım.

"Ahmet bak kardeşim. Benim güzelim hayata tutundu. Beni bırakmadı.."

Ahmet elini omzuma koyup varlığını belli etti. İçim huzur dolmuştu. Ameliyat etkisi geçtikten sonrada uyanacaktı Ada'm. İşte ozaman her şey değişecekti. Her şey benim güzelimin istediği gibi olacak!

Bu ve önce ki bölüm bir tık kısa oldu ama umarım memnun olmuşsunuzdur...

Sizi seviyorumm❤️