Lisentus Kingdom

31-Black Forest

"Ya Tanrı aşkına Jovia, o öyle mi hazırlanır? Hiç mi iksir dersi almadın?"

"Sen aldın mı ki böyle konuşuyorsun?"

"Almadım çünkü benim ihtiyacım yoktu ben sıradan bir insan değildim."

Justus atından inerken,

"Ne oluyor burada yine?"

Julio,

"Ökse otunu ezerek koyması gerekiyor ama o doğradı. Ayrıca çok fazla koyuyor. Böyle anı iksiri yapılmaz."

Justus şaşkınlıkla,

"Anı iksiri mi?"

Jovia,

"Ya sen artık susacak mısın Julio ben daha önce de bunu böyle yaptım gayet de oluyor!"

"Anı iksiri de ne demek?" diye yineledi Justus sorusunu.

Jovia kazanın başında,

"Anı iksiri sahte anılar yaratır abi. İksiri hazırladıktan sonra kazana doğru fısıltı ile anıyı anlatırsın ve sonra iksirden içen kişi o anıya sahip olur."

"Bunu neden yapıyorsunuz peki ?"

Jovia hızlıca yanıt verdi,

"Abi Julio dün gece kasabaya gitmişti manavdan birkaç sebze almak için. Orada birkaç adam görmüş-"

Julio araya girerek,

"Adamlar eski bir büyü çeşidini kullanıyorlardı. İnsanların geçmişini okuyorlardı. Bu yasaklı bir büyüdür. Zihin okuma büyüsünden bile tehlikelidir. Bu geçmiş okumaktır. Geçmişi okunan kişi karşı koyacak herhangi bir şey yapamaz. Büyünün etkisinden çıkması ise yaklaşık 3 saat alır. "

Justus işlerin giderek karmaşık hale geleceğini biliyordu ama bu kadar hızlı olacağını tahmin etmemişti.

" Bu iksir adamlardan herhangi biri ile karşılaşmamız halinde onlara olmayan bir geçmiş ve anılar gösterebileceğimiz tek yol. Kendimizi savunmak için kullanacağız." dedi Jovia.

Julio,

"Evet öyle ama ökse otunu ezmezsen anı silik kalır, belki de hiç işe yaramayabilir."

"Daha önce yaptım diyorum neden anlamak istemiyorsun sen beni?"

"Kime yaptın Tanrı aşkına?"

"SANA!"

Julio birkaç saniye sessizliğin ardından,

"Bu benim hatırlamadığım zamanlarda mı olmuştu"

Jovia biraz daha sakinleşerek,

"Evet, seninle beraber iksir çalışıyorduk ve sen gösterdin. Ökse otunu ezersen yarattığın anılar çok güçlü olur ama kısa zamanda etkisi geçer. Eğer kalıcı yapmak istiyorsan daha fazla ökse otu koymalı ve onları doğramalısın demiştin."

"Anladım." dedi Julio.

Ardından sessizce çam ağaçlarının o tarafa doğru yürüdü.

Julio, o zamanları hatırlayamadığı için kendini suçluyordu. Nasıl olur da öldüğünü hatırlamazdı? Nasıl olur da hayatında onca sene var olmuş birini unutmuş olabilirdi? Jovia tehlikeli diyerek o hafıza büyüsünü yapmaya engel olmuştu. Ona sarılıp ağlamıştı. Yoksa Julio kararlıydı onu yapmaya. Ama bu kızın bakışları, sesi o kadar gerçekti ki kalbini sızlatıyordu. Bu bilmediği anısından sonra da onu hatırlamaya ne kadar ihtiyacı olduğunu hissetti. İşte en çok da böyle zamanlarda hatırlamadığı günleri özlüyordu. Neler kaçırdığını düşünüyordu. Bu hayatta kimseyi öyle gerçekten çok sevmemişti. Kimseye gerçekten öyle güvenmemişti, her zaman saklaması gereken bir büyü gücü olmuştu ve birine bu şekilde sanatının püf noktalarını anlattığı fikri onu etkiliyordu.