ROMANTİK KOMUTANIM Texting✓

5.0

Yine benn!

   Güzel bir bölümle karşınızdayım, umarım ki seversiniz.

   Oy verelim mi, lütfen?
Satır arası yorum da çok güzel olur.

  Sınır koymayacağım çünkü sanırım okurlarım beni sevmiyor ve asla o yıldıza basmıyorlar!

***

  Aracı görevliye verdim.Kabanımı giyip, çantamı aldım ve otele giriş yaptım.Topuklu ayakkabılarımın çıkardığı ses bir çok hayran bakışın bana dönmesine sebep olmuştu.

   Resepsiyona yaklaştım.
"Club için geldim." Dedim sade bir tonda.

"Tabi efendim."

   Gülümsedim ve asansörlerin bulunduğu kısma ilerledim.Açıkcası pek binmek istemiyordum çünkü yanımda sevgilim yoktu ve bunlar pek tekin tipler değildi.Ama 17 kat merdiven asla çıkamazdım.

   Asansörle sorunsuz bir şekilde 17. Kata vardığımda hızla indim.Etraf geçen geldiğimiz gibi kalabalık ve gürültülüydü.Çoğu insan buraya o zıkkımı içmeye ve dans etmeye geliyordu ama ben sadece oturmak istiyordum.Normalde böyle yerlere pek gelmezdim.Müslümanız sonuçta.

   En köşede gördüğüm mini masayı gözüme kestirdim ve bana bakan bir çok hayran bakışa bakmadan masaya ilerledim.Masaya varır varmaz sandalyesine oturdum.Çantamı masamın üzerine koyarken güzel bir takım elbise giymiş, garson olduğunu düşündüğüm adam elinde bir tepsi ile yanıma yaklaştı.

   Tam tepsiden bir içecek alıp bana veriyordu ki onu kaba bir sesle uyardım.
"Iyy, çek şu zıkkımı önümden.Bunu hangi akılla içiyorsunuz siz!?"

  Garson şaşkınca kaldığında kısaca açıkladım.
"Uzaklaşabilirsiniz."

   Garson yavaşça yanımdan uzaklaştı. Ben insanları izlemeye devam ederken üzerimde olan bakışlar rahatsız ediciydi.

   Burada çok fazla kalamazdım.

   Tam bu sırada yanımdaki sandalye çekildi.

   Bakışlarım sandalyeye oturan silüeti aşağıdan yukarıya süzdü.Yırtık dizli bir pantolon, siyah bir tişört, bir çok yüzük ve kolye ve işte Umut.

   UMUT MU!?

Şaşkınlıkla ona baktım.
"Noldu güzellik, şaşırdın mı?"

   İlk şoku atlattıktan sonra cevap verdim.
"Sen bana güzellik diyemezsin, bu birr! İki, çık git şurdan, uzak dur benden."

"Aa çok ayıp!" Dedi alayla ve bana doğru eğildi.Ne istiyor bu sapık?
Bela arıyor!

"Çıkmıyorum, babanın malı değil ya?"

"Sen malsın ama onu napıcaz?"

"Oo, azcık girdi.Ama görüyorsun, kader bizi bir araya getiriyor."

  Çatık kaşlarla ona döndüm.
"Sen beni buraya gelirken takip mi ettin?"
   Bu da bir ihtimaldi.

"Hayır, ama sanki sen beni takip etmişsin."

"Hıh, umrumda değilsin."

   Kahkaha attığında anlamazca baktım ona.
"Her kız böyle diyor."

"Ben her kız değilim ama."

"Olabilir, sonuçta bir kızsın."
   La bu Allah beyin yağdırırken şemsiye mi açmış? Ne bu aptallık?

"Umut, git!"

"Neden, olay mı çıkarırsın? Hem senin buralarda ne işin var? Yerler seni."

"Umut, yürü git! Sapıklaşma!"