ROMANTİK KOMUTANIM Texting✓

3.2

Selammm

Nasılsınız???

Ayy sizi fazla bekletmeden bölüme başlayayım bari.

Yalnız! Oy ve yorumlar...

Başla!

...

3 gün sonra...

11.23

Sabah uyanır uyanmaz direkt olarak kendimi duşa attım.Kendime gelmem için soğuk suyla bir duş aldım. Üzerimi giyinip, bakımımı yaptıktan sonra ise mutfağa, kahvaltıya doğru ilerledim.

Herkes çoktan masaya oturmuştu ve kahvaltıya başlamak için beni bekliyorlardı.
"Günaydın güzel kızım." Dedi babam beni görünce.

Ablam yanındaki boş sandalyeyi geri çekti.Yaklaşıp oturdum ve her zaman ki neşemle konuştum.
"Günaydın!"

"Evet, ekmeklerde hazır, haydi başlayabilirsiniz." Dedi annem sıcak ekmekle dolu ekmek sepetini masaya koyup, otururken.Kimse daha fazla bekleyemeyerek yemeklere daldı.

...

Kahvaltı bitince kalkıp odasında müzik dinleyen kardeşimin yanına gittim.Yine küçük muzırlıklar peşindeyim.
"Pışt, donat, ne yapıyorsun?" Yuvarlak yüzünden dolayı ona bu şekilde hitap ediyordum.

"İyidir canısı, müzik dinliyorum.Sen napıyorsun?"

Kapıyı tek elimle kapatıp yağmur' un yanına, yatağına atladım.
"Seni rahatsız etmeye gelmiştim."

"Başka işin yok mu senin?"

Kafa salladım ve muzırca gülümsedim. Hızla elime aldığım yastığı suratına çarptım.

Çarpmanın etkisi geçince gözlerini açtı gariban kardeşim.Dağılmış saçlarına, ağzına kadar inmiş kulaklığına ve gazabıma uğraşıyışına kahkahalarla güldüm.
"Hilall!"

Ben hızla odama doğru koşarken Yağmur hemen arkamdaydı.

Odama koşup kapımı kilitledim. Yağmur kapımı tıklatırken ben ona göremese bile dil çıkartıyordum.

Pencereme doğru ilerledim.Keyfim çok yerindeydi.Pencereden aşağı baktığımda ise şaşkınlıkla donup kaldım.Öylece kalakaldım!

Hemen orada, evimizin önünde komutanının siyah jipi duruyordu.
Ne yani komutanım burada mıydı?!

Aniden telefonumun çalması ile şaşkınlıkla telefonumu aldım. Komutanım arıyordu.Şaşkınlıkla kalmıştım.Neler oluyordu?

Telefonu şaşkınlıkla açtım.
"Komutanım?"

"Bana öyle bakmayı bırak Hilal. Az sonra arabadan inicem, camın kenarından ayrıl."

"Nasıl bakıyormuşum ayrıca camın kenarında durucam, ayrılmıyorum!"

"Peki sen bilirsin, gözlerimi senden alamazsam kızma ama.Ayrıca dikkatimi dağıtacak şekilde bakıyorsun, dikkatimi dağıtma."

Utanmıştım.Gerçekten utanmıştım.
"Tamam, ayrılıyorum." Dedim gülerek.

Telefonun diğer ucundan gülme sesini duyduktan sonra telefonu kapattım.Aniden heyecanlanmıştım. Kalbim çok hızlı atıyordu.Üzerine komutanının iltifatları ile heyecanımdan ölme noktasına gelmiştim.

Hızla odamdan çıkıp kapıya doğru ilerlerken evin kapısında komutanım, ablası ve benim ailemin konuştuğunu gördüm.

"Anne?"