ROMANTİK KOMUTANIM Texting✓

6.0

Selammm!

  Heyecanla beklenen bir bölümle daha -bence- sizlerleyim.

Umarım ki seversiniz.

Oy verelim hemen!
:)

***

Ne kadar olduğunu bilmediğim bir süredir yemeğimin gelmesini bekliyordum.

  Aniden kapım tekmelenircesine açıldığında şaşkınlıkla bakışlarımı oraya çevirdim.

   Arkadaşlarımın hepsi sinir içinde içeriye girerken ilk giren elinde içinde çorba, ekmek ve makarna olan tepsiyi tutan Helin oldu.Diğerleride onun peşi sıra geldiler.En son ise bir polis elinde küçük bir anahtar ile geldi.Polis kapımı açtı ve tepsiyi bana verip geri kapattı. İçimde istemsizce bir umutsuzluk doğdu.

  Tepsiyi kucağıma aldım ve bir aç ayı edasında kaşığımı çorbama daldırdım ve içtim.Anneminkiler kadar güzel olmasa da fena değildi.

  Bakışlarımı sinirle konuşan arkadaşlarıma çevirdim.
"İnanamıyorum, Pınar gerçekten çok değişmiş!" Burdan sonra ise sövdü Ayaz.

"Ya bu ne inat! Altı üstü dövmüş!"

   Ömer ve Burak' ın bakışları bana döndü.Burak abartılı sesi ile konuştu.
"Yalnız yenge, öldürseymişsin.Yüzü mahvolmuştu, tanıyamadık! Sen ne sert kadın çıktın!" Dediğinde istemsizce gülümsedim.

"Beter olsun." Diye mırıldanıp yemeğime devam ettim.Bir yandan da arkadaşlarımı dinliyordum.

"Ya ne kötü bir kadın çıktı!" Helin çok sinirliydi.
"Hilal, biri Efe' ye aynı şeyi yapsa ben silahla vururdum.Hemde tam olarak kalbinden! Onu da aşkını da gebertirdim! Keşke sende öyle yapsaydın!" Ayy keşke!

Mal Hilal, yapda ömür boyu burada kal!

"İkna olmadı mı?" Dedim umutsuzca.

  Aniden bir sessizlik oldu.Ben cevabımı almıştım.Derin bir çektim.
"Napacağım ben ya?"

"Bir şeyler bulucaz, herkes senin için çabalıyor.Yavuz' u aradım, halledicem dedi."

"Sesi nasıldı?" Dedim hızla.

"Mutsuz ve sinirli.Endişeliydi."

"Offff!"

"Acıktın mı güzelim?" Ablamın sesi ile ona döndüm.Parmaklıkların dibine çökmüşlerdi Yağmur ile.
"Evet.Açım."

"Doyur karnını iyice." Dedi ablam ve şefkatle bana baktı.

   Tam bu sırada kapı açıldı ve içeri annem ve babam girdi.İkisi de sinirli gözüküyordu.Annem babamı sakinleştirmeye çabalıyordu.Bu halleri içimde istemsizce bir endişenin oluşmasına sebep oluyordu.
"Sami, tamam sakin."

"Ne demek sakin Hanım, duymadın mı kadının dediklerini! İnat da inat!"
Anlaşıldı.

"Tamam, bir şekilde halledeceğiz."

   Annem ve babam bana döndüğünde ikisininde yüzlerinde o bıkmış ve yorulmuş ifadeyi gördüm.Onları hemen eve göndermeliydim.
"Annecim, babacım ne bu sinir?"

"Kızım, sende kavga edecek kişiyi bulmuşsun yani!" Dedi babam.

Anneme döndüm.
"Pınar denilen kadın şikayetimi geri çekmem diyor.Arkadaşlarında sana anlatırlar zaten." Dedi Annem.Bıkmıştı.

  Bıkkınca bir iç çektim.
"Anladım annecim.Siz çok yorulmuş gibisiniz.Hadi artık eve gidin."

   Annem hızla karşı çıktı.
"Asla! Olmaz!"