Bu bölüme kadar geldiğimize inanamıyorum.
Buraya kadar hep sıkı takipçim olan, kurgumu severek okuyan, oy veren ve yorum yapan tüm okurlarıma çooook teşekkür ediyorum.
Seviliyorsunuz...
Evet biraz dram da yaptıysak bölüme geçelim.
:)...
Kısa bir duş alıp üzerime ince bir kazak ve ince bir eşofman giydim. Odamda -Ceren' in evinde- aynanın önünde saçlarımı taradım.Toplamak istemedim bu yüzden salık hali ile bırakıp içeri geçtim.Diğer arkadaşlarımda yağmurdan dolayı evlerine gidememişlerdi, bu evde kendilerine ait olan kıyafetleri almış ve evde 3 tane duş olması fırsatını kullanmışlardı.
Salona geçtiğimde herkes çoktan oturmuştu.
Beni gören herkesin gözleri merakla parıldadığında Ceren' in yanına oturdum ve kısa bir süre kendimi gelecek olan sorulara hazırladım.
"O gerçekten kimdi?" Diye soru döngüsünü başlattı Oya.
Bismillahirrahmanirrahim!"Sevdiğim adamdı."
"Derken?"
Her şeyi en başından hepsine anlattım. Rahattım çünkü hiçbiri kimseye bir şey söylemezdi.
Anlattıklarımı dinleyen herkes abartılı tepkiler verirken benim de kalbim kanatlanmıştı.
Aniden gelen öksürük ile korku içinde konuştum.
"Hasta olucam!"Tüm arkadaşlarım gözlerini devirdiler çünkü ben genelde böyle durumlarda hep hasta olurdum ama onlar turp gibi kalırlardı.
"Gel canım, sen yoruldun.Yatalım." dedi Ceren ve beraber ayaklandık.Herkesin adımları odalarına doğru ilerledi.Hepimiz çok yorulmuştuk çünkü gün yorucu bir gündü.
Ceren ve Ömer beni yatırmak için yanıma geldiğinde ikiside endişeli gözüküyordu.
"Hilal, iyisin dimi?" Dedi Ceren."İyiyim canlarım, iyiyim.Hadi iyi geceler size." Deyip onlarıda yataklarına gönderdiğimde ışıklar kapanmış, oda sessizlik ve karanlığın esiri olmuştu.
Aniden yanı başımda duran telefonumdan gelen bildirimlerle kapanmak üzere olan gözlerimi yeniden araladım.Parmaklarım telefonuma gitti.Biraz doğruldum ve ekrandan whattsap' ı açtım.Gelen mesajlarla yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu.Komutanımm...
23.47
Romantik Komutanım❤️:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ROMANTİK KOMUTANIM Texting✓
Humor"Bazen hüzün kalbini kırmaz.Bedenini kırar." dedi sessizce. "Ama kalbini kırması daha çok acı verir." diye onu yanıtladım.Yavaşça bakışlarını bana çevirdi ve kahvelerimle uzun uzun bakıştı. "Yanlış." dedi aniden. "Nedenmiş o?" "Hüzün, bedenini kırdı...