OPİA

27. Bölüm

Selamlar, nasılsınız?
Yirmi yedinci bölümle karşınızdayıııız.
⭐️Yıldızımız parlasın⭐️
İyi okumalar.

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Kahvaltı için geldiğimiz mekan gerçekten Boran'ın dediği kadar vardı. Hakkari'de dağdan başka bir manzara görmememize rağmen burası güzeldi. Dağların arasına konumlandırılmış, şehirden uzak, biraz yüksekte olan mekan insana kendini özgür hissettiriyordu. Galiba yukarda olmamızdan kaynaklıydı.

Düşüncelerimi def ederek Boran'a baktığımda onun zaten bana baktığını fark ettim. Gözleri yüzümün her bir miliminde geziniyordu.

"Neden böyle bakıyorsun?"

Sorumla gözlerini gözlerime çıkardı.

"Dipsiz bir kuyusun ve ben sürekli sana çekiliyorum."

Nefesimi tuttum. Bu şekilde konuşması kalbime zarardı. Alışkın değildim ben.

"Boran.."

Sızlanır gibi çıkan sesime inat sesi gayet enerji doluydu.

"Efendim yavrum."

Yavrum demesiyle sanki kalbim hızlı atmıyormuş gibi dahada hızlandı.

"Hiiç."

Bedenimde hissettiğim kalp atışlarıyla masanın altından elledimi sıktım. Bu duygular çok yoğundu. Ben alışık değildim.

"Kahve içer miyiz?"

Masanın üzerindeki telefonumdan saate baktım. Çoktan biri geçmişti saat.

"Kalksak?"

Annemin gazabından korkuyorum diyemedim tabi.

"Kalkalım ama seni bir yere daha götüreceğim."

Al iştee. Annem beni eve gidince çiğ çiğ yiyecekti.

Garsondan hesabı istediğinde bu sefer ödeme girişiminde bulunmadım. Arabadayken bu konuda konuşmak dahi istemiyorum demişti.

Ben önde komutan arkada mekandan çıktık. Dağların arasında olmak biraz korkutsada yakın olan arabaya hızla yürüdüm.

"Korkmuş bir kedi yavrusu gibisin."

Alaylı sesiyle kaşlarımı çattım.

"Hiçte bile. Burada neyden korkacağım?"

Gülümseyerek arabanın kilidini açtı. Aynı anda arabaya bindik.

"Korkma zaten, yanında ben varım."

Ona belli etmesemde yanında kendimi güvende hissettiğim doğruydu.

"Korkmam, yanımda sen varsan."

✨✨✨✨✨✨✨

Seni bir yere daha götüreceğim dediği yer manzaraymış arkadaşlar. Dağların arasında, ki bu sefer etrafta bir restoran bile yok, bir yerde durmuştuk. Arabadan indiğimizde buraların merkezden daha soğuk olduğuna emin oldum.

Boran arkamdan belime sarıldığında hissettiğim huzuru anlatmaya kelimelerim yetmezdi. Başımı geriye atarak omzuna yasladım.

"Üşüdün mü?"

Yüzünü net göremediğim için kollarının arasında dönerek yüz yüze gelmemizi sağladım.

"Sence soğuk değil mi?"

"Alışkınım ben."

Elinin birini belimden çekerek yüzüme dökülmüş saçlarımı geriye doğru ittirdi.