OPİA

53. Bölüm (FİNAL)

Selamlaar.
Nasılsınıııız???
Medya: Ceyla'nın instagramda gördüğü gelinlik
⭐️Yıldızımız parlasın⭐️
İyi okumalar..

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Hayatın size ne getireceğini, neler yaşatacağını bilemezdiniz. Mesela ben Hakkari'ye geldiğimizde kaçırılacağımı, aylarca onların elinde kalıp sonrasında kurtulacağımı, beni kurtaran askerlerden biriyle gelgitli bir ilişki yaşayacağımı, başıma onlarca müsibet geleceğini, çok seveceğimi, çok üzüleceğimi, bir sürü arkadaş edineceğimi, bir kardeşim olacağını, sevdiğim adamla sonunda düzgün bir ilişkimiz olup evleneceğimi bilmiyordum.

Bir şehire gelmek onlarca şeye sebep olmuştu. Şurada geçirdiğim iki senelik süre bana daha da uzun gelmişti. Ama sonu istediğim şekilde bitecekti bunu biliyordum işte.

Başımıza daha neler gelir, orası muaamma. Ama düğün hazırlıklarına girdiğim, ömrümün sonuna kadar hayat arkadaşım olacak adamla elimden geldiğince mutlu olmak için çaba gösterecektim. Küçük sorunları büyütmemeye çalışacaktım.

Bize sunulanı değerlendirmezsek hayatımızdan hiçbir zaman memnun olmazdık. O olayların yaşanması, üzülmemiz gerekiyormuş. Şimdi her şey düzeliyorken onları geride bırakacaktım. Yaşanmamış sayacaktım.

"Ceyla daldın gittin ya."

Başımı iki yana sallayarak bana seslenen Sena'ya döndüm. Yanında Duru ve Dua vardı. Evdeydik. Beni düğün konusunda ikna etmeye çalışıyorlardı. Ama istemiyordum ve istemediğim bir şey üzerinde ısrar beni bunaltıyordu.

"Düğünsüz evlenilir mi be kızım?"

Bir tur daha bana önerilerini dinlemeyi kaldıramayacaktım.

"Kızlar lütfen. Her şeyin sade ve sorunsuz olmasını istiyorum. Boran'la konuştuk zaten bunları."

Boran o hastane odasında bana evlilik teklif ettiğinde kalakalmıştım. Düşünsenize sevdiğiniz adamın birkaç saat önce ölüm haberini alıyorsunuz, yaşadığını öğreniyorsunuz, uyandığında ziyaret ediyorsunuz ve evlenme teklifi alıyorsunuz.

Boran cevap vermememi hayır olarak algılayıp kırgın bakışlarla bana bakarken kocaman gülümseyerek evet demiştim. Tabi ki evlenirdim.

Sonrası zaten inanılmaz hızlı gelişmişti. Boran hastaneden çıktı, ayağa kalktı ve nişanımız oldu. Seda Hanım'lar gitmeden olsun istemiştik. Nişanımıza Pınar teyze Ve Rafet amca da gelmişti. Ankara'dan teyzemler ve Sena'nın abisi gelmişti ailesiyle. Fazla insana da gerek yoktu. Hakkari'de tanıdığım insan sayısı zaten fazlaydı.

Bu süreçte Sena'nın hamile olduğunu öğrenmiştik. Şu an üç aylıktı. Yakında cinsiyetini de öğrenecektik ve bu farklı bir duyguydu. Masal sonradan ailemize dahil olmuştu ve evet çok sevmiştik. Hala da seviyorduk. O benim kıymetlimdi, hepimizin olduğu gibi. Ama şimdi Sena sürekli yanımızdaydı ve içinde büyüyen bebeği gözlerimizle görmek çok farklıydı.

Ah, az kalsın unutuyordum. Seda Hanım geçtiğimiz iki aylık süreçte on kez ayılıp bayılmıştı. Boran eve döndüğünde ne zaman yanlarına gitsem hiç suratıma bakmamıştı. Boran iyileşip biz evleniyoruz dediğinde bir tur gidip gelmişti yalan yok. Sonrası zaten fazla hızlı ilerlemişti. Annemlere demiştim annem çeyizim yok diye beni azarlamıştı. Abim kıskançlık krizlerine girmişti. Masal kendine perdeden gelinlik yapmaya başlamıştı. Babamsa benim üzerime düşmüştü. Sürekli sarılıyordu, canım bir şey isterse annem yapmazsa kendi yapıyordu, öğütlerde bulunuyordu ve kesinlikle evlenmemi istemiyordu.