OPİA

6. Bölüm

Selamlaar. Nasılsınız?
Altıncı bölümle karşınızdayız.
⭐️Yıldızımız parlasın⭐️
İyi okumalar.

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Duyduğum sesle yerimde mıh gibi kaldım. Babam kapının deliğinden baktı. Sena ve annemse babama kim dercesine bakıyorlardı.

"Baba.."

Kısık seslenişimle babam yanıma geldi.

"Sakın kapı-yı açma sakın. Bu o! Bu Timsah. Elinde olduğum terörist."

Hepsi bana şaşkınlık içinde bakarken ellerimi yumruk yaptım. Boğazımda anlamlandıramadığım bir acılık vardı. Midem altüst olmuştu. Her an kusabilirdim.

"Ne diyorsun kızım?"

Annem ellerini sessiz olmaya çalışarak dizlerine vurmaya başladı. Sena elini ağzına kapatmış bana bakıyordu. Neyi bekliyorlardı? Polisi aramak için neyi bekliyorduk?

"Yavru ceylanım.."

Kısık sesle elimi hızla ağzıma kapattım. Çok kötüydüm. Tüm vücudum buz kesmişti. Hareket edebileceğimi zannetmiyordum.

"Kızım ne diyosun? Nasıl gelirler? Senin yanlışın vardır."

Başımı iki yana salladım. Ben bu sesi tanıyordum. Herhangi bir sesten ayırt etmemem imkansızdı.

"Baba abim.. abimi ara."

Arka odalardan birinden daha ses geldiğinde istemsizce kulaklarımı kapattım. Kapattığım kulaklarıma rağmen kapıya sertçe vurduğunu duydum.

"Eve de saldırıyorlar."

Annem ağlıyordu. Bana sıkıca sarılmak için hareket etsede şu an sarılmak istemiyordum.

"Kızımı vermem. Yusuf bir şey yap, ben kızımı vermem. Bu şerefsiz nasıl girdi içeriye? Nasıl kapımızın önünde dikilebiliyor?"

Annem telaşla babama sesini yükselttiğinde yutkundum.

"Anne sessiz ol. Sena, baba bir şey yapın. Polisi arayın. Abimi arayın. Evet en mantıklısı abim. Askeriyede. Bir sürü arkadaşı var. Hadi."

Sena cebindeki telefonu çıkardığında kapıya tekme atıldığını duydum. Yaşadıklarım bir bir hafızama çökerken çaresizce annemle babama baktım. Babam ne yapacağını bilmiyordu. Ne yapabilirdi ki? Belliydi ki evin etrafındalardı.

"Yavru ceylanım ama bak özledim. Kavuşmak için gün saydığını düşünüyordum. Hem hani misafirperverlik?"

Kapıyı açıp yüzüne tükürmek istiyordum. Tüm yaşattıklarını ona yaşatmak istiyordum ama imkansızdı. Benim gücüm yetmezdi. Kapıyı açtığım an kendimi kollarında bulacaktım sadece.

"Ceyla sakin ol. Bak geliyor Ömer abiler. Sakin ol. Nefes al tamam mı? Derin derin nefesler."

Başımı salladım. Abim beni vermeyecekti. Annemle babamın, Sena'nın canı tehkikeye girmeyecekti. Beynimde o kadar çok düşünce dalgalanıyordu ki odaklanamıyordum.

Buradan nasıl kurtulabilecektik?
Abimler, polisler gelmeden kaçabilir miydik?
Ya odanın içinden eve girdikerse?
Kapıyı açmadığımız için kırıpta girerse?
Ya beni aldıktan sonra annemleri öldürürse?

Belkide çoktan birileri canlarından olmuştu. Sitenin güvenliği, evlerinde huzurla oturanlar, belki hamile bir kadın. Belki de polisi ararken görüp öldürmüşlerdi.