OPİA

41. Bölüm

Selamlaar.
Nasılsınıııız???
⭐️Yıldızımız parlasın⭐️
İyi okumalar..

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Düğün bitiminde Sena'ya sıkı sıkı sarıldım. Buradan otele geçeceklerdi yarın akşamda balayı için yola çıkacaklardı. Tahminen bizde yarın Hakkari'ye dönerdik. Artık Hakkari'ye geldiğinde görüşecektik.

"Teşekkür ederim her şey için. Ben senin hakkını nasıl ödeyeceğim?"

Yanaklarından öptüm.

"Hak yok. Ödemeyeceksin yani."

"Kırgın mısın bana?

Gülümsedim. Geçmişti. Sadece canımı yaktığını bildiği halde söylememesi zoruma gitmişti.

"Geçti."

Güzel gününü mahvetmek istemiyordum. Sonrasında bunun hesabını soracaktım zaten.

"Özür dilerim ama Emre son anda söyledi bana."

Sena'nın kolunu sıkarak sorun yok dercesine gülümsedim.

"Hadi hadi. Gidin artık."

Kimse kalmamıştı etrafta. Herkes dağılmıştı. Düğün salonunda sadece ben, abim, Gamze ve bizim askerler vardı. Sena'lar çıkınca bizde dönerdik muhtemelen.

Herkesle vedalaştıktan sonra arabaya bindiklerinde bizde arabaya ilerledik. Abimin kullanacağı bir arabaya binmek benim yüreğimi biraz olsun ferahlatmıştı.

Kapıyı açmak istediğimde kitli olduğunu fark ederek abime baktım. Ensesini kaşıyarak bana bakıyordu.

"Açsana kapıyı abi."

"Ceyla sana bir şey diyeceğim."

Boran'la alakalı bir şey duyacak olmamın hissiyle gözlerimi yumdum. Yapmamalıydı bunu.

"Abi olmayacak bir şeyse-"

"Evet öyle. Ama yapmam lazım."

Kapıyı açıp bir anda arabaya oturduğunda bende hemen kapıyı açmaya çalıştım. Kilitlediğini fark ettiğimde sinirle bakarken camı açtı.

"Konuşmanız gerekiyor güzel kardeşim. Pişman olmaman için."

"Abi ne yapıyosun?"

Abim gülümseyerek öpücük attığında kafamı camdan içeri soktum. Gözlerine öfkeyle bakıyordum ama umrunda değildi.

"Açar mısın kilitleri?"

"Açamam. Hadi kaçtım ben. Çok geç kalmayın."

Gaza bastığında başımı kurtarmak adına geriye çekilirken dengemi kaybederek yere düştüm. Abim son gaz giderken oturduğum yerden sinirle kalktım. Dua'nın kullandığı arabaya ilerlerken gülümseyerek gaza basıp ortadan kayboldu.

Planlanmıştı her şey!

Sinirle ayağımı yere vurarak öylesine bir tarafa yürümeye başladım. Arkamdan adım sesleri duyarken umursamamaya çalıştım.

Konuşmak istemiyorum işte. Abimin yaptığına bak! Abi değil düşman mübarek.

"Ceyla dur!"

Sesi yüreğimi sıkıştırıyordu. Dikkate almayarak adımlarımı hızlandırdım. Topuklu ayakkabılarım yüzünden zorlanıyordum ama ödün vermemek için durmuyordum.

"Anasını satayım ne inat sendeki ya!"

Ne inadından bahsediyordu? Dursam şu an, onunla konuşsam her şey düzelecek miydi? Öyle mi olacağını zannediyordu?