OPİA

21. Bölüm

Selamlar. Nasılsınız?
Yirmi birinci bölümle karşınızdayızzzz.
⭐️Yıldızımız parlasın⭐️
İyi okumalar.

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

O andan sonra kendimi apar topar dışarıya atmıştım. Bana bu kadar yakınlaşmadı yine kesin konuşması başımı döndürmüştü.

Aynıları olacaktı biliyordum. Yarın yüzüme bakmayacak baksada olmaz diyecekti.

Eve çıktığımda annemlerle seansın nasıl geçtiğine dair birkaç konuşma yapmıştık. Kan tahlili istediğini söylemiştim. O kan tahlilini neden istedi bilmiyorum ama ilaç verdiler mi sorusu aklımda bir sürü şeyi uyandırmıştı.

Hiçbir şeyi söylemedim annemlere. Kendi başıma gelebilirdim bunun üstesinden. Öte yandan bir de bunun için üzüleceklerdi. Dayanamazdım onları üzgün görürsem.

"Babası kızına hayır gitme demesine rağmen gitmiş."

Kapının önünde abimin Masal'a hikaye anlatmasını dinliyordum. Çok güzel görünüyorlardı.

"Abi ben bir şey sorucam."

Masal gözlerini kocaman açmış abime bakarken abim saçını okşadı.

"Sor birtanem."

"Bende babam ve senin sözünden çıkarsam kötüler mi yer?"

Tebessüm ettim.

"Büyüyüne kadar evet abicim. Büyüdükten sonra kendin kararlar almaya başlayacaksın. Ama her zaman biz senin iyiliğini isteyeceğiz."

Masal bunun ne kadarını anlamıştı bilmiyorum ama onaylayarak abime sıkıca sarıldı.

"Ben hep sizin sözünüzü dinlicem. Akıllı olucam."

Gülümseyerek içeri girdim.

"Ooo bensiz abi kardeş sarılması mı?"

Yatağın kenarına oturduğumda abim bana gülümseyerek yanağımdan makas aldı.

"Ben senin kardeşin değil miyim? Masal geldi unuttun beni."

Abim beni de kolunun altına çekerken Masal yatmayı boşverip abimin kucağına çıktı.

"Sen benim dünya güzelimsin. Kardeşimsin, canımsın. Senin yerin apayrı bende. Ama Masal'ıma da çok ısındım. Bir tanem kardeşim benim. "

Abim ikimizide şımartırken salak bir şekilde bakmaya devam ediyordum.

"İkna olmadın mı?"

"Yok olmadım."

Abim saçımı karıştığında simirlerek elini ısırdım.

"Ağh."

Isırmam yüzünden abim sıçrayınca Masal homurdanarak kucağından indi.

"Ben annemle babamla uyucam."

Paytak adımlarla odayı terk ettiğinde abimle birbirimize bakıyorduk.

"Senin yüzünden."

"Senin yüzünden."

İkimizde aynı anda konuştuğumuzda bu sefer güldük.

"Abim yaa."

Ben başımı göğsüne koyarak sıkıca sarıldığımda abim omuzlarımdan itti."

"Bunaldım bunaldım."

Geriye çekildim.

"Aşk olsun. Bak bu günü yaz. Bu yaptığıbı unutma abi!"

Ayağa kalktığımda hala cümleme devam ediyordum.