OPİA

29. Bölüm

Selamlar, nasılsınız?
Yirmi dokuzuncu bölümle geldiiik.
İyi okumalarr.

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

"Anlatacak mısın güzelim?"

Boran saçlarımı okşarken konuştuğunda derin bir nefes aldım. Anlatmak istemiyordum. Aslında bir yanım anlat birileriyle konuş diyordu ama meselenin içinde Boran'da olduğu için anlatmak istemiyordum.

Abimin düşüncelerini bilsin istemiyordum.

"Boşver yaa."

Başını eğerek saçımdan öptüğünde gözlerim doldu. Abim tarafından yerin dibine sokulmuş bir şekilde buraya gelmiştim. Şu an tam tersi bir şekilde sevgi alıyor olmak içimde bir yerleri acıtıyordu.

"Boşveremem. Geldiğinden beri sessizsin. Gözlerin hala şiş ve kızarık. Ben nasıl boşvereyim?"

Haklıydı. O karşımda böyle olsa anlattırana kadar peşinden ayrılmazdım. Yavaşça başımı çektim göğsünden. Etrafta bakışlarımı gezdirirken masanın üstündeki çerçeveye takıldı gözlerim.

Gözlerim miyop olduğundan kaynaklı net göremedim. Boran sanki oraya baktığımı anlamış gibi boğazını temizledi.

"Anlat hadi."

Gözlerimi çerçeveden çekip gözlerine baktım. Bir şey mi saklıyordu? Fotoğraftakiler kimlerdi?

"Abinle kavga ettik. Seninle beni görmüş. Daha doğrusu görmemiş. Adımız çıkmış."

Gülerek söylemiştim. Ad çıkmak neydi yaa? Bizim birbirimize olan temasımız neden sizin dedikodu malzemeniz oluyordu ki?

"Adımız çıkmış?"

Teyit edercesine sorduğu soruya gülerek başımı salladım.

"Bildiğin işte. Hani derler ya falancayla filanı gördük diye. Aynen öyle. Bizim durumumuz biraz ileriye atlamış. Öpüşüyorlardı diyerek adımızı çıkarmışlar."

Ne kadar utansam da gözlerine baktım. Ben geldiğimden beri gülen yüzü solmuştu. Kaşları çatılmış duvara bakıyordu. Sanki duvardı adımızı çıkaran.

"Kim? Kim demiş?"

Bilmiyordum. Bulacaktım ama. Askeriyeye girdiğimi öğrenebilirdi. Sonuçta orada birçok askerin üstüydü. Biri gelip söylemiş olabilirdi. Ama o yolda bizi gören kimse onu bilmiyordum işte.

"Sormadım. O an abim bana öyle davranınca aklıma gelmedi kim demek."

Sesim hüzünlü çıktığında duvardan bakışlarını çekip bana baktı. Çatışan kaşları yüzünden ben bile bir an çekindim.

"Abin ne dedi sana?"

Ne demedi ki? Bana yaptığı ima tekrardan aklıma düştüğünde gözlerimi halıya çevirdim. Burnum sızlıyordu. Ağlamamak için dişlerimi sıktım.

"Abin ne dedi güzelim?"

Çenemden tutup gözlerine bakmamı sağladı.

"Kızdı işte. Ben böyle mi öğrenecektim dedi."

Boran derin bir nefes aldı.

"Haklı."

Evet bu konuda haklıydı. Burada hatalı olduğumun farkındaydım ben zaten. Ama son cümlelerini hak etmemiştim. Beni resmen oyuncak olarak nitelendirmişti.

"Evet ama işte çok üstüme geldi. Babama söylemekle tehdit etti bir nevi. Babamın beni o şekilde duymasını istemiyorum."

Gözümden akan damlayı sinirle sildim. Ağlamayacağım dedikçe kendimi ağlarken bulmak canımı sıkıyordu.