OPİA

45. Bölüm

Selamlaar.
Nasılsınıııız???
⭐️Yıldızımız parlasın⭐️
İyi okumalar..

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Alevlerin ardından siyah dumanlar gökyüzünü kapladı. Hafif aydınlanmaya başlamış olan gökyüzünün bir kısmı tekrardan siyaha bulandı.

"Boran.. Boran!"

Etraftan bağırış sesleri yükselirken adımlamaya başladım. Boran kamyonun yanına gitmişti!

"Ambulans geldi!"

Sesleri duymazlıktan geliyordum. Elimde değildi bu. Aklım Boran'daydı. Ya kamyon patlarken ona da bir şey olduysa?

Kalbimi söküyorlarmış gibi bir acı vardı içimde. Boran neredeydi?

"Hanımefendi alandan uzaklaşmanız lazım."

Kolumu tutana baktım. Üzerinde sağlık personeli olduğuna dair forması vardı.

"Benim, benim sevgilim oradaydı. Lütfen bir şey olmamış olsun."

Dediklerimi duymuyordu. Gözleri tamamen biraz ötemde yanan kamyondaydı.

"Uzak durmalısınız. Lütfen. Bir de sizinle uğraşmayalım."

Haklı olabilirdi. Normalde olsa yardımcı olur olaya yaklaşmaya çalışanları ben uzaklaştırırdım. Ama şu an bunu düşünemiyordum.

Boran oradaydı.

"Rica ediyorum."

Daha fazla bir şey söylemeden arkadaşlarının yanına gitti. Etrafa baktım. Belkide kaçmıştı. Belki de orada değildi. İlla bir şey olacak diye bir şey yok ya.

"Boran!"

Allah'ım nerede bu adam? Nolur bir şey olmamış olsun nolur. Gözlerimi her noktada gezdirsem de göremiyordum. Ya o alevlerin arasında..

Ürpertiyle tüylerim diken diken oldu. Gözlerim hızla dolarken ağlamamak için dudaklarımı ısırdım.

"Kendisinde, yakınlardında ve arabasında herhangi bir hasar bulunmayan kişilerin trafik durumu için yola devam etmelerini istiyoruz!"

Sağlık çalışanlarından biri hiddetle bağırmıştı. Dediği şeyle ne yapacağımı bilemedim. Boran'ın nerede olduğunu bilmiyordum ki. Hem, hem biz kaza yapar gibi olmuştuk gitmemeliydik. Ama önce Boran.

Ambulansın yanında duran adamın yanına gittim.

"Orada birileri var mı?"

Sesim titremişti. Ne yapacağımı bilmiyordum aslında. Canım çok yanıyordu ama şok içindeydim. Çok hızlı gelişmişti her şey.

"Vardı hanımefendi."

"Benimde sevgilim bakmaya gitmişti. Bir şey biliyor musunuz?"

"Siz iyi misiniz?"

Koluma dokununca sanki bunu bekliyormuş gibi gözyaşlarım dökülmeye başladı.

"Ben onun nerede olduğunu bilmiyorum. Oraya gitti ama belki durumu fark ederek uzaklaşmıştır. Yani ya bir şey olduysa?"

Ne yapıyordum ben? Adamın işi başından aşkındı, ne anlatıyordum?

"Hanımefendi sakin olun. Eğer ki beyefendi kurtulduysa zaten buralardadır."

"Evet, evet ama göremedim işte."

Bana cevap verecekti ki yanına gelen arkadaşını görünce ona ilerledi. Bir şey konuştuklarında bende dinlemeye çalışıyordum. Ama siren sesleri yüzünden anlamamıştım. Arka arkaya ambulans ve itfaiye durduğunda içindekiler hemen indi.