OPİA

2. Bölüm

Selamlaar. Nasılsınız?
İkinci bölümle karşınızdayız.
⭐️Yıldızımız parlasın⭐️
İyi okumalar..

✨✨✨✨✨

Gözlerimi açtığımda güneş etkisini biraz daha kaybetmişti. Tabi o sıcakta ortalık yerde uyuduğum için yanmıştım. Susamıştım tekrardan. Ama saçlarımda kurumuştu.

Ne kadardır yürüyorum bilmiyorum. Ama çok yürüdüm. Artık dermanım kalmamıştı. Bir ümit etrafta ev arıyordum. Belki askerler daha önce konaklamıştır diye her gördüğüm ağacın dibinde su arıyordum. Düşürmüşlerdir belki.

Hava kararmaya yüz tuttuğunda kaburgamın ağrısından yürüyemeyeceğimi fark ettim. Bu nasıl bir sınavdı? Dinlenmek için yaşa oturdum. Canımın acısı o kadar artmıştı ki dişlerimi sıkıp dayanabilecek gücüm bile kalmamıştı. Gökyüzüne bakmaktanta yorulmuştum. Helikopter geçer diye hevesle bakıyordum ama uçan bir kuş dahi yoktu. Canımın acısıyla ağlamaya başladım.

Yolun sonuna gelmiştim. Ölecektim.. Kurtaracak kimsem yoktu. En acısıda vedalaşacağım biri, ailem, sevdiğim, arkadaşım yoktu. Gözlerim arkama döndü. Hava kararmaya başlamıştı. Etraftan hayvanların sesi geliyordu. Bir umut kulak kesildim. Belki bir adım sesi bir tekerlek sesi duyardım. Yoktu. Kelime-i şehadet getirmek istiyordum. Ama dudaklarımı aralayacak kadar dermadım yoktu. Ayrıca susuzluktan dilim damağım kurumuş ve dudaklarım birbirine yapışmıştı. Akan gözyaşlarımı ellerimle dudaklarıma sürdüm. Önce saçlarım şimdi gözyaşlarım. Nasıl bir çaresizlikti bu? Gözlerimin kapandığını hissettiğimde oturduğum yerden gökyüzüne baktım. Turuncu en sevdiğim renkti. Bu detay önemsiz biliyorum. Gökyüzünde bir tane bile kuş uçmaması garipti değil mi? Nefes almaya çalıştım. Gözlerim kapanmadan önce son duyduğum şey 'komutanım' sesiydi.

Acaba şu an burada ölürsem ben de şehit sayılır mıydım?

✨✨✨✨✨✨

"Uyanması gerekiyordu."

"Uyanır birazdan. İlacın etkisinin çoktan bitmiş olması gerekiyor."

Sesleri duyuyordum ancak gözlerimi açamıyordum.

"Düşman mı acaba?"

"Bize atılan bir yem olmasın?"

"Çok çaresizdi ama görmedin mi?"

"Bakalım. Komutanım uyanınca hallederiz dedi."

Gözlerimi açmaya zorladım. Etrafta pek ışık olmadığı için rahatlıkla açabildim. Beni fark etsinler diye öksürdüm. Kaburgalarım battığında dişlerimi birbirine bastırarak nefes çektim.

"Uyandı!"

İki asker yanıma yaklaştığında gözlerimin parladığını hissettim. Eğer teröristler bizim askerlerimizin kıyafetlerini giymediyse Türk askeriydi karşımdakiler.

"Siz kimsiniz?"

"Türk askeriyiz sakin ol."

İçim rahatladığında güvende olmanın verdiği etkiyle ağlamaya başladım. Doğrulmak istedim. Onlara sarılmak istedim. Bu eylemi gerçekleştirmek için kalkmaya çalıştım.