MÜPHEM (BXB)

17- Sonsuza Kadar Evet

❝

1 Ay Sonra

Nikah günü gelip çatmıştı ve ben Çiçeğin odasında sabahtan beri hazırlanıyordum. Üzerimde ki ipli beyaz gömleğe ve altımda ki beyaz kumaş pantolona nefesimi tutarak baktım. Çiçek bana zarif kolyelerinden takmıştı. Sol elimde Aykanın evlenme teklifi ettiğinde verdiği yüzük sağ elimde de yer yer eklem yüzükleri vardı. Sağ elimde ki yüzük parmağım ise takılacak alyans için boştu.

"Makyajım akmaz umarım ya." Çiçek üstünde ki sarı mini elbisesini düzelterek yanıma geldiğinde yaptığı abartılı makyaja baktım. Bu abartılı makyajla bile çok güzel olmuştu. Bana da erkekler için hafif ama göz alıcı bir makyaj yapmıştı. Bu konuda  fazlasıyla yetenekliydi.

"Akmaz merak etme nikah erken olacak zaten." Çiçek kafasını sallayıp yanıma geldiğinde kocaman gülümsedi.

"Çok güzelsin ya abim düşüp bayılacak." Çiçeğin dediği şeye kıkırdayıp kafamı eğdiğim sırada kapı tıklatıldı. "Dur girme." Çiçek koşup kapının kulpunu son anda tuttu.

"Çiçek hazır değil misiniz daha?" Aykanın sesini duyduğumda ayaklanıp derin bir nefes aldım.

"Hazırız hazırız da kapı açılmıyor sıkışmış galiba ya." Çiçeğe bakıp kıkırdadığımda o da kıkırdadı ardından kapıyı hafifçe aralayıp elini uzattı. Aykan elini cebine sokup bir deste para çıkardı ardından Çiçeğe verdi. Çiçek gülümseyerek iki yüzlükleri saydığında bana döndü. "Damat bey sırf kapı açılmıyor diye iki bin verdi sen gece 'kocişkom başım ağrıyor yah' desen kim bilir-."

"Çiçek!" Çiçek kıkırdayıp odadan çıktığında hissettiğim heyecanla alt dudağımı ısırdım. Aykan kapıyı açıp içeriye girdiğinde damatlığına yutkunarak baktım. Siyah gömlek altına da yine aynı renk kumaş pantolon giymişti üstüne damat tıraşı onu daha bir yakışıklı göstermişti.

"Çok güzel olmuşsun.." Aykan yanıma gelip karşımda durduğunda gülümseyip utançla kafamı eğdim.

"Sende öyle, takım çok yakışmış." Aykan da gülümsediğinde uzanıp elimi tuttu.

"Çıkalım mı o zaman?" Kafamı sallayıp elimi tutan eli bir daha bırakmamak üzere sıkıca kavradım. 

Beraber odadan çıktığımızda dış kapıya gelip alkışlar ve patlayan silahlar eşliğinde dışarıya çıktık. Aykanın arkadaşları peşimizden gelip hızlı adımlarla arabalara dağıldı. Bizde Aykanla süslenen arabaya geçip arkaya oturduk. Deniz sürücü koltuğuna Çiçek de yanına geçtiğinde vakit kaybetmeden yola çıktık.

"Enişte göz makyajın akmış mı?" Çiçeğin sorusuyla telefonumun ekranından gözlerime baktım. Yeşil gözlerimi ön plana çıkaran siyah kalem akmamıştı ilk sürüldüğü gibi güzel duruyordu.

"Yok akmamış niye ki?" Çiçek gülümseyip arkasına döndü.

"Ağlamadın mı yoksa?" Aykan Çiçeğe bakıp kaşlarını çattı.

"Niye ağlasın Çiçek?" Çiçek omuz silkip önüne döndü.

"Senin gibi bir öküzle evleneceği için bir kaç damla göz yaşı döker diye düşünmüştüm." Deniz Çiçeğin dediği şeye kahkaha attığında bende kıkırdadım.

"Ulan kardeş bildim ben sizi..." Aykan bu sefer bana döndü. "Sana ne demeli peki yar dedim kalbime bastım." Aykanın dediği şeye kıkırdayıp elini sıkıca tuttum.

"Ben seni böyle kabul ettim kim ne derse desin." Çiçekle Deniz gülmekten kırıldığında Aykan bana sinirle bakıp büyük bir oyunculukla kafasını sağa sola salladı.