Zehra Güneş
Fitness boyunca Ebrarla uğraşmak zorunda kalmıştım. Aslında anlatmayacaktım ama o kadar çok ısrar etti ki olanları anlattım. Şimdi yarınki maç için taktik toplantı yapacaktık sonrasında akşam antrenmanına kadar dinlenme fırsatımız vardı. Toplantı salonunda sadece istatistik ekibimiz ve Ebrarla ben vardık biraz erken gelmiştik Ebrar bunu fırsat bilerek hemen yanıma oturdu.
" Şimdi ben anlamadım hem seni asla affetmem diyemiyor ama aynı zamanda konuşmayı istemeyip sürekli sana çok iyi laf sokuyor."
Ebrarın söylemi karşışında kaşlarımı çatıp kafasına vurdum.
" Aahh! ya neden vurup duruyorsun kızım sen benim kafama."
" Belki beynin çalışmaya başlar diye vuruyorum Ebrarcım. Çok iyi laf sokuyor ne baya hoşuna gitti bakıyorum beni anlattığıma pişman etmesene."
" Ne çok iyi laf sokmuş ama yalan mı."
" Ebrar çok iyi laf soktu dediğin şey sürekli beni üzüyor olması farkında mısın."
" Böyle söyleyince kendimi kötü hissettim şimdi."
" Tamam hakettiğimi biliyorum ama bu kadarını da değil. Hayatındaki insan çıkınca koşa koşa bana ilgi almaya geliyorsun ne demek, benim ilişkim zaten ona olan duygularım yüzünden bitti ama beni dinlemeyi bile denemiyor."
" Handenin öfkelenince ağzından çıkanı kulağı duymaz biliyorsun bu seni vazgeçirmesin."
" Vazgeçmiyorum ama kalbimi çok kırıyor şu an tek istediği beni yaralamak ve daha fazla bunu kaldırabilir miyim bilmiyorum, bence istediği zamanı ona vermeliyim."
" Kızım sen değil miydin zaman bize iyi gelmez daha çok uzaklaşırız diyen."
" Öyle ama zamana bırakmalısın belki diyende sendin."
" Haklısın tamam ama şu an siniriniz taze bunu daha mantıklı kararlar aldığın bir zaman konuşalım."
Bu sırada salon yavaş yavaş dolmuştu Simge abla ve Hande içeri girdiğinde Hande bana hiç bakmadan ön tarafa geçti ve oturdu. Beni sürekli faklı bir duygu içerisine sokuyordu bir saniye mutlu edip ikinci saniyede yerle bir ediyordu. Duyguları aşırı dengesizdi şu an üzerine gitmemek daha doğru bir karardı. Bu sırada Gio içeri girdi ve toplantıyı başlattı.
***********
Hande Baladın
Yarın sabah maçımız vardı ve son antrenman için salona gelmiştik. Akşam antrenman yapmak berbattı ama ilk maçlar kiminle oynanırsa oynansın hep zor olurdu ve iyi hazırlanmak zorundaydık. Sabah yaşananlardan dolayı saha içinde Zehradan kaçmak için dört dönüyordum yeni bir gerginlik çıkarsa bu sefer kaptan bile bizi kurtaramazdı. Gayet keyifli geçen manşet maçından sonra top antrenmanı hiç istediğim gibi geçmemişti mental olarak çok dağınıktım ve bu da çok fazla aksamama sebep olmuştu. Tabi bu durum Giodan azar yememe sebep olmuştu. Azarımı yedikten sonra sinirle sandalyeye oturdum havlumla yüzümü silerken gayet iyi iş çıkaran Zehrayı izliyordum. Ebrar yanıma gelerek bir su açtı sonra eliyle omzumu pat patladı.
" Üzülme aslanım olur böyle şeyler arada. Sürekli en iyini veremezsin kendimizi kötü hissettiğimiz zamanlar olabilir şu an olduğu gibi."
Kafamı sallayıp Zehrayı izlemeye devam ettim sanırım kendini kötü hisseden tek kişi bendim. Zehranın iyi olmasına üzülmüyordum tabiki kendimin bu kadar zayıf olmasına üzülüyordum.
" Kendini kötü hisseden tek kişi benim galiba baksana."
Gözlerimle Zehrayı işaret ettim Ebrar kafasını işaret ettiğim tarafa çevirip baktı sonra gülerek bana döndü.
