Zehra Güneş
Bana geliyorum diye mesaj atalı neredeyse 2 saat olacaktı. Hande'yi tekrar arayıp salonda ileri geri yürümeye başladım telefon çalıyordu ama asla açılmıyordu. Sinirle telefonu koltuğa fırlatıp cama doğru ilerledim. Aşağıda Hande'ye eşlik etmesi gereken polisi gördüğümde istemsizce kaşlarım çatılmıştı. Anahtarı alıp aşağı indim beni gören Eren bey arabadan inip başıyla selam verdiğinde aynı şekilde karşılık verdim.
" Merhaba sizin Hande'ye eşlik ediyor olmanız gerekmiyor muydu."
" Evet Zehra hanım. Ama buradaki ekip ayrılınca Hande hanım beni buraya yönlendirdi."
" Ne zaman."
" 3-4 saat oluyor efendim. Bir sorun mu var."
" Evet eve geldiğine dair mesaj atmıştı ama 2 saat oldu. Telefonu çalıyor ama açmıyor."
" Ben hemen anons geçiyorum siz eve çıkın lütfen ben haber vereceğim."
Hızla eve çıkıp koltuktan telefonumu aldım. Simge ablayla birlikte olabilirdi daha önce panikle aramak aklıma gelmemişti. Bir süre çalan telefon açıldığında konuşmaya başladım.
" Alo Simge abla Hande seninle mi."
" Hayır salondan çıkarken gördüm en son sonra konuşmadık. Ne oldu."
" Hande ortada yok telefonuda açmıyor meraktan gebermek üzereyim."
" Tamam sakin ol aklına hemen kötüyü getirme. Ben salona döneyim mi belki oyalanmıştır."
" Ben de geçiyorum salona."
" Saçmalama sen evde kal."
" Hande ortada yok ve meraktan ölmek üzereyim bu yüzden korkudan evde oturup haber bekleyemem böyle bir şey söz konusu bile değil."
" Tamam, tamam. Orada buluşuruz lütfen sakin ol."
Telefonu kapatıp Arabamın anahtarını aldım ve tekrar aynı hızla aşağı indim. Beni gören polis elindeki telsizi bırakıp bana doğru geldi.
" Zehra hanım lütfen eve dönün."
" Hande'yi bulmam lazım lütfen çekilin önümden de arabama bineyim."
" Biz bulacağız buna emin olabilirsiniz. Kendi güvenliğiniz için evde kalın lütfen."
" Yanında olsaydınız bulmak zorunda da kalmazdınız. Koskoca İstanbul'da tek siz mi varsınız da tekrar buraya döndünüz. Saygısızlık etmek istemem ama şu an önümden çekilmezseniz inanın ki polis olmanız umrumda olmaz. Hande ortada yok belki de Hale'nin elinde hiçbir şey bilmiyoruz ve siz evde kalın diyorsunuz. Kusura bakmayın sizin kadar sakin kalamam."
Derin bir nefes alarak önümden çekildiğinde hızla arabama binip gaza yüklendim. Aklımdan binlerce ihtimal geçiyordu ve hepsinde de Hale vardı. Hande'ye zarar verme ihtimali bile ter içinde kalmama sebep oluyorken bunu denemiş olması ve tekrar yapabilecek olması aklımı kaçırmama sebep olacaktı. Kaç kırmızı ışıkta geçtim sayamadan salona geldiğimde bahçe otoparkında sert bir fren yaparak durdum ve hızla arabadan çıktım. Ben içeri doğru ilerlerken Simge abla salondan dışarı çıkıyordu.
" Simge abla ne oldu."
Beni kolumdan tutup arabama doğru sürükledi.
" Zehra biraz sakin ol bembeyaz olmuşsun."
" Bırak sakinliği beyazlığı baktın mı içeri."
Ben tekrar içeri doğru hareketlendiğim sırada kolumdan tuttu.
