Gözlerimi kapatıp başımı boynuna yasladım. Kendimi gerçekten arınmış ve huzurlu hissediyordum.
Hande Baladın
Başımı boynundan çekip gözlerine baktım.
" Her şeyi duydun mu?."
Konuşmadan sadece başını sallamakla yetişmişti.
" Zehra."
" Efendim."
" Ben babam değilim."
Hızla boynuma sarıldığında ağladığını gizlemek istediğini anladım.
" Değilsin sevgilim."
" Seni hiç incitmek istemedim."
" Biliyorum."
" Senden uzak kalmak da istemiyorum."
Ben de ağlamaya başladığımda boynumdaki kolları daha da sıkılaştı.
" Ben de istemiyorum. Özür dilerim bu yanlış bir karardı. Yanında olmalıydım sana yine böyle sarılmalıydım."
" Özür dileme Zehra, bu his sen sarılsan da geçmezdi."
" Seni öylece bırakıp gitmemeliydim."
" Fevri kararlar vermemeliydim. Sana söz veriyorum asla onun gibi biri olmayacağım değişeceğim."
" Onun gibi değilsin Hande, olamazsın."
Boynuma sıkı sıkı sardığı kollarını geri çekip ellerini yanaklarıma koydu. Parmaklarıyla yanaklarımdaki ıslaklığı silip gülümsedi.
" Sen eşsizsin sevgilim."
" Beni eşsiz yapan sensin."
" Arkadaşlar bölüyorum ama minderler çok rahatsızdır evde yatak var "
Zehra anında kızarıp hızla ellerini yanaklarımdan çekti. Sesli bir nefes verip ortamdaki duyguyu yerle bir eden Yaren'e döndüm.
" Hatırlat eve döndüğümüzde seni o yatakta boğayım da bir daha konuşama Yaren."
" Şaka yapmak istedim."
" Sence şakanın sırası mı."
" Haklısın, devam edin siz."
" İçine sıçtın ortamın neye devam edelim."
" Tamam ya özür dielrim. Hadi eve geçelim."
Zehra elimi tuttuğunda ona döndüm. Aslında gerilmemiştim ama bundan çekindiği belliydi. Gülümseyip elini sıktım.
" Tamam hadi gidelim."
~
Parmaklarımı son kez Zehra'nın saçlarında gezdirip ayağa kalktım. Zehrayla uzun uzun konuşmuştuk ikimizde yaptığımız hataları tekrarlamak istemiyorduk. Yine de beni rahatsız eden garip bir huzursuzluk vardı içimde. Sesizce odadan çıkıp bahçeye yürüdüm, hafif serin hava yüzüme vurduğunda derin bir nefes alıp çardağa oturdum. Herkes bu konuda konuşup içimi dökmemden memnundu rahatladığımı düşünüyorlardı, artık o adamdan arındığımı düşünüyorlardı. Ben de öyle düşünmüştüm, o zaman bu içimdeki huzursuzluğun sebebi neydi.
" Hande."
Arkamdan omzuma dokunan sesin sahibine döndüm.
" Korkuttun beni Ece."
" Uyku mu tutmadı."
" Biraz hava almak istedim."
Gülümseyip yanıma oturdu.
