İkisinin bakışlarıda bana döndüğünde benim odağım sadece Zehradaydı. Yutkunup gülümsediğimde bana imalı bir gülüş atıp kollarını birleştirdi. Bu konuyu sonsuza dek kapatmaya kararlı gibiydi.
Hande Baladın
Ben sessizliğimi sürdürünce Zehra boğazını temizleyip dikkatimi üzerine çekti.
" Hande'cim bu kadar sessiz kalmana hiç gerek yok sen de abarttığımı düşünüyorsan söyle ben gideyim siz takılın."
Tavrı oldukça netti, üzerime gelmekten çekinmiyordu. Bakışlarımı Semih'e çevirdim.
" Zehra benim arkadaşım değil Semih."
" Anlamadım."
" Bu kadar düşük bir zekayla nasıl tıp bitirdin sen."
" Zehra!."
Uyarı dolu ses tonuma hiç aldırış etmeden gözlerini bana çevirdi.
" Efendim."
" Biraz sakin mi olsak."
" Gözlerimin önünde sana sürekli asılmaya devam etmesine izin mi vereceksin."
" Ne diyorsun Zehra açık olsana biraz."
" Handeyle konuşuyorum seninle değil."
Araya girmem gerekiyordu çünkü Zehra haklıydı. Bunu sürekli görmezden gelemezdi.
" Semih, Zehra benim arkadaşım değil sevgilim."
Yüzüme öylece hiçbir tepki vermeden bakıyordu. Zehra kulağıma eğildi.
" Gerçekten nasıl doktor olmuş bu."
Susması için hafifçe direseğimle dürttüm. Semih sonunda kendine gelip Zehra'ya döndü.
" Kusura bakma."
Zehra belli belirsiz başını sallayıp bakışlarımı kaçırdı. Semih bana yaklaşıp elini omzuma koydu.
" Sen de kusura bakma, bilemezdim sonuçta."
" Sorun yok." Kendimi geri çekip elinin düşmesini sağladım. " Artık biliyorsun."
" İyi eğlenceler size."
" Sağ ol."
Semih yanımızdan uzaklaştığında Zehra'ya döndüm.
" Be neydi şimdi."
" Seni gördüğü her yerde içine düşecek gibi davranması sinirlerimi bozuyordu Hande, olan bu. Ayrıca aynı şeyi ben yapsam burnumdan getirirsin."
" Halâ şu kısasa kısas muhabbeti mi."
" Hayır onunla alakası yok. Sinirlerimi bozuyordu."
" Beni bırakıp gitmekle tehtit ettin farkında mısın."
" Tehtit etmedim."
" Söylemeyeceksen gideceğim demeye getirdin."
" Olabilir."
" Ben sana böyle yaklaşmadım."
" Ben sana insanlara açıklamaya hazır değilim dedim. Bana asılan insanlara değil."
Haklı olduğunu biliyordum. Gerildiği açıkça belli oluyordu. Ama yine de beni terk edip gitmekle tehtit etmesi hoşuma gitmemişti. Uzanıp elini tuttum bakışları anında yumuşamıştı.
" Beni sinirlendiren gitmekle tehtit etmen Zehra. İnsanların öğrenmeleri umrumda değil hiç olmadı."
" Özür dilerim ama sessizliğin çok sinir bozucuydu."
