"Zehra!"
Seslendiğimde ikiside bana döndü. Ortam bir anda sessizleşince gözlerimi karşımda şaşkın bir şekilde bana bakan kadına çevirdim. Zehra bana bakarken kısa bir anlığına kafasını Kaan'a çevirip daha sonra tekrar bana döndü. " Bir sıkıntı yok geliyorum ben geç sen," dedi sahte bir gülümsemeyle. Nedenini anlamadım ama gerilmişti, bu gerginliği benimde tüm bedenimin gerilmesine neden olmuştu. Ben orada dikilmeye devam edince Zehra tekrar bana döndü " Geç lütfen geliyorum birazdan." Kafamı salladım arabama doğru ilerleyecekken Kaan beni göstererek Zehraya döndü " Bu yüzden miydi tüm bu olaylar." Kaşlarım çatıldı "anlayamadım," dedim. Gözleri bir anlığına beni buldu ama daha sonra beni yok sayıp tekrar Zehraya döndü. " Yokluğunda bile aramızı bozduğu yetmiyormuş gibi barışmışsınız ve bizi ayırdı öyle değil mi." Zehra sinirle kolunu çekti. " Arkadaşlarımla olan ilişkilerime karışma Kaan ayrıca Handenin bu konuyla hiçbir alakası yok kafanda ne kuruyorsan doğru değil." Kaan'ın gülme sesi yankılandı boşlukta " Ne arkadaş ama ya sana aşık bir arkadaş, öyle değil mi Hande." Bir anlığına afalladım hızla Zehraya döndüm elini alnına götürmüş sıkıyordu, Kaan'a döndüm yüzüme bakarak gülümsüyordu. "Sözlerine dikkat et," diyerek ona doğru bir adım attım sinirle. Zehra yürümemi engellemek için kolunu önüme koydu Kaan'a döndü. " Bu kadar rezillik yeter git lütfen," dedi. "Ama ben bir cevap alamadım soruma," dedi bana bakarak. " Bence sen cevap değil belanı arıyorsun bu gece." Zehranın kolunu geriye çekip Kaan'ın tam önünde durdum kulağına doğru eğildim ve fısıltıyla konuştum. "Evet aşık bir arkadaşım bu konuda ne yapacaksın çok merak ediyorum." Kaan yüzüme nefretle baktı tam bir şey diyecekken arkadan Ebrarın sesi duyuldu. "Kızlar," diye bağırarak hızla yanımıza geldi. " Ne oluyor bir sorun mu var," dedi. Kaan'a baktım hâlâ bir cevap vermemişti, Ebrara döndüm. "Hayır yok gel biz arabanın oraya geçelim Zehra rahatça konuşsun gelir." Ebrarı arabanın yanına sürükledim ileri geri yürürken konuşan Zehra ve Kaan'ı izliyordum.
- Kızım bir dur ne oldu anlatsana buz kesmişti ortam, hem hani sen gidiyordun.
- Gidiyordum zaten ama tartıştıklarını görünce dayanamadım.
Mantığım gitme derken duygularım beni onun yanına götürmüştü bile, Kaçmaktan da yorulmuştum üstelik.
- Ee noldu bir şey mi dedi, neydi o gerginlik?
- Kısaca bana Zehraya aşıksın ve bizi ayırdın dedi Ebrarcım.
Ebrar gülerek karşıda konuşan ikiliye baktı, ardından tekrar bana döndü.
" Neye gülüyorsun tam olarak Ebrar."
" Zehra hariç herkes farkında baksana aklıma takıldı şimdi farkında değil mi yoksa farkında olmamayı mı seçiyor, bence artık kaçmayı bırakmalısın."
Kaçma artık lafını duymaktan bıkmıştım, herkes neden sürekli kaçma diyor anlamıyorum. Kalınca onlar yanacak sanki kaldı ki kaçmayınca da bir şey değişmiyordu ben kaçmamıştım ama Zehra tüm gece kaçmayı seçmişti.
" Ben kaçmasam Zehra kaçıyor değişen bir şey yok yani sıkıldım artık bu kelimeyi duymaktan."
" Kız seninle konuşmaya çalıştığında azarlamasaydın kaçmazdı Hande ikisi farklı şeyler, bu arada seninki geliyor doğal davran."
Arkamı dönüp bize doğru gelen Zehraya baktım, adımları oldukça yavaştı kafasından geçenleri merak ediyordum. Yanımıza geldiğinde Ebrarın yanında durdu bakışları gözlerimde kaldı bir süre.
"Kusura bakma Hande bazen böyle saçmalıyor işte, ne dediğini bilmiyor."
"Bakmam," dedim. Birbirinizin gözlerine bakmaya devam ediyorduk ama ikimizde konuşmuyorduk daha fazla burada durmanın bir anlamı yoktu. " İyi geceler o zaman size," dedim arabamın kapısını açtım binmek için.
