Wakas

452 10 1
                                    

(Playing: Flightless Bird, American Mouth
by Iron & Wine)

I placed my hands on Niccolo's shoulder as he held my waist while we slow-dance. Our first ever dance as married couples.

Deretsyo kaming nakatingin sa mata ng isa't-isa, tila ba kahit sa pamamagitan lamang ng tingin ay naipapakita naming mahal namin ang isa't-isa.

"I'm so happy right now I think I could explode." nakangiting saad ni Niccolo.

I furrowed my brows as I let out a laugh.

"Me too, my love. And to think this is only the beginning for us, I can't contain my happiness." sentimento ko rin sa kaniya.

"We've been through so much, and I can't promise you that we'll always be okay. We'll fight, like every married couples do. But one thing I can promise you is that, I'll always be by your side, and I'll be the husband you deserve. Wala akong hindi gagawin para sa inyong dalawa ni Nikki."

Kagat-labi akong nagpipigil ng luha habang nakikinig sa kaniya. I'm the freaking luckiest girl ever to see this side of Niccolo, at pinakasalan ko siya.

"I just wanna say that– I will never leave you again. No matter how hard the situation gets, hinding-hindi na kita iiwan, Niccolo. I will make sure to make-up for lost time between you and our daughter."

He reached out to wipe the tears falling down my cheeks, "We have forever to do that, baby."

He kissed my forehead as we slow danced at the centerstage. Niccolo and I decided to do an evening wedding outdoor reception. We can see the stars brightly from down here, it's like they're blessing our marriage.

"I wish they were here." bulong ko kay Niccolo. Bakas sa tono ko ang lungkot at pangungulila. Hindi man lang nasaksikan ni mommy ang kasal ko.

Tila ba hindi niya narinig ang sinabi ko at nakatingin lamang siya sa likuran ko, "Turn around." utos niya na para bang maski siya ay nagulat.

Sinunod ko ang utos niya at kaagad na napaawang ang mga bibig ko sa gulat, "Mom.." naluluhang bulong ko sa hangin habang nakatingin kay mommy na kasama si tito Matthew.

Hindi ko na ininda ang lahat ng nakakakita sa amin at agad kong sinugod ng yakap si mommy. Nagsimula kaming lumuha sa balikat ng isa't isa.

"I'm so sorry darling, mommy's late." malambing niyang sabi habang hinahaplos ang likuran ko.

"It's okay mommy. I didn't even think you were coming. I'm so happy you're here!" hindi ko maitago ang saya ko kahit patuloy ang pagpatak ng luha ko.

Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin, "Honey you know I wouldn't miss it for the world. Congratulations!" aniya at pinupunasan ang luha ko sa mukha. Mas lalo lamang yata akong naiyak sa sinabi niya.

Napansin naman naming tahimik si Niccolo at ang daddy niya, mukhang walang may gustong mag-initiate sa kanila.

Hinarap ni mommy si Tito Matthew na tulalang nakatingin sa amin ni mommy. Seryoso lamang ang mukha niya, parang sa kaniya namana ni Niccolo ang ganitong ekspresyon.

"Matthew, aren't you going to congratulate our children?" paalala sa kaniya ni mommy.

"Congratulations on your wedding, Adaline.." tumango siya sa akin. "Niccolo." pagbaling niya sa anak niya.

Unlawful DestinyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon