Chapter 34: Proximity

381 12 6
                                    

Umupo ako rito sa lounge area, nag-iisip kung paano ko ipapahinga ang pagod kong katawang-lupa. I'm definitely not going back there.

Sinubukan kong buksan ang phone ko para maghanap ng nearby hotels bukod sa kung nasaan ako ngayon. Hindi naman rin ako pwedeng makitulog sa kung kani-kaninong guests at mas lalo na kila mommy.

"Go take the room." biglang may nagsalita sa likod ko. Judging by the deep voice, I already know who it is.

Hinarap ko si Niccolo, "Why?" tanong ko sa kaniya.

"So you can rest." maikling sagot niya sa akin.

"But where are you going to rest?" tinanong ko siyang muli.

"It doesn't matter. Just take the room and rest." aniya. Akmang aalis na siya nang bigla ko siyang pigilan.

"W-Wait!" marahan kong sigaw. Hinarap niya ako ngunit blanko lamang ang ekspresyon niya. Nakapamulsa ang isa niyang kamay habang ang isa naman ay hawak ang coat niya. "Let's just share the room. There's couch, right? I guess you could sleep there."

Maybe it's not such a bad idea, I'm only gonna be near him for a night anyway.

"Don't worry about me. I can sleep in my car. I'm not gonna share the room with you and make you uncomfortable for the rest of the night." seryosong sabi niya sa akin. Where is this coming from?

"Who said I'm gonna be uncomfortable? Besides, I'm not that heartless to let you sleep on your car." medyo iritable ko nang sagot sa kaniya.

Bakit hindi na lamang niya tanggapin ang offer ko at magpasalamat na hahayaan ko siyang makitulog?

Nanatili lamang siyang nakatayo at tila ba walang balak na umalis sa kinatatayuan niya, "Let's go." pag-uutos ko sa kaniya nang tumayo ako sa kinauupuan ko.

Nakailang hakbang na ako papalapit ng elevator at naiwan pa rin siyang nakatayo sa kung nasaan siya kanina. Iritable ko siyang tinignan.

He looked away as he clenched his jaw before he started walking towards me.

You can give me an attitude all you want, but I'm not letting you sleep on your car.

Pinindot ko ang floor namin sa elevator at saka ito nagsimulang tumaas. Tahimik lamang kaming dalawa sa loob bago tuluyang bumukas ang pinto ng elevator nang marating namin ang floor namin.

Nauna na naman akong maglakad at sumunod siya sa akin. Tila ba hindi siya sigurado kung gusto niya bang makitulog sa kwarto ko. Ano na naman bang pag-iinarte ang ginagawa ng lalaking ito.

Hinugot ko ang keycard sa purse ko at in-swipe ito sa pinto. Bumukas ang pinto at bakas pa rin sa kwarto ang naiwang amoy ni Niccolo rito.

This feels familiar.

Pumasok ako ngunit naiwan lamang siyang nakatayo sa labas ng pinto.

"Why are you still standing there?" muli ko siyang tinanong.

Huminga siya nang malalim bago nagsalita, "I can't." aniya.

Ano na naman bang pinagsasabi nito?

"What do you mean you can't? Just come in already, we both need rest." pagrereklamo ko sa kaniya. Ramdam na ramdam ko na ang pagod ko at sumasabay pa ang lalaking ito.

"I can't come in, Ada." pag-uulit pa niya. "I can't be in the same room as you." natahimik ako nang sabihin niya iyon sa akin.

Why?

Why can't he?

"I don't wanna be near you just because you don't have a choice. I don't want you to just tolerate my presence, Ada. I want you to want me around." he said in a serious tone.

"W-What?" naguguluhan kong tanong sa kaniya. What the hell is he talking about?

"You have no idea how much it hurts to see you without being able to hold you." he said as his gaze softened.

I don't get what's happening to him but I can feel my heartbeat start to go faster.

"L-Look, if you don't want to rest here tonight– then don't." I said hastily.

Bakit ba ako natataranta?

Hinawakan ko ang door knob at akmang isasara ang pinto nang bigla niyang pigilan ito gamit braso niya. Nagulat ako sa ginawa niyang ito dahilan para mapaatras ako.

Ang pag-atras ko naman ay siyang pag-abante niya papalapit sa akin. Now he's inside my room.

Lalong bumilis ang tibok ng puso ko nang sumandal siya para isara ang pinto.

"W-What are you doing? I-I thought you didn't wanna be in the same room as me?" kabado kong tanong sa kaniya.

"Don't go." maikling sagot niya.

Hindi ko na naman mawari kung anong tinutukoy niya. Tinanong ko siyang muli, "What do you mean?"

"Don't go with James." paglilinaw niya. Why is he saying this as if he's the one who's deciding wether or not I should go?

"It's not your decision, Niccolo." I said firmly. He can't dictate my life, I'm not gonna let him.

"Do you love him?" tinanong niya akong muli.

Nabigla ako sa tanong niyang ito at tila ba hindi ko alam ang isasagot ko. Well, I know the answer– I just can't say it out loud.

"W-What?" iyan na lamang ang nasabi ko, hoping he'd stop with these questions.

"Don't tell me.. No–" pumikit siya nang mariin bago muling nagsalita. "It can't be. You can't be in love with him."

"What? Why the hell can't I? Who are you to decide who I fall in love with? You stopped having rights to my life the moment I fucking knew you were playing me." I said without a doubt. I can feel my emotions starting to flood again.

Why does he have to do this?

He began walking towards me, "I saw the way you look at me, I saw the way you react when I touch you, I saw the way you still struggle to find the words whenever you talk to me, I saw it all Adaline."

Sa bawat paghakbang niya ay siya namang pag-atras ko. Napamura ako sa isipin ko nang mapasandal ako sa pader. "So tell me, look straight to my eyes and tell me you're no longer in love with me."

This time, he really caught me off-guard.

Tila ba nawalan ako ng boses at hindi ko alam ang isasagot ko sa kaniya. He's staring at me right now, full of emotions.

I pushed him off and walked on to the side of bed. I need a break, I don't know how to answer or face him right now. I sat as I gather my breath.

He stayed silent, waiting for my answer.

"Why does it matter?" I asked Niccolo. "Why does it matter if I still have feelings for you? Our parents just got married. We can never be together." I said without looking at him.

I will break down to tears if I look at him.

He kneeled in front of me and lifted my chin, "Just tell me you love me, tell me you want to be with me, and I will fight for you, Ada."

I felt something light up inside of me.

Fuck it.

I leaned towards him and started kissing his lips, once again.

Unlawful DestinyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon